จะอยู่รอดกันไหมนี่
สะพั่งสะท้านไมภพ
ในหุบเขาส่วนตัวเร้นลับแห่งหนึ่ง
เหล่าจอมยุทธฝีมือชั้นหนึงมารวมหัวกันในถ้ำแก้ว เหล่าจอมยุทธต่างๆเหล่านี้ต่างก็แบกหน้าตาเป็นพวกฝ่ายธรรมะ ทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นเจ้าสำนัก พวกมันประกอบไปด้วย พลเรือน ตำรวจ ทหาร
ในขณะที่อีกด้านหนึ่งในเมือง พลเรือน ตำรวจทหาร ที่มิได้เป็นเจ้าสำนึก หรือเกือบๆจะได้เป็นเจ้าสำนัก หรือพวกที่ถูกตีตราโมเมว่าเป็นพวกมารหรือฝ่ายอธรรม บ้างกำลังนั่งเหม่อลอยนึกถึงสิ่งที่ได้กระทำมาในอดีต บ้างก็ส่องพระ บ้างก็ทำธุรกิจ บ้างก็ตีกอล์ฟ บ้างก็เมาหัวราน้ำ บ้างก็บวช
ในแง่ของความคิดของคนต่างชาติแล้ว เขาใช้ชีวิตของเขาอย่างสนุกสนานไปวันๆ ดื่ม เที่ยว กิน หลับนอน จนกระทั่งวาระสุดท้ายมาเยือน บ้างก็ทิ้งสิ่งที่มีคุณประโยชน์ต่อคนส่วนมากเอาไว้ก็มีบ้าง
กลับไปที่ถ้าจอมยุทธ
เอาไอ้นี่ออก จากตำแหน่งไว้ก่อน เพื่อผมไม่ต้องมาสู้ กับมันภายหลัง
โอเคเห็นด้วย
มีข่าวว่าพวกที่ไม่ได้ใกล้ชิดชักจะเริ่มขาดความจงรักภักดีแล้วเนื่องจากการพิจารณาตำแหน่งสำคัญๆไม่ยุติธรรม
มีข่าวว่า ทหารจับตาดูทหารเสืออย่างใกล้ชิด และอย่างไม่พอใจ
ปัญหาของกระทรวงต่างๆมีมากขึ้น ของที่มีอยู่เดิมก็มากขึ้นเรื่อยๆ ผลัดไปผลัดมาคนจะเริ่มขาดความเชื่อถือแล้วนะ
ปัญหาใหม่ก็ตามมาก็ยังตามข่าวไม่ทัน
ข่าวลือก็ออกมากันรายวัน
แล้วในกลุ่มไฮโซที่ประชุมในถ้ำก็พากันดื่มกินสังสรรค์สนุกสนานด้วยความบันเทิงอย่างมีระดับ อย่างที่ชาตินี้บางคนมิสามารถจะได้พบบ้างแม้แต่จะคิด
ขณะที่ฝ่ายที่เรียกตัวว่ากลุ่มบริหารกำลังสนุกสนานรื่นเริงกันอยู่
ในสมองของคนที่ฐานะต้อยต่ำทางสังคม
กำลังถามเสมอๆว่า ใครหลอกลวงกันแน่ จนถึงบัดนี้ยังไม่รู้เลยว่า ใคร ฝ่าย คน ไหนพูดจริง หรือ พูดโกหก กันแน่ ใครโกงกันแน่ ใครชั่วกันแน่
บางคนก็ถามตนเองว่า จะเชื่อมั่นในตัวเจ้านายต่อไปดีละหรือ หรือจะเบี้ยวกันสักทีก็ดี
บางคนก็มองไปทางซ้ายทางขวาและเริ่มจิกตัวอื่น
ความหวังของคนจน ก็หวังว่าจะได้รับความสุข
แต่แล้วก็แป่วววว
ต่อไป ....จะไม่เชื่อใครอีกแล้ว บรรดาชาวชนชั้นรากหญ้าตะโกนกันลั่นในความเห็นด้วย
เราจะไม่โง่จนเจ็บอีกต่อไป ใช่ไหม.....ใช่ๆๆๆๆๆเสียงขานรับกันระงม
การเริ่มต้นไม่เชื่อก็เป็นจุดเริ่มต้นของการโง่จนเจ็บ หรือเป็นบันไดขั้นแรก
โปรดเชื่อผม เลือกผมเถิด ผมจะทำให้ชาวบ้านมีสุข
ชาวบ้านทุกคนเริ่มเฮไปลงคะแนนให้กับไอ้เจ้าผีบุญตัวใหม่