....ภูตกใจแทบขาดสติ เมื่อเห็นร่างของฟ้าลอยละลิ่วไปทางด้านท้ายรถ ไกลราว 50เมตร และร่างของฟ้าก็หล่นลงมาดัง ตุบ! ฟ้า.....! ภูเห็นดังนั้นจึงพยายามที่จะลุกจากรถเข็นที่นั่งอยู่ แต่ด้วยขาซ้ายที่เป็นอัมพาตและยังเข้าเฝือกอยู่ด้วยนั้น ทำให้ภูไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ ภูได้แต่ตะโกน และเอามือกำรถเข็นไว้แน่น ภูพยายามที่จะลุกไปที่ร่างของฟ้าที่นอนอยู่บนกลางถนน แต่พยายามเท่าไหร่ก็ไม่สามารถลุกได้ มือทั้ง 2ข้างของภูกำรถเข็นไว้แน่น ผู้คนโดยรอบที่ยืนอยู่บริเวณนั้นไดแต่ยืนอึ้งกันไปหมด แต่ทันใดนั้น ฟ้า!.....อย่าเป็นอะไรนะ ฟ้า. ในที่สุดความพยายามของภูที่จะลุกขึ้นเดินไปหาฟ้าก็สำเร็จ ราวปฎิหาริย์ ไม่น่าเชื่อว่าคนที่เข้าเฝือกที่ขาและเป็นอัมพาตด้วยนั้น จะสามารถเดินได้ขยับขาที่เป็นอัมพาตได้ แต่ก็ไม่ถนัดนัก เนื่องจากภูยังเข้าเฝือกอยู่ และภูก็รู้สึกเจ็บแปล๊บที่กระดูกขาซ้ายที่เข้าเฝือกนั้น แต่ภูก็ฝืนที่จะเดินไปให้ถึงร่างที่ฟ้านอนอยู่ น้ำตาภูเริ่มไหลออกมา ไหลออกมาดั่งสายน้ำ และไหลมากขึ้น ไหลออกมามากยิ่งกว่าน้ำตกที่ตกลงมาจากผาสูงซะอีก ฟ้า....ภู ภู ภูกำลังจะไปหาแล้วนะ อดทนไว้นะฟ้า ภูพยายามพูดเพื่อให้ฟ้าได้ยิน แต่ทว่าเสียงที่ภูพูดนั้นมันแฝงด้วยความเจ็บปวดที่ฝืนเดินไป ภูพยายามกัดฟันเดินไปและไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้าง หรือแม้กระทั่งรถที่ชนฟ้าเลย ผู้คนโดยรอบยังคงได้แต่อึ้งทำอะไรกันไม่ถูก เพราะเหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วมากอย่างกะทันหัน จึงทำให้ผู้คนที่ผ่านไปผ่านมาได้แต่อึ้ง และตกใจไปตามๆกัน แล้วภูก็ค่อยๆเดินไปหาฟ้าเรื่อย ส่วนรถที่ชนฟ้านั้นก็จอดสนิทอยู่ห่างจากร่างของฟ้าราวเกือบ 100เมตรได้ ฟ้า ภูมาแล้ว ฟ้า...... เมื่อภูเดินมาถึงร่างของฟ้า ภูก็ตกใจและเสียใจแทบขาดสติ เพราะสภาพร่างกายของฟ้านั้น เหมือนคนที่กำลังจะหมดลมหายใจเต็มที ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด และเนื้อตัวบาดแผลตามแขนขา ภูมองดูไปที่ขาของฟ้าทั้ง 2ข้าง ขาและข้อเท้าของฟ้านั้นหัก 2ท่อนข้อเท้าซ้ายบิดรูปเนื่องจากร่างที่เลยตกลงมากระแทกพื้นถนนอย่างแรง ภูค่อยๆย่อตัวคุกเข่านั่งลงเพื่อที่จะประคองร่างของฟ้าไว้ ภูมองไปที่แขนซ้ายของฟ้า แขนซ้ายของฟ้านั้นห้อยหลุดออกมาจากบ่า ข้อมือซ้ายหัก และด้วยลมหายใจที่แผ่วเบาดูเหมือนว่ากระดูกซี่โครงฟ้าจะหักด้วย ภูปัดผมฟ้าขึ้น เผยให้เห็นแผลชะกันที่บริเวณหน้าผากด้านซ้าย