พรหมลิขิต [=Destiny of Heaven=] ....( 10 ....นางฟ้า )

ป๊ากเก้อร์

หลังจากที่ภู ฟื้นขึ้นได้ 2อาทิตย์ แม้ภูจะพูดคุยได้ปกติ แต่อาการของภูกลับยังทรงอยู่ เนื่องจากศีรษะของภูยังมีอาการปวดๆอยู่เป็นระยะ แต่สภาพร่างกายโดยทั่วไปของภูก็ดีขึ้นกว่าเมื่อ 2อาทิตย์ก่อน 
ส่วนซีนั้น ทุกวันๆจะมาเฝ้าและดูแลภูทุกเย็นหลังเลิกงาน วันไหนที่เป็นวันหยุดงานของซี ซีก็จะมาดูแลเช็ดตัวซื้อข้าวของต่างๆมาให้ภู และดูแลภูไม่ยอมห่าง แม้ว่าพ่อกับแม่ของภูจะมาเยี่ยม แต่ก็ไม่มีเวลามากพอที่จะดูแลภูได้ตลอด เมื่อเป็นดังนั้นทั้งพ่อและแม่ของภูจึงฝากให้ซีช่วยดูแลภูแทน ซึ่งซีก็เต็มใจและต้องการจะให้เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว เพราะซีก็อยากจะช่วยพ่อกับแม่ภูแบ่งเบาภาระบ้าง เนื่องจากทั้งพ่อทั้งแม่ภูนั้นไม่ค่อยจะมีเวลามากนัก ก็ด้วยงานขายประกันที่ต้องไปดูแลลูกค้าบ่อยๆ ถ้าหากมีเวลาทั้งพ่อและแม่ภูก็จะเข้ามาคอยดูแลภูด้วย
หมอบอกซีว่าตอนนี้ อาการของภูดีขึ้นมาหน่อยนึงแล้ว แต่ว่า หมอบอกว่าถ้าร่างกายของภูพร้อมกว่านี้ก็จะผ่าตัดสมองภูอีกทีหนึ่ง หมอเขาเซ็คดูที่ฟิล์มเอ็กซ์เรย์ดูเมื่อวันก่อน หมอบอกว่ามีเส็นเลือดในสมองภูจะแตกอยู่เส้นหนึ่ง อาจเป็นเพราะแรงกระแทกที่อัดเข้าไปทำให้เส้นเลือดถึงกับฉีกขาดก็ได้ แต่หมอบอกว่ามันไม่เป็นอะไรมาก เพราะมันแค่ฉีกขาดออกมาเล็กน้อย แต่หมอบอกว่ายังงัยก็ต้องผ่าตัดอยู่ดี
อืม....ไม่เป็นไรหรอก ภูไม่กลัวหรอกซี 
แล้วส่วนอวัยวะทางซีกซ้ายของภู หมอบอกว่าอาจเป็นเพราะหลังภูด้วยที่ไปกระแทกกับเบาะอย่างแรง หมอนลองกระดูกอาจคลื่น  แล้วยังมีของหนักมากดทับเส้นประสาทของอวัยวะทางซ้ายมันเลยทำให้ภูเป็นอัมพาตซีกหนึ่ง แต่หมอบอกว่าจะผ่าตัดหมอนลองกระดูกภูด้วย แต่ต้องรอใหผ่าตัดสมอง และพักฟื้นซักระยะก่อน แล้วค่อยผ่าตัดหมอนลองกระดูก 
ซีพูดไปพร้อมกับกุมมือภูทั้ง 2ข้างไว้
ซี ถ้าภูต้องเป็นอัมพาตไปตลอดชีวิต ซียังอยากจะอยู่กับภูตลอดไปรึเปล่า
ซีทำหน้าเศร้าทันทีเมื่อภูพูดจบ
ทำไมภูพูดอย่างนั้นหละ ซีไม่มีวันทิ้งภู และไม่มีวันไปรักใครอีกแล้วนอกจากภู ถ้าภูเดินไม่ได้ ซีก็จะดูแลภูเอง
ซีพูดไปน้ำตาก็เริ่มไหลออกมา
ไม่เอาน่า ภูก็จะต่อสู้กับร่างกายภูให้กลับมาเดินได้ให้ได้เลย ฮิฮิ
ภูพูดพร้อมกับเอามือขวาลูบหัวซีเบาๆอย่างอ่อนโยน
คนบ้า ภูอะ ภูต้องอดทน สู้ๆนะ 
ซีพูดจบก็หอมแก้มภูอย่างอบอุ่น
ภูออกไปข้างนอกมั้ย เดี๋ยวซีเข็นรถเข็นพาไป
....อืม ขอบคุณนะซี
 มาเดี๋ยวซีช่วยประคองด้านซ้าย
หนักรึเปล่า ภูถามซี กลัวว่าซีจะหนัก
ไม่เห็นต้องถามทุกวันเลยนี่นา เวลาภูปวดอึ๊ ปวดชิ้งฉ่อง ซีก็ประคองไปให้ตลอด ฮิฮิ
ภูได้ยินก็ยิ้มอย่างเขินอาย แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร แต่เพียงแค่เห็นความสดใสของซี ชวนให้ภูรู้สึกอบอุ่นเป็นอย่างมากที่มีซีอยู่เคียงข้างไม่ห่าง 
แล้วทั้งคู่ก็ออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์บริเวณสวนหย่อมของโรงพยาบาล
บางคนเขาอัมพาตทั้งตัว เค้ายังมีความหวังเลยเน้อะ แล้วภาษาอะไรกับภู เป็นอัมพาตแค่ซีกซ้ายซีกเดียวไม่สู้ได้ยังงัย ซักวันเดี๋ยวภูก็ต้องเดินได้ 
ภูมองไปรอบๆสวนหย่อม ก็แลเห็นบางคนนั้นอัมพาตครึ่งท่อนล่าง บางคนก็อัมพาตทั้งตัวและมีพี่น้องเค้าพานั่งรถเข็นออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ในสวนหย่อมเหมือนกัน
เข้มแข็งจังนะที่รัก 
ซียิ้มและลูบไปที่หัวภูด้วยความรักอย่างอ่อนโยน
ก็มีผู้หญิงที่เข้มแข็งอย่างซี คอยเป็นกำลังใจอยู่ ท้อได้ยังงัยกัน ฮะฮะฮะ
ทั้งคู่ ใช้เวลาอยู่ในสวนหย่อมด้วยกันอยู่หลายชั่วโมง จนเวลาล่วงเลยถึงเย็น ซีก็เข็นรถเข็นพาภูกลับขึ้นห้องพักเหมือนเดิม
แต่แล้ว! ......เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น!