แต่ภูต้องตกใจอีกครั้งเพราะแผลนั่นเมื่อดูให้ชัดเจนแล้วมันไม่ใช่แค่แผลอย่างเดียว แต่ว่าหน้าผากของฟ้ายุบลงไปเนื่องจากแรงกระแทกที่ลอยตกลงมา ฟ้ายังรู้สึกตัว และพยายามจะพูดเหมือนอยากจะบอกอะไรกับภู ฟ้าอย่าพึ่งพูดอะไรนะ ภู.... ภูจะพาฟ้าไปหาหมอ ภูพูดไปร้องไห้ไป ภูร้องไห้จนตาแดงกล่ำ แต่แล้วภูก็เหลือบไปเห็นที่มือขวาของฟ้า มือขวาของฟ้านั้นกำไม้เท้าของคุณยายคนนั้นไว้แน่น คุณยาย ไม้เท้าของคุณยายคนนั้น ภูพูดพร้อมกับเอื้อมไปหยิบไม้เท้าที่มือของฟ้า ที่กำไว้อยู่ออกมา แต่ทันใดนั้น เมื่อภูจะหันหลังกลับไปมองที่คุณยายคนนั้นยืนอยู่ คุณยายคนนั้นก็เดินมาอยู่ตรงหน้าภูพอดี ภูสะดุ้งเล็กน้อยที่อยู่ดีดีคุณยายคนนั้นเดินเข้ามาใกล้โดยที่ไม่รู้ตัว ฟ้าเมื่อเห็นคุณยายคนนั้นเดินเข้ามาก็ยิ้มออกมา แล้วเลือดก็ไหลออกมาจากปลายริมฝีปากของฟ้า คุณยายครับ ไม้เท้า ถูพูดไปร้องไห้ไป คุณยายคนนั้นรับไม้เท้าคืนเสร็จก็ถอดแว่นออก........ แต่แล้วภูก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อคุณยายคนนั้นก็คือ แม่เฒ่าหมอดูคนนั้น แม่เฒ่าหมอดูคนที่เคยทำให้ภูกับฟ้าระลึกชาติได้...... แม่..... แม่เฒ่าหมอดู พ่อหนุ่มรู้ได้ยังงัยว่ายายเป็นหมอดู แล้วเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นกับแม่หนูคนนั้น ฮือ....ฮือ เค้าถูกรถชนครับ ภูร้องไห้ไปพูดไป ไหนยายขอจับมือแม่หลานสาวคนนั้นหน่อยซิ แล้วคุณยายก็ค่อยๆเอื้อมมือไปจับมือขวาของฟ้า เอ่อ.....ทำไม.....ตาของแม่เฒ่า.... หึหึหึ หลานเอ๊ย ตายายบอดเพราะยายต้องชดใช้กรรม ที่ฝืนกดแห้งฟ้า กฎแห่งฟ้าที่ลิขิตไว้ในอดีต ที่จริงแล้วการที่ยายทำให้หลาน 2คนระลึกชาติได้ก็เพราะชะตาเราต้องกันนะพ่อหลานชาย พูดจบแม่เฒ่าหมอดูก็ปล่อยมือฟ้า แล้วลุกขึ้นยืน พ่อหลานชายเอ๊ย อีกไม่นานนับจากวันนี้ไป แม่หลานสาวจะอยู่กับเจ้าตลอดไป พ่อหลานชายรู้ไหมว่า แม่หลานสาวคนนี้ คือชีวิตและจิตใจของพ่อหลานชายนะ...... พูดจบแม่เฒ่าหมอดูก็ค่อยๆเดินจากไป ภูยังคงงงกับคำพูดของแม่เฒ่า ส่วนฟ้านั้นเมื่อได้ฟังที่แม่เฒ่าพูดก็ได้แต่ยิ้ม และยิ้ม จนเลือดไหลออกมาจากริมฝีปากไม่หยุด เอ่อ แม่เฒ่าครับ อย่าพึ่งไป ภูพยายามร้องเรียกแม่เฒ่าหมอดู เพราะอยากจะรู้ความหมายที่แม่เฒ่าหมอดูพูด ภู.. เสียงแผ่วเบาจากปากของฟ้าดังขึ้น ภูหันกลับมามองหน้าฟ้า ฟ้าชาไปหมดทั้งตัวเลย ฟ้าค่อยๆพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา และทุกคำที่พูดจะมีเลือดไหลออกมาจากริมฝีปากของฟ้าไม่หยุด ฟ้าอดทนไว้นะ ภู ....