โอย ซี ภูปวดหัวมากเลย.....
ปวดมากมั้ยภู
โอย....ปวด ปวดมากๆเลย
ไม่รู้ว่าอะไร แต่ตอนนี้ท่าทางภูจะมีอาการข้างเคียงเกิดขึ้น ภูรู้สึกปวดหัวมากๆจนแทบจะระเบิด  ภูได้แต่เอามือกุมไปที่หัวอย่างทรมาน
ภูใจเย็นๆนะ เดี๋ยวซีจะรีบไปเรียกหมอมาดู ภูอย่าพึ่งเป็นอะไรนะ
แล้วซีก็รีบวิ่งออกไปตามหมอและพยาบาลให้รีบมาดูอาการของภู 
ไม่นาน ซีก็เข้ามาพร้อมกับพยาบาลและหมอ
หมอคะเค้าปวดหัวมากเลย.....
ใจเย็นๆครับ ใจเย็นๆ 
แต่ทว่า......................
ภู!..........
หมอและพยาบาลช่วยกันอุ้มร่างของภูขึ้นจากพื้น 
ภู!.......
เค้าแค่สลบไปครับ แต่หมอต้องเช็คที่หัวเค้าอีกทีหนึ่งว่าหัวเค้ากระแทกพื้น หรือไปกระแทกกับอะไรรึเปล่าตอนที่เค้าสลบ
แต่ตอนนี้เค้าไม่เป็นไรมากใช่มั้ยคะ
หมอคิดว่า 50-50 ขอหมอเช็คอีกทีนึงนะครับ 
หมอคะ ดูเหมือนท่าทาง สมองเค้าจะได้รับการกระทบกระเทือนคะหมอ พยาบาลที่เช็คดูอาการพูดขึ้น
ไหนหมอดูซิ..... ส่วนซีก็ยืนดูอาการภูอยู่ไม่ห่าง
โอ้......ถ้าทางจะหนักเอาการ สงสัยตอนที่เค้าสลบหัวอาจจะไปกระแทกกับขอบเตียง
หมอคะ แล้วเค้าจะไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ ซีพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวลอย่างมาก
ต้องพาเค้าไปเอ็กซเรย์ แล้วเอาเข้าห้องผ่าตัดทันที ถ้ากะโหลกเค้าร้าวจริงๆ
ซีใจหายทันที และรู้สึกร้อนรนใจทำอะไรไม่ถูกในใจก็ภาวนาขอเพียงภูไม่เป็นอะไรก็พอ แล้วหมอและพยาบาลก็นำภูไปที่ห้องเอ็กซเรย์ทันที แล้วซีก็เดินตามไปดูอาการของภูจนถึงห้องเอ็กซเรย์ ไม่นานผลเอ็กซเรย์ก็มาถึง 
คุณ มณฑิวาครับ ผมได้ผลเอ็กซเรย์แล้ว คงต้องเข้าห้องผ่าตัดทันทีครับ กะโหลก ร้าวเนื่องจากหัวสมองเค้าได้รับแรงกระแทกตอนที่เค้าล้มลง  แต่หมอคิดว่า อาจจะเป็นเพราะตอนที่เค้าเกิดอุบัติเหตุด้วยที่กะโหลกเค้าได้แรงกระทบกระเทือน ผิวกระดูกอาจช้ำและยังไม่หายดี พอมาโดนแรงกระแทกซ้ำที่จุดเดิม ก็เลยทำให้กะโหลกเค้าร้าว แล้วที่เค้าปวดหัว อาจเป็นเพราะอาจจะมีเส้นเลือดในสมองฉีก ตอนนี้หมอฉีดยาแก้ปวดเข้าไปอีก พรุ่งนี้เช้าเค้าต้องเข้าห้องผ่าตัดทันทีครับ แล้วตอนนี้หมอจะให้พยาบาล คอยเฝ้าดูอาการเค้าไว้ตลอด คืนนี้ คุณมณฑิวา ไม่ต้องกังวลนะครับ หมอจะช่วยเค้าอย่างเต็มที่ครับ
คะ หมอ 
งั้นตอนนี้หมอขอตัวก่อนนะครับ
ซีมองดูภูด้วยความสงสารและเป็นห่วงอย่างมาก ซีเอามือไปรูปที่หัวภูเบาๆ 
ภูต้องไม่เป็นอะไรนะ  
น้ำตาซีเริ่มไหลออกมา ซีรู้สึกเป็นกังวลอย่างมาก ..