ภูจะพาฟ้าไปหาหมอเดี๋ยวนี้ และแล้วคนที่อยู่โดยรอบแถวนั้นก็ปรี่เข้ามาดูอาการของฟ้า และมีคนนึงพูดให้เรียกรถพยาบาล แต่ทว่าใจของภูในตอนนี้นั้นร้อนยิ่งกว่าไฟ และร้อนรนเกินกว่าจะรอให้หมอมาดูอาการของฟ้า เพราะจุดเกิดเหตุนั้นอยู่เยื้องจากประตูโรงพยาบาลไปแค่ประมาณ 50เมตรได้ ภูอุ้มร่างของฟ้าที่มีลมหายใจอ่อนละลวย ฟ้า.....รัก.....ภู......ตลอด....ไป....... ภูหันมามองหน้าฟ้าอีกครั้งเมื่อฟ้าพูดคำสุดท้ายจบ พร้อมกับฟ้าสิ้นใจที่อ้อมกอดของภูทันที ฟ้า!!!! ฟ้า..... ฮือ ฮือ ........ฟ้า วินาทีนั้นภูแทบขาดสติและเสียใจแทบหัวใจขาดสิ้น ตาที่แดงกล่ำและน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างต่อเนื่องนั้น น้ำตาของภูเปลี่ยนจากสีใสๆกลายเป็นสีชมพูอมแดงออกมาทันที ภูร้องไห้ออกมาเป็นสายเลือดที่ไหลออกมาจากจิตใจของภู ภูพยายามอุ้มฟ้าเดินไป ทุกคนที่มามุงดูได้แต่มองและทำอะไรไม่ถูก ภูพยายามจะวิ่งไป แต่ไม่กี่ก้าวจะถึงหน้าประตูทางเข้าโรงพยาบาลภูก็จะล้มลง ระวังภู ซีโผล่มาประคองภูไว้ได้ทันก่อนที่ภูจะล้มลงพอดี ภูทำไมฟ้าเป็นแบบนี้ เกิดอะไรขึ้นกับฟ้า ซีถามด้วยความตกใจและร้อนรน ฮือ ฮือ ซีช่วยฟ้าด้วย ฟ้าโดนรถชน เมื่อได้ยินที่ภูบอกซีก็รีบประคองภูไว้ไม่ให้ล้ม หมอคะ หมอ ช่วยเพื่อนหนูด้วยคะ เพื่อนหนูโดนรถชน พอดีที่หมอและพยาบาลวิ่งออกมาทันที บุรุษพยาบาลที่เข็นเตียงออกมาก็ช่วยกันประคองร่างของฟ้าขึ้นเตียง แล้วก็เข็นเข้าไปที่ห้องฉุกเฉินทันที ภู ทำไมฟ้าถึงโดนรถชน ซีถามภูด้วยความร้อนรนพร้อมกับหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำตาที่ไหลเป็นสายเลือดให้ภู ฟ้าต้องไม่เป็นไรนะภู ซีโอบกอดภูไว้แน่น แล้วน้ำตาซีก็เริ่มไหลออกมาบ้าง ฮือ ฮือ เมื่อกี้ฟ้าไม่หายใจแล้ว ซี ฮือ ฮือ ไม่หรอกฟ้าต้องฟื้น ฟ้าต้องฟื้นกลับมา แล้วทำไมฟ้าถึงโดนรถชนได้หละภู ซีค่อยๆถามภูอย่างใจเย็น ฮือ ฮือ เพราะฟ้าข้ามไปเก็บไม้เท้าให้คุณยายที่ตาบอดทำตกไว้กลางถนน..... ซมองไป ดูโดยรอบก็ไม่เห็นคุณยายคนนั้นและไม่เห็นคนแก่ซักคนที่ยืนอยู่ จะเห็นก็แต่ ผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ท้ายรถคันที่ชนฟ้า ภู ผู้ชายคนนั้นใช่มั้ยที่ขับรถชนฟ้า ภูได้ยินที่ซีพูดก็ได้สติ หันหลังกลับมา และแล้วจากความเศร้าโศกของภูกลับกลายเป็นความโกรธ และโกรธแค้นอย่างมาก โกรธแค้นโมโหอย่างบ้าคลั่ง! เมื่อมีผู้หญิงคนนึงก้าวออกมาจากรถด้านที่นั่งผู้โดยสารของรถคันนั้น ไอยี่ .....