คุณ...คุณ...คุณคะ คุณ มณฑิวา
ไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่ จนมีพยาบาลคนหนึ่งเดินเข้ามาปลุกซี ซีฝุบหลับอยู่ข้างกายภูตลอดดคืน
ดิฉันเห็นคุณหลับไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ก็เลยไม่กล้าปลุก แต่ตอนนี้ เหลืออีก 10นาที คนไข้ต้องเข้าห้องผ่าตัดแล้วคะ ต้องรบกวนคุณ มณฑิวา ด้วยคะ  
ซีลุกขึ้นยืน แล้วพยาบาลและบุรุษพยาบาลก็พาภูไปเข้าห้องผ่าตัดทันที ซีเดินตามไปจนมาหยุดอยู่หน้าห้องผ่าตัด
ขอโทษนะคะคุณมณฑิวา คนไข้ต้องเข้ารับการผ่าตัดประมาณไม่ต่ำกว่า 6ชั่วโมง คุณ มณฑิวา กรุณารอข้างนอกห้องนะคะ
พยาบาลคนหนึ่งพูดขึ้น แต่ซีก็ไม่ได้ตอบอะไร ในใจก็คิดถึงแต่ภู แต่หน้าตาและแววตาของซีช่างเหม่อลอยนัก
ภู.......... ต้องไม่เป็นอะไรนะ 
ซีนั่งนึกถึงภาพตอนแรกที่ได้เจอกับภู ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันและวันเวลาที่ผ่านๆมาที่ทำร่วมกับภู
6 ชั่วโมงผ่านไป.......
คุณมณฑิวา ครับ ซีหลับไปอีกครั้งด้วยความอ่อนเพลีย แต่ก็ต้องตื่นขึ้นเพราะถูกปลุก
อ้า... คุณหมอ.....คุณหมอ! แฟนหนูตอนนี้เป็นยังงัยบ้างคะ เค้าฟื้นรึยัง ซีรีบถามอย่างร้อนรนเมื่อเห็นหน้าหมอที่ออกมาจากห้องผ่าตัด
คือ ตอนนี้ จะเรียกว่าคุณ ภูวเนศ ปลอดภัยแล้วก็ไม่เชิงนะครับ อาการอัมพาตตอนนี้ยังคงเป็นอยู่ แต่ไม่นานก็จะดีขึ้นเองเพราะหมอได้ผ่าตัดหมอนลองกระดูกเขาด้วย  และหมอก็ผ่าตัดสมองเค้าเรียบร้อยแล้วแต่มันก็เป็นผลกระทบ ถึงตอนนี้เค้าปลอดภัย แต่ เค้า อาจจะ....ต้องหลับไปตลอดชีวิตครับ
ซีใจแป้วขึ้นมาทันที แต่ก็ดีใจอยู่เล็กน้อยที่รู้ว่าตอนนี้ภูไม่เป็นอะไร
เค้าจะมีโอกาสฟื้นไหมคะหมอ
หมอให้คำตอบไม่ได้จริงๆครับ 
แล้วตอนนี้ เค้าอยู่ห้องไหนคะหมอ
หมอให้เค้าพักฟื้น ที่ห้องพักฟื้นคนไข้ผ่าตัดครับ  แต่ตอนนี้ยังเข้าไปไม่ได้นะครับ ต้องให้เค้าพักฟื้นก่อนซัก2อาทิตย์ หมอกลัวเค้าจะติดเชื้อที่แผลตรงที่เค้าผ่าตัด
งั้นขอบคุณมากคะคุณหมอ
งั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ
ภู...... ซีจะไปหาภูนะ ซีพูดในใจ
แล้วซีก็เดินไปที่ห้องพักฟื้นคนไข้ผ่าตัด ห้องที่ภูนอนนั้นเป็นห้องใหญ่ๆ ห้องหนึ่ง แล้วแยกเป็นห้องย่อย ได้ประมาณ 10ห้อง ซีเข้าไปก็มองไปรอบๆห้องเพื่อหาภู แล้วก็เห็นภู นอนอยู่บนเตียงมีผนัง 3ด้านกั้นไว้เป็นห้องด่านหน้าเป็นกระจกและมีพยาบาลเข้าเวร1คนต่อ1เตียง ที่ตัวภูนั้นมีสายระโยงระยางเต็มตัวไปหมด ซีเดินเข้าไปดูใกล้ๆ และยืนอยู่หน้ากระจกมองดูภู
ภู ตอนนี้ซีจะเข้าไปดูภูใกล้ๆยังไม่ได้ แต่ซีก็จะมาดูภูอย่างนี้ทุกวันเหมือนเดิมนะ
ซียืนดูภูอยู่หน้ากระจก พร้อมกับพูดคนเดียวในใจ ซียืนดูภูอยู่ไม่นานมากนัก แล้วซีก็กลับบ้าน
ที่บ้านซี......
กลับมาแล้วเหรอจ๊ะลูก
ค่ะแม่.
เหนื่อยมั้ย
แม่คะ หนูขอโทษที่ไม่ได้กลับมาบ้านเมื่อคืน
แม่ของซียิ้มอย่างอบอุ่นและไม่ได้ตอบอะไร
หน้าหนูดูออนเพลียมากเลยนะจ๊ะซี
กินอะไรมั้ย
เอ่อ.....ไม่เป็นไรค่ะ  ซีตอบแบบหน้าหมองๆ
แล้ว ภูเป็นยังงัยบ้างจ๊ะลูก
เค้าก็ดีขึ้นมากแล้วค่ะแม่ เมื่อวานผ่าตัดรอบ 2 แต่ว่า.... ซีเริ่มมีหน้าตาไหลออกมา
แต่ว่า เค้าอาจจะหลับไปตลอดชีวิตคะแม่ ฮือฮือ....
พูดจบซีก็ร้องไห้แล้วโผลเข้ากอดแม่ทันที
แม่รู้จ้า ว่าลูกรักภูมาก แต่ตัวลูกก็อย่าหักโหมมากนะต้องพักผ่อนให้มากๆ และลูกก็อย่าอ่อนแอหรือท้อ ให้ภูเค้ารู้สึกนะ ไม่งั้นภูเค้าจะท้อตามลูกด้วย ลูกต้องเข้มแข็งนะซี
ค่ะ แม่.....
เค้าว่ากันว่า คนที่มอบความรู้สึกดีๆให้กันนั้นเป็นรักแท้ แต่ว่าใคร หลง หรือต้องการ มันต่างกับคำว่า รัก นะ คำว่า รัก มันต้องออกมาจากความรู้สึกที่จริงใจ ไม่ใช่พูดออกมาโดยที่ไม่เห็นค่าของมัน อยากให้เรียนรู้กันด้วยรักอย่างมีคุณค่า ไม่ใช่เรียนรู้รักเพราะความต้องการนะจ๊ะ 
ค่ะแม่ หนูไม่ได้รักเค้าเพราะความต้องการอะไร หนูรักเค้าอย่างจริงใจ และที่สำคัญ หนูผูกพันธ์กับภูมาก
แล้วแม่ของซีก็โอบกอดซีอย่างอบอุ่น
ล้างหน้าล้างตา แล้วไปอาบน้ำได้แล้วลูก
ค่ะ แม่.....งั้นหนูไปอาบน้ำก่อนนะคะ
จ้า........ลูก
แล้วซีก็ไปทำธุระส่วนตัว พอเสร็จแล้วซีนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้เข้าไปเช็คเมล มาเดือนกว่าแล้ว จึงเข้าไปเปิดเช็คเมล
โห!.....ใครส่งเมลมาหาเราบ้างเนี่ยะ!? ไม่ได้เข้ามาดูตั้งเดือนกว่า 
แล้วซีก็นั่งเช็คอีเมลที่มีอยู่ 100กว่าเมล อย่างรวดเร็ว ผ่านไป 2ชั่วโมงกว่า ซีก็เช็คเสร็จ
อืม.......ฮ้า.... เช็คเสร็จซักที..เอ.... แล้วของภูหละ เข้าไปเช็คให้ภูด้วยดีกว่า ถ้าหากไม่เข้าไปเช็คเมล เกิน 3เดือนไปแล้วเมลจะถูกลบออก
ว่าแล้วซีก็เข้าไปคลิ๊กที่เมลภู.....