ไออ๋อง!!!! ผู้หญิงที่ก้าวออกมาจากรถนั้นแค่ภูมองผิวเผินก็รู้ได้แน่ชัดเลยว่าผู้หญิงคนนั้นคือ ยี่ ผู้ที่เคยทำให้ภูเจ็บปวดแทบบ้านั่นเอง และเมื่อรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นยี่ ผู้ชายที่ยืนอยู่ท้ายรถก่อนหน้านั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นแน่นอน ถ้าไม่ใช่อ๋องแฟนสุดที่รักของยี่นั่นเอง อ้ากกกกกก ........!!!! ....กูจะฆ่ามึง.... ภูตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง วินาทีนั้น ภูทั้งเคียดแค้นและอาคาด เจ็บปวดทรมาน ปนกันไปหมด แล้วภูก็เดินปรี่เข้าไปหาอ๋องกับยี่ที่ยืนอยู่ทันที แต่ด้วยร่างกายที่เจ็บปวดด้วยแล้วทำให้ภูเดิน พร้อมกับขาซ้ายที่ลากไป ด้วยความเจ็บปวด แต่ความเจ็บปวดทางกายในตอนนี้มันเทียบไม่ได้เลยกับการเจ็บปวดทางใจ ส่วนซีได้แต่ยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะห้ามภูยังงัย เพราะในใจซีก็รู้สึกโมโหและแค้นเหมือนกัน ภูพยายามที่จะวิ่งไป แต่ก็ไม่อาจที่จะวิ่งไปได้เนื่องด้วขาซ้ายที่เข้าเฝือกนั้นเดินไปก็ลากไปแล้ว จึงทำให้ไม่สามารถวิ่งไปได้เลย ภู....... ยี่อุทานออกมาเบาๆ แต่ก็ไม่พ้นที่อ๋องจะไม่ได้ยิน ไอนั่นเหรอ ที่ชื่อภู เอ่อ..... อ๋องพูดอย่างเยือกเย็นและไม่สะทกสะท้านกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ส่วนยี่กลับพูดอะไรไม่ออกเพราะความที่กลัวอ๋อง หึ หึ มึงจะทำอะไรกูได้ ที่กูชนเป็นแฟนหรือเพื่อนมึงวะ ฮะฮะ อ๋องพูดยั่วภูอย่างไม่สะทกสะท้านเพื่อให้ภูโกรธ เพราะอ๋องรู้ว่า สภาพร่างกายภูไม่สามารถทำอะไรตนได้ พอภูเดินเข้าไปจะใกล้อ๋อง ---ผลัก--- โอ๊ย.! ทันใดนั้น อ๋องก็ถีบไปที่ยอดอกของภูจนล้มลง มึงเข้าเฝือกเหรอวะ ฮะฮะ สภาพอย่างนี้มึงจะฆ่ากูยังงัยวะ ด้วยความสะใจอ๋องเข้าไปกระทืบขาซ้ายของภูที่เข้าเฝือกอยู่ทันที โอ๊ย....! ภูไม่สามารถโต้ตอบอะไรได้เลย และได้แต่ร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวด หยุดนะ! ห้ามทำอะไรเค้านะ ซีวิ่งเข้ามาผลักอกอ๋อง กระเด็นไป 2ก้าว ไอเลว! ไอชาติชั่ว! ทำคนไม่มีทางสู้ ชนคนแล้วยังมาทำคนไม่มีทางสู้อีก ไอหน้าตัวเมีย! อ๋องเมื่อได้ยินที่ซีด่าก็โกรธจนตัวสั่น เพราะรู้สึกเหมือนกับว่าผู้ชายโดนผู้หญิงด่ามันเสียศักดิ์ศรี มึง! มึงเป็นใครมาด่ากู! อ๋องเดินปรี่เข้าไปจะตบซี...... พอได้แล้วพี่อ๋อง! ยี่ตะหวาดอ๋อง พร้อมกับจับข้อมือของอ๋องไว้ แม้จะมีคนมามุงดูกับเหตุการณ์ แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่ง เพราะคิดว่านี่เป็นเรื่องส่วนตัว