โอ้โห!! ....ไม่น้อยไปกว่าของเราเลยแฮะ......ไหนดูซิ มีครส่งมาบ้าง ฮิฮิ ขอโทษนะคะคุณ ภูเดี๋ยว คุณซีจะเช็คเมลให้เอง ฮิฮิ
แล้วซีก็เช็คเมลภูไปเรื่อยๆ แต่แล้วซีก็เกิดมาสะดุดกับเมล เมลหนึ่ง
หือ.. ใครน้า ....น่ารักซะด้วย ...เอ๋!? หน้าคล้ายภูจัง ....ไหนดูซิ เขียนว่ายังงัย
เมลที่ซีสะดุดตานั้น เป็นเมลที่ส่งมาจากเวบๆนึงที่เกี่ยวกับการหาเพื่อน ที่ภูได้เข้าไปสมัครไว้ และก็มีคนส่งข้อความเป็นอีเมลตอบกลับมา
-จำได้ จำได้ ฟ้าไม่มีวันลืมภูหรอกนะ ฟ้าสบายดี คิดถึงภูด้วยเหมือนกัน แล้วตอนนี้ภูสบายดีเหมือนกันใช่ไหมจ๊ะ....ฮิฮิ...-
ชื่อฟ้าเหรอ.....อืม ....เพื่อนของภูนี่เอง ฮิฮิ เดี๋ยวซีตอบกลับไปให้เองนะภู
ไม่นึกเลยว่าเรื่องบังเอิญจะเกิดขึ้น ที่อยู่ๆ ซีได้มาเจอ ฟ้า และแล้ว ซีก็จัดการเขียนตอบกลับไป
-ตอนนี้ภูนอนอยู่โรงพยาบาลคะ เกิดอุบัติเหตุกับภูนิดหน่อย ตอนนี้ภูเค้าดีขึ้นมาก แต่ก็ยังไม่ฟื้นเลยคะ ถ้าฟ้าอยากมาเยี่ยมภู ภูอยู่โรงพยาบาลทองธานี ชั้น 10 ห้องพักฟื้นคนไข้ผ่าตัดคะ มาเยี่ยมได้ช่วง สี่โมงเย็นถึง สองทุ่มนะคะ เราเป็นแฟนของภูเอง ถ้าอยากมาเยี่ยมก็มาได้นะคะ เราชื่อ ซี ยินดีที่ได้รู้จักรค่ะ-
พิมพ์เสร็จซีก็กดส่งข้อความทันที 
เขียนมาอย่างนี้ เหมือนกับว่า ..เคยคบกันมาก่อนเลย แถมดูหน้าตาแล้วยังหน้าคล้ายๆกับภูอีก ..ฮะฮะ ไม่แน่ เค้าก็อาจจะเคยสนิทกับภูมาก่อนก็ได้ ...แต่ช่างเหอะ ฮิฮิ.... 
ซีแม้จะพูดอยู่คนเดียวอยางนั้น แต่ลึกๆในใจแล้วก็ หึงอยู่นิดๆ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะซีก็ตอบกับเพื่อนภูคนอื่นๆอย่างนี้เหมือนๆกันหมด ไม่ว่าจะหญิงหรือชายที่ส่งเมลมาหาภู ผ่านไปอยู่หลายชั่วโมง
หาว........ง่วงจังเลย
ซิดตัวไปมาด้วยความเมื่อที่นั่งอยู่หน้าคอมนาน แล้วก็หันไปดูนาฬิกาที่ทอยู่บนหัวนอน
อ๊า....! แย่หละสิ พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้า.... เข้านอนดีกว่าเรา
2 อาทิตย์ผ่านไป..........
เอ....วันนี้ก็อาทิตย์นึงแล้ว ไม่รู้ว่าหมอจให้ภูออกจากห้องพักฟื้นยังน้า....
ซีคิดถึงภูระหว่างเดินมาเยี่ยมภู
อ้าว คุณมณฑิวา
อ้า....สวัสดีค่ะคุณหมอ
ตอนนี้คุณภูวเนศออกมาพักฟื้นที่ห้องผู้ป่วยแล้วนะครับ ตอนนี้เค้าอยู่แผนกผู้ป่วยในหนะครับ
อ้าจริงเหรอคะหมอ ซีพูดพร้อมกับยิ้ม
แล้วอาการเค้าเป็นยังงัยบ้างคะตอนนี้
ก็ดีขึ้นมากครับแผลจากการผ่าตัดด้านนอกก็แห้งแล้ว ดีขึ้นมากแล้วก็ไม่มีอาการติดเชื้ออะไรครับ อาการโดยทั่วไปเค้าก็ดีขึ้น แต่ว่ายังไม่มีการตอบสนองอะไรมากนะ
แล้วโอกาสที่เค้าจะฟื้น พอมีหวังบ้างไหมคะหมอ 
เอ่อ....หมอคิดว่าเรื่องนี้ อืม..... ซีจ้องหน้าหมอด้วยแววตาที่กดดัน
เอ่อ หมอคิดว่า 1% ที่เค้าจะฟื้น ซีเมื่อรู้คำตอบก็ผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ดีใจที่ภูนั้นอาการดีขึ้น
งั้นขอบคุณมากค่ะหมอ
งั้นหมอก็ขอตัวก่อนนะครับ
อ้อ ค่ะ......
หลังจากคุยกับหมอที่ดูแลภูเสร็จแล้ว ซีก็รีบเดินไปที่ตึกผู้ป่วยในทันที
อ้า.....ลืมถามว่าอยู่ชั้นอะไรห้องไหน อ้อ....ๆๆ ไม่เป็นไรถามที่เค้าเตอร์ประชาสัมพันธ์ก็ได้ ฮิฮิ..
แล้วซีก็รีบเดินไปที่ประชาสัมพันธ์ของตึกผู้ป่วยใน 
คุณภูวเนศ อยู่ห้อง 1011 ชั้น 10ค่ะ พนักงานหน้าเค้าร์เตอร์ประชาสัมพันธ์พูด
ขอบคุณค่ะ
แล้วซีก็รีบขึ้นไปหาภูทันที
ภู ...ซีมาแล้ว อ๊ะ!.....
อ้าว! หนูซี มาแล้วเหรอจ๊า
อ้า ....แม่กับพ่อภูสวัสดีค่ะ
เป็นยังงัยบ้างจ๊า หนูซี มาเฝ้าภูทุกวัน ลำบากน่าดูหละนะ แม่ภูพูดพร้อมกับยิ้ม
เอ่อ..... คุณแม่รู้ได้งัยคะว่าหนู มาเฝ้าภูทุกวัน ซีพูดกับแม่ภูอย่างอายๆ
คุณหมอกับพยาบาลเล่าให้แม่ฟังเองจ้า  เค้าบอกว่าหนูซีมาดูแลภูตลอดทุกวันเลย แล้วภูก็เล่าให้แม่กับพ่อฟังอยู่บ่อยๆเรื่องของหนู  แม่ของภูพูดไปก็ยิ้มไป ทำให้ซีรู้สึกอบอุ่นไปด้วย
เอ่อ....คะๆ
งั้นเดี๋ยวแม่กับพ่อขอตัวก่อนนะ ฝากหนูช่วยดูแลภูด้วยนะจ๊ะ แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้แม่ก็จะมาเยี่ยมภูอีก
เอ่อ....แม่คะทำไมเวลาหนูมา หนูไม่เจอพ่อกับแม่เลย
ฮิฮิ หนูหนะ ไม่เจอพ่อกับแม่หรอก แต่แม่กับพ่อเจอหนูทุกวัน แม่กับพ่อหนะมาหาภูทุกวันแหละจ้า แล้วก็มาทีไรก็เจอแต่หนู แล้วก็เห็นหนูคอยดูแลภูอยู่ไม่ห่าง เพราะฉะนั้น พ่อกับแม่ก็เลยคอยดูอยู่ห่างงัยหละจ้า ฮิฮิ 
ซีได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกเขินๆ เพราะก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ทั้งพ่อและแม่ของภูนั้นจะเห็นอะไรต่อมิอะไรบ้าง ตอนที่ภูอยู่กับซี
เอ้าหละ แม่กับพ่อ ไม่กวนเวลาหนูกับภูและ เดี๋ยวแม่กับพ่อขอตัวก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกันนะจ้า หนูซี
ค่ะแม่ สวัสดีค่ะ
แล้วพ่อกับแม่ซีก็เดินออกไป ซีหันมามองภู แล้วก็นั่งลง เอาปากมากระซิบที่ข้างหูของภู
ภู แม่กับพ่อภูไปแล้วนะ
แล้วซีก็หอมแก้มภูเบาๆด้วยความอ่อนโยน แล้วซีก็ใช้มือขวากุมมือภูไว้แน่น แล้วซีก็เอามือซ้ายลูบที่หัวภูเบาๆ
ภู ตอนนั้นที่ภูฟื้นมาคุยเล่นกับซี ซีดีใจมากเลยนะ เมื่อไหร่ภูจะฟื้นขึ้นมาอีก ซีคิดถึงภูมากๆ ภูต้องสู้นะ ฮือฮือ.....
แล้วซีก็กุมมือภูพร้อมกับก้มหน้าร้องไห้.......
.....ก๊อก ก๊อก ก๊อก......
ประตูเปิดออก ซีหยุดร้องไห้พร้อมกับรีบเช็ดน้ำตา..
ภู.....
เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น ซีค่อยๆหันหลังกลับไปดู เมื่อสิ้นเสียงของผู้หญิงคนนั้น
สวัสดีค่ะ ซีพูด
อ้อ...ค่ะ สวัสดีค่ะ.... 
ซีกลับตกใจเพราะเมื่อเงยหน้าขึ้นมองไปที่หน้าของผู้หญิงคนนั้น ซีถึงกับอึ้ง เพราะหน้าของเธอช่างละม้ายคล้ายคลึงกับภูนัก
เธอคือ. ฟ้า.... ใช่หรือเปล่า
ในที่สุด เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น .....ไม่น่าเชื่อเลยว่าทั้งอดีตและปัจจุบันของภูมาเจอพร้อมกัน ไม่รู้ว่านี่หรือเปล่าที่เค้าเรียกกันว่า พรหมลิขิต
เธอคือ ซี แฟนของภูใช่รึเปล่า
อืม ใช่แล้ว ภูเค้ายังไม่ฟื้นเลย ตั้งแต่ผ่าตัดมาได้ 2อาทิตย์แล้ว
ฟ้ายืนมองภูด้วยความรู้สึกที่ดีใจ และก็เสียใจปนกัน ดีใจที่ได้เจอภูอีกครั้ง และเสียใจที่เห็นภูอยู่ในสภาพแบบนี้
ฟ้า ..เคยคบกับภูมาก่อนเหรอ? ซียิงคำถามไปแบบตรงๆ
ก็ไม่เชิง แต่เราไม่ได้เคยเป็นแฟนกัน เราเป็นแค่เพื่อน เพื่อนที่สนิทและรักกันมากเท่านั้น
เหรอ แต่ช่างเหอะ ซีไม่ได้อะไรหรอก แค่ถามดูเท่านั้นเอง เพราะภูไม่เคยเล่าให้ซีฟังเลยว่า เคยคบกับฟ้า....อืม ซีมีคำถามจะถามฟ้าอยู่อีกข้อหนึ่ง ฟ้าหน้าคล้ายภูมากเลยนะ 
ช่าย ...มีหลายคนแล้วนะซี ที่พูดกับฟ้าอย่างนี้
ตอนนี้ทุกอย่างในห้องนั้น เงียบกริบ ไม่มีคำพูดใดๆจากผู้หญิง 2คนนี้อีก ทั้ง 2มองหน้าภู ด้วยความสงสาร
ภูจะฟื้นมั้ย ซี
ซีไม่รู้ หมอบอกว่าโอกาสนั้น 1%
ฟ้า ซีอะ มาหาภูทุกวันเลยนะ แล้วก็มานั่งดูภูอย่างนี้ทุกวัน ฟ้ารู้รึเปล่า นอกจากภูจะหลับอยู่อย่างนี้แล้ว อวัยวะซีกซ้ายของภูก็ยังเป็นอัมพาตอีก
ซีพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า และสงสารภูอย่างมาก
จริงเหรอ !