บางคนก็ได้แต่ยืนมองจนตาค้าง บางคนยืนมองแล้วก็ซุบซิบๆ และบางคนก็กดโทรศัพท์แจ้งตำรวจ เพราะอาจจะเป็นการดีกว่าที่จะให้ตำรวจมาห้ามปราม มึงปล่อย! ไอยี่! ไม่! ยี่ไม่ปล่อย! พี่อ๋องพอได้แล้ว ยี่ไม่ได้คุยและก็ไม่ได้ยุ่งอะไรกับภูมานานถึง 4ปีแล้วนะ พี่อ๋องจะเอาอะไรกับภูอีก แล้วพี่ก็ขับรถชนเพื่อนเค้าด้วย ยี่ว่าพี่อ๋องไปมอบตัวกับยี่ดีกว่า! ----เพี๊ยะ!---- อ๋องตบหน้ายี่สุดแรง จนยี่หน้าหันแล้วทรุดลงตัวลงไปนั่ง กรี๊ด. ยี่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด มึงไม่ต้องมาพูดมาก! หุบปากมึงไปเลยนะ อียี่! มึงโดนกูแน่!.... นี่เมียมึงใช่มั้ย ทำเก่งดีนัก แล้วอ๋องก็หันมาชี้หน้าภู พร้อมกับเดินปรี่เข้ามา จะตบซี ซีจ้องหน้าอ๋องด้วยความกรธและเครียดแค้น ซียืนจังก้าอยู่หน้าภู ขวางอ๋องไม่ให้มาทำร้ายภูด้วย อ๋องยกมือขึ้นและกำลังจะตบซี....... ----ตุบ!---- โอ๊ย!.... เชนั่นเอง! เชเอาไม้หน้าสามฟาดไปที่ท้ายทอของอ๋องอย่างแรง จนอ๋องหน้าคะมำล้มลงไปนอนกองกับพื้น มึงทำอะไรเพื่อนกู! เชชี้ไปที่อ๋องพร้อมกับตะคอกใส่ เฮ้ย มึงเป็นอะไรมากเปล่าวะ?..... ไอตูน!?..... ภูอุทานด้วยความดีใจที่เพื่อนผองกลุ่มซี้มาได้จังหวะทันท่วงที มึงมาได้งัยวะ แฟนมึงเมลมาบอกพวกกูว่า มึงเข้าโรงพยาบาล ซี.... ซีหันมามองภูกับตูน ขอบคุณนะ ซีหันมาขอบคุณตูน เฮ้ย แม่งนิ่งเลยหวะ มันตายเปล่าวะเช พั้มพูด พั้ม! มาด้วยเหรอ! ขอบใจนะ แล้วเชก็พลิกตัวอ๋อง เอานิ้วไปแตะที่จมูกอ๋องเพื่อเช็คดูว่ายังหายใจอยู่ไหม โธ่เอ๊ย! ถ้าตายกูก็ติดคุกดิวะ แล้วตำรวจก็มาถึงพอดี เชรีบทิ้งไม้ทันที เมื่อตำรวจเห็นดังนั้นก็เลยเข้ามาล็อคตัวเชทันที เฮ้ย! มาล็อคผมทำไม คุณตำรวจ ไอคนที่มันนอนฟุบสลบไปกับพื้นต่างหากที่ทำร้ายเพื่อนผม แล้วมันก็ขับรถชนเพื่อนของเพื่อนผมด้วย! เชพูดด้วยความไม่พอใจ ใช่ ใช่ คนที่นอนสลบไปนั่นแหละคุณตำรวจ ใช่ ใช่ คนนั้น คนนั้น ผู้คนรอบข้างที่เห็นเหตุการณ์ ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกัน คุณตำรวจคะ คนนี้เป็นแฟนหนูเอง เค้าขับรถชนเพื่อนของภู คุณตำรวจจับหนูไปสอบปากคำแทนก็ได้ค่ะ คุณตำรวจ เมื่อกี้ถ้าเพื่อนของภูไม่มาช่วย ภูและแฟนเค้าแล้วคงโดนพี่อ๋องทำร้ายแล้ว เท่านั้นเองเมื่อยี่พูดจบ ตำรวจจึงหันมาจับยี่ และยี่ไปให้ปากคำที่โรงพัก ส่วนอ๋องให้ไปนอนพักฟื้นในโรงพยาบาล เมื่ออาการดีขึ้นก็จะไต่สวนทีหลัง ซี พาภูไปหาฟ้าที อืม..... อ้อ ไม่เป็นไร เดี๋ยวเรากับพั้มประคองภูไปให้เอง ขอบคุณนะ ซีหันมายิ้มพร้อมกับขอบคุณ แล้วซีกับภูและเพื่อนก็รีบไปที่ห้องฉุกเฉินทันที....... หมอคะ หมอคะ เพื่อนหนูที่ถูกรถชนเมื่อกี้ อ้อ คุณเป็นเพื่อนใช่ไหมครับ ค่ะ ..