ฟ้าได้ยินดังนั้นก็ตกใจอย่างมาก และรู้สึกสงสารภูมากๆ แล้วก็คิดถึงวันเวลาที่ตัวเองและภูมีความสุขด้วยกัน ในใจฟ้านั้น ก็อยากที่จะเข้าไปจับเข้าไปกอดภูไว้ แต่ด้วยที่ว่าซี ยืนอยู่ตรงนี้ จึงทำเป็นเก็บความรู้สึกไว้ แต่ก็ไม่อาจกลั้นน้ำตาที่ไหลออกมาได้
ฟ้าเคยรักภูใช่รึเปล่า
ซีจ้องมองฟ้าด้วยความสงสัย
อืม.....ใช่.....แต่ ตอนนั้นมันเป็นไปไม่ได้ เพราะตอนนั้นฟ้าก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย ยิ่งตอนนี้ภูมีซีแล้ว ฟ้าก็ดีใจกับภูด้วยที่มีคนที่รักภูมากขนาดนี้ 
ฟ้าไม่อาจจะกลั้นน้ำตาออกมาได้อีก เพราะน้ำตาของฟ้านั้นมันไหลออกมาไม่ยอมหยุด ช่างมากมายเกินกว่าที่ฟ้าจะกลั้นน้ำตานี้ไว้ได้
แต่ทันใดนั้น! ฟ้าไม่คาดคิด ซีจับมือฟ้าไว้แน่น แล้วก็ดึงมือฟ้าให้ไปกุมที่มือภูไว้ แล้วซีก็ปล่อยโฮ ออกมาทันที 
ฮือฮือ.....ฟ้า ซีเชื่อนะ ว่าฟ้ากับภูเป็นเนื้อคู่กันจริงๆ และก็เชื่อในพรหมลิขิตด้วย ฟ้า ถ้าฟ้าสามารถทำให้ภูฟื้นขึ้นมาได้ ซีจะขอบคุณฟ้าอย่างมาก ซีจะไม่ว่า ไม่โกรธ ไม่หึง ไม่อะไรทั้งนั้น เพียงแค่ฟ้าทำยังงัยก็ได้อะ ให้ภูฟื้นขึ้นมา ฮือฮือฮือฮือ
ซีปล่อยโฮ ร้องไห้ฟูมฟายอย่างคนขาดสติ ฟ้าเห็นแล้วก็แทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้เหมือนกัน ที่จะฟูมฟายแบบซี 
ซีอย่าร้องไห้นะ ใจเย็นๆ ฟ้าจะพยายาม แต่ฟ้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำยังงัยให้ภูฟื้นขึ้น ฟ้าก็อยากเห็นภูกลับมาหายดีเหมือนเดิม
ฟ้าพูดปลอบซีแล้วก็โอบกอดซีไว้แน่น 
และแล้ว.................
ซีก็เหลือบไปเห็นนิ้วของภูเริ่มกระดิกขึ้นมา
ฟ้า...ภู...ภู...ขยับนิ้ว
ฟ้าหันกลับมาดูภูทันที ....เมื่อทั้ง 2เห็นนิ้วภูขยับ ทั้ง 2จึงเข้าไปใกล้ที่ตัวภูทันที  ซีกำลังจะเอามือเอื้อมไปกุมมือภู แต่ก็ชงักไว้
ฟ้า ไม่จับมือภูเหรอ
ฟ้านิ่งเงียบไม่ตอบอะไร แต่ซีก็ดึงมือฟ้าให้มาจับมือภู แล้วก็ก้มลงไปกระซิบที่ข้างๆหูภู
ภู...มีคนมาหา ลืมตาได้แล้วนะ 
ซีพูดพร้อมกับน้ำตาที่คลอออกมาจากตา แล้วซีก็ค่อยๆ ถอยหลังออกมายืนอยู่หลังฟ้า
ภู.....ฟ้าเองนะ ฟ้าอยู่นี่แล้ว
ฟ้าร้องไห้ออกมาเหมือนกับน้ำตกที่ไหลแบบไม่มีวันหยุด
ภู ฟื้นนะ ฟ้ามาหาภูแล้ว ภูตามหาฟ้าไม่ใช่เหรอ ฟ้า ฟ้ามาหาภูแล้วนะ ไม่ต้องตามหาแล้ว ฟ้าอยู่นี่แล้ว ฮือฮือ
ซีเห็นภาพฟ้าพยายามเรียกภูให้ฟื้นขึ้น ก็กุมือปิดปากร้องไห้ออกมาด้วยความรู้สึกที่ตื้นตันใจ ที่เห็นทั้งคู่กลับมาเจอกันอีกครั้ง
และในที่สุด ปาฏิหาริย์ ก็มีจริงๆ ภูค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ 
ฟ้า...........