เค้าเป็นยังงัยบ้างคะ เค้า..... คือ หมอต้องแสดงความเสียใจด้วยนะครับ คือหมอพยายามปั๊มหัวใจเค้าเต็มที่แล้ว แต่เค้าทนพิษบาดแผลไม่ไหว สิ้นใจแล้วครับ.... ฟ้า ......ฟ้า! ภูได้ยินดังนั้นก็ตะโกนลั่น แล้วก็ดิ้นหลุดจากตูนและพั้มคานเข้าไปในห้องฉุกเฉินทันที ภูเสียใจแทบขาดสติยิ่งกว่าเมื่อกี้ เพราะภูคิดในแง่ดีว่าฟ้าแค่สลบไป ไม่คิดว่าตอนนั้นจะเป็นคำพูดสุดท้ายที่ฟ้าพูดกับภู ภูร้องไห้ออกมาอีกครั้ง คราวนี้มีแต่น้ำตาที่เป็นสายเลือดที่ไหลออกมา อกแทบระเบิดหัวใจแทบสลาย ภูพยายามคลาน และพยายามพาสังขารที่เจ็บปวดไปหาฟ้า แล้วทุกคนก็รีบเดินตามภูไปติดๆ ภูคานเข้าไป ในห้องฉุกเฉิน ในห้องฉุกเฉินนั้นมีอยู่เตียงเดียวที่เอาผ้าม่านปิดไว้รอบ ภูมองไปรอบๆก็แน่ใจได้ทันทีว่า ร่างของฟ้าต้องอยู่ตรงนั้น ภูพาสังขารที่เจ็บปวดเข้าไปที่เตียงนั้นอย่างรวดเร็ว ฟ้า ฮือ ฮือ ฟ้า อย่าทิ้งภูไป ฟ้า ......ฮือ ฮือ ฟ้าอย่าทิ้งภูไป...... เมื่อภูมาถึงร่างฟ้าที่นอนอยู่บนเตียงก็โอบกอดร่างฟ้าไว้แน่นทันที ฟ้า ฮือ ฮือ..... เราพึ่งกลับมาเจอกันไม่นาน ฮือ ฮือ....... และเราพึ่งจะเป็นเพื่อนสนิทกัน ฮือ ฮือ ฟ้า.... ภูจะไม่ได้เจอฟ้าอีกแล้ว ฮือ ฮือ ซีเดินเข้ามาลูบที่หัวภูอย่างอ่อนโยน แล้วภูก็หันมากอดซี ซี ฮือ ฟ้า..... ภูจะไม่ได้เจอกับฟ้าอีกแล้ว ฮือ ฮือ ภู .....ใช่ว่าภูจะเสียใจนะ ซีก็เสียใจไปไม่น้อยกว่าภูเหมือนกัน ฮือ ฮือ แล้วภูก็หันมาโอบกอดซี แล้วซีก็โอบกอดภู ในใจของทั้งคู่นั้น เศร้าเกินบรรยาย และเจ็บปวดเกินกว่าจะพูดออกมาเป็นคำพูดได้...... หลังจากวันนั้น ความทรงจำอันดีของภูและซี ที่มีให้กับฟ้าในระยะเวลาไม่กี่เดือนในตอนนั้น มันก็เริ่มกลายเป็นความทรงจำที่ดีตลอดไป เพราะหลังจากเหตุการณ์วันนั้น ภูยังคงต้องผ่าตัดขาซ้ายและพักฟื้นที่โรงพยาบาลอยู่อีก 3เดือน เนื่องจากขาซ้ายที่เข้าเฝือกที่โดนอ๋องทำร้ายนั้น ร้าวหลายจุดและมีกระดูข้อเท้าหักอยู่อีกบางส่วน พอพักฟื้นได้ 3เดือน ภูก็ออกมาจากโรงพยาบาล และก็พักฟื้นที่บ้าน อีก 3เดือน หลังจากนั้น ก็ยังคงต้องพักฟื้นและเข้าเฝือกอ่อนอีก 3เดือน ช่วงระหว่างที่ภูพักฟื้นนั้นซีก็จะมาช่วยพ่อกับแม่ภู ดูแลภูอยู่ไม่ห่างทุกวัน เมื่อภูหายดีแล้วภูก็เริ่มออกหางานใหม่อีกครั้ง ภูพยายามอยู่ หลายครั้งที่จะบรรจุเป็นพนักงานประจำของโรงแรมระดับ 5ดาวให้ได้ ภูพยายามอยู่นาน เกือบ 2ปี ในที่สุดภูก็ได้บรรจุเป็นพนักงานอย่างที่ตั้งใจ ส่วนนึงที่ภูประสบความสำเร็จได้ขนาดนี้ นั่นก็เพราะกำลังใจที่ซีคอยมีให้เสมอมา เหมือนเช่นภูที่ได้ให้กำลังใจซี จนซีได้ขึ้นเป็นระดับหัวหน้างาน ทั้งภูและซีตั้งใจทำงานเก็บเงินและเตรียมที่จะสร้างอนาคต ของทั้ง 2จน ในที่สุด..... ซีรู้ไหม ตั้งแต่ฟ้าจากไป ภูไม่เคยลืมฟ้าเลยนะ ฮิฮิ งั้นเหรอ ซีก็ไม่ลืมฟ้าเหมือนกัน.... ซี ภูเคยให้สัญญากับฟ้าไว้ สัญญาอะไรกับฟ้า ฮึ .....ซีพูดพร้อมกับยิ้มให้ภูอย่างน่ารัก ฟ้าบอกว่า อย่าทำให้ฟ้าผิดหวังนะ พูดจบภูก็หยิบของออกมาบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง มันเป็นกล่องเล็กๆ สีแดงขนาดเท่าฝ่ามือ ซีมองไปที่กล่องนั้นด้วยความสงสัย ฮิฮิ .......แต่งงานกับภูนะ ภู....... และแล้ว น้ำตาแห่งความปลื้มปิติ ของซีก็ไหลออกมา ซีรักภูนะ... แล้วก็ รักฟ้าด้วย ภูก็รักซี ....ซี ฟ้ายังบอกภูอีกนะว่า ให้รักซีให้มากๆ ภูสัญญานะ ภูจะรักซี ตลอดไป ฮิฮิฮิ ..... แล้วซีก็โอบกอดภูอย่างมีความสุข........... ----2ปี ผ่านไป---- หมอ หมอ หมอ ! แฟนผม เอ๊ย เมียผมเป็นยังงัยบ้างครับ แล้วๆ ผมได้ลูกชายหรือลูกสาว ภูเข้าไปเขย่าหมอด้วยความตื่นเต้นที่อยากจะรู้ว่าตัวเองได้ลูกชาย หรือลูกสาว โอยๆ ใจเย็นๆก่อนครับ ทั้งภรรยาและลูกคุณปลอดภัยดี อ้อ เหรอ ครับ แล้วลูกผมผู้ชายถึงผู้หญิงครับหมอ ผู้หญิงครับ แล้วก็แข็งแรงดีด้วยครับ อ้อ ผมว่าลูกสาวคุณหน้าเหมือนคุณจริงๆ.... จริงเหรอครับหมอ ฮะฮะฮะ ขอบคุณครับ เอ่อ แล้วผมเข้าไปดูลูกผมได้เลยมั้ยครับ ได้ครับ แต่ต้องรอให้พยาบาลล้างตัวเด็กก่อนนะครับแล้วค่อยเข้าไปดูแกได้ อ้อ ขอบคุณครับหมอ เอ่อแล้วเมียผม... ภรรยาคุณ นอนอยู่ห้องพักฟื้นคนไข้แล้วหละครับ แต่ห้องไหนหมอ.... อ้อ ไม่เป็นไรครับหมอ เดี๋ยวผมไปถามพยาบาลที่เค้าเต้อร์เองครับ ขอบคุณนะครับหมอ ----ครึ่งชั่วโมงผ่านไป---- ไหนดูซิ แม่อยู่ไหนเอ่ย..... น่าชังจริงๆ ลูกพ่อ ฮะฮะฮะ ภูเข็นรถที่นอนเด็กทารกมาไว้ข้างๆเตียงที่ซีนอนอยู่ พอซีเห็นภูกับลูกก็ยิ้มจนแก้มปริ นี่งัย แม่ของลูกงัยจ้า....... ภูค่อยๆอุ้มลูกขึ้นมาจากรถเข็นอย่างระมัดระวัง ซี ดูลูกเราสิ ไหนลูกแม่ มาให้แม่อุ้มหน่อยซิ ฮิฮิ พอซีมองหน้าลูกก็ให้ยิ้มจนแก้มปริ และยิ้มออกมาอย่างมีความสุขที่สุด ภูดูหน้าลูกของเราสิ ฮิฮิ ลูกสาวของเรา ภูจ้องหน้าลูกด้วยความสงสัย แต่เมื่อภูจ้องมองหน้าลูกตัวเองดีดี ฟ้า .....ลูกเราหน้าเหมือนฟ้ามาก ภูแสดงสีหน้ายิ้มร่าอย่างมีความสุข ฮิฮิ หน้าเหมือนภูด้วย ซี...... ซีใช้นิ้วชี้ปิดปากภูไว้ ไม่ต้องพูดซีก็รู้ เพราะซีก็อยากให้ลูกสาวเราชื่อ ฟ้า ......ระฟ้า ซีพูดจบลูกฟ้าก็ยิ้มแก้มปริ และหัวเราะร่าอย่างมีความสุข แล้วภูก็โอบกอดซีและฟ้าไว้อย่างอบอุ่น ทั้ง 2ร้องไห้ด้วยความปราบปลื้มและดีใจเป็นที่สุด เพราะลูกสาวของทั้ง 2นั้น ก็คือฟ้าที่ได้กลับชาติมาเกิดตามคำพูดของแม่เฒ่าหมอดูที่ได้เจอในเหตุการณ์ ในวันนั้น และฟ้าที่กลับชาติมาเกิดนั้นก็คือ ชีวิตและจิตใจของทั้ง 2ตลอดไป.... ........................................................................................................................
ป๊ากเก้อร์ 30 พ.ค. 2551 11:24 น. - ID 9301 
902
1
0
30 พฤษภาคม 2551 11:32 น. - comment id 100316
เรื่องพรหมลิขิต นี้สำหรับใครที่ยังไม่ได้อ่าน -ตั้งแต่ตอนแรก http://www.thaipoem.com/forever/ipage/story9021.html นี่เลยครับยกมาให้แล้ว อันนี้คือตอนแรก http://www.thaipoem.com/forever/ipage/story9046.html นี่คือตอนที่ 2 http://www.thaipoem.com/forever/ipage/story9085.html นี่คือตอนที่ 3 http://www.thaipoem.com/forever/ipage/story9125.html นี่คือตอนที่ 4 http://www.thaipoem.com/forever/ipage/story1981.html นี่คือตอนที่ 5 http://www.thaipoem.com/forever/ipage/story9219.html นี่คือตอนที่ 6 http://www.thaipoem.com/forever/ipage/story9232.html นี่คือตอนที่ 7 http://www.thaipoem.com/forever/ipage/story9245.html นี่คือตอนที่ 8 http://www.thaipoem.com/forever/ipage/story9260.html นี่คือตอนที่ 9 http://www.thaipoem.com/forever/ipage/story9274.html นี่คือตอนที่ 10 http://www.thaipoem.com/forever/ipage/story9287.html นี่คือตอนที่ 11 สำหรับตอนนี้ก็เป็นตอนจบของนิยายเรื่องนี้แล้วหละครับ ขอบคุณท่านผู้อ่านที่ติดตามผลงานผมมาตลอดตั้งแต่ตอนแรก ตอนนี้เตรียมจะส่งไปสำนักพิมพ์แล้วหละครับ ฮิฮิ (ลองส่งๆไปดูเผื่อฟลุค) และผลงานเรื่องต่อไปอีกไม่นานก็จะโพสต่อจากเรื่องนี้หละครับ ....ขอบคุณครับ ป๊ากเก้อร์ หมายเหตุ :ช่วงตอนหนึ่งถึงตอนที่ 1-3นั้นผมได้ลดตัวละครที่เป็นเพื่อนในกลุ่ม ภูออกไปนะครับ แต่ว่ายังไม่ได้แก้ และเปลี่ยนตัวละครที่ชื่อแนท เปลี่ยนชื่อเป็น แนนครับ ต้องขออภัยด้วยนะครับที่ไม่ได้แก้ (สำหรับผู้ที่ติดตามตั้งแต่แรกทุกคน) ....ขอบคุณครับ ป๊ากเก้อร์
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