ภู.............
ภู...ภู....ภูฟื้นแล้ว!!!! ภูได้ยินไหม นี่ฟ้านะ.
ภูลืมตาขึ้น แต่ก็เห็นภาพที่ลางเลือนเล็กน้อย ซักครู่เดียว สายตาภูก็เริ่มปรับเห็นชัดขึ้น แล้วภูก็หันมามองตรงที่ฟ้านั่งอยู่ข้างๆ
ฟ้า....ฟ้าจริงๆเหรอเนี่ยะ
ภูไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลยว่า คนที่มาปลุกภูจากนิทรานี้ คือฟ้า
ฟ้า.......
ทันทีที่ภูเห็นฟ้า น้ำตาก็เอ่อล้นออกมาทันที ฟ้าไม่อาจที่จะกลั้นความรู้สึกของตัวเองได้อีกต่อไป จึงโผลเข้าโอบกอดภูทันที แม้ซีที่ยืนอยู่ข้างหลังนั้นจะรู้สึกหึงอยู่บ้าง แต่นี่คือ สิ่งสำคัญ และปมในใจของภูตลอด 2ปีที่ผ่านไปนี้ มันเป็นปาฏิหารย์ที่ทำให้ภูฟื้นขึ้น หรือเป็นเพราะพรหมลิขิต ที่ภูและฟ้าได้ขีดเขียนไว้กันแน่ แต่แม้ยังงัยก็ตาม ซีก็ดีใจอย่างมากที่เห็นภูฟื้นขึ้นมาราวปฏิหาริย์ 
แต่ทว่า ไม่ทันที่ปฏิหาริย์นี้จะจบลง ก็เกิดปฏิหาริย์ที่ยิ่งกว่าปฏิหาริย์เกิดขึ้นขณะที่ฟ้ากอดภูอยู่นั้น มือซ้ายของภูก็ค่อยๆขยับมาโอบกอดฟ้าไว้จนแน่น
ฟ้า...ภูคิดถึงฟ้า ..ภูคิดถึงฟ้ามากเลยนะ ภูเริ่มมีน้ำตาไหลออกมา
ฟ้าก็คิดถึงภู ...คิดถึงภูมากเหมือนกัน
แล้วภูก็เหลือบไปเห็นซีที่ยืนอยู่ข้างหลังฟ้า
เอ่อ....ซี
ไม่เป็นไร....ไม่เป็นไรเลยภู แค่ภูฟื้นขึ้นมา แค่ภูฟื้นขึ้นมา ซีก็ดีใจที่สุดแล้ว
แล้วฟ้าก็ลุกกขึ้นเปิดทางให้ซีได้ใกล้ชิดกับภู เมื่อฟ้าลุกขึ้นถอยออกมา ซีก็โผลเข้ากอดภูไว้แน่น
ฮือฮือ  ......ซีคิดถึงภูมากเลย ฮือฮือ ซีดีใจ ภูตื่นขึ้นมาหาซีแล้ว ซีรู้สึกอบอุ่นมากเลยนะภู
แล้วภูก็กอดซีไว้แน่นเช่นกัน
ซีขอโทษนะ วันนั้นเป็นเพราะซีเอง ไม่รั้งภูให้อยู่ต่ออีกซักพัก แล้วซีก็ไม่น่าโทรหาภูตอนที่ภูขับรถอยู่เลย ไม่งั้นภูก็คงไม่เป็นแบบนี้
ซีร้องไห้ไปพูด ส่วนภูก็โอบกอดแล้วก็ลูบหัวซีเบาๆ
ไม่เอาน่าซี อย่าโทษตัวเองเลยนะ ตอนนี้ภูรู้สึกดีขึ้นมากเลยนะ ไม่ปวดหัวแล้วหละ แต่ยังเจ็บๆตรงหัวนิดหน่อย สงสัยจะเป็นแผล
ภูพูดพร้อมกับยิ้ม
ขอบคูณมากๆเลยนะซีที่ดูแลภูอย่กับภูตลอดเวลา
ซียังคงมีน้ำตาคลอ แต่ก็ยิ้มอย่างเขินอายไปด้วย
ภูรู้รึเปล่าว่าภูหลับไป 2อาทิตย์ซีกลัวมากเลยว่าภูจะไม่ฟื้นขึ้นมาหาซีอีกแล้ว
ไม่ต้องกลัวแล้วนะ ซี ภูก็ฟื้นแล้ว ฟื้นกลับมาหาซีแล้ว
ซีเช็ดน้ำตา แล้วก็หันกลับไปหาฟ้า
ขอบใจมานะฟ้า
ซีพูดจบก็ลุกขึ้น และโผลเข้ามากอดฟ้าทันที
ขอบใจมากๆ และขอบคุณมากๆนะฟ้า
ทั้งซีและฟ้าก็หันหน้ามามองภู 
ขอบคุณนะทั้ง ซีและฟ้าเลย
ตอนนี้ ในใจของคนทั้ง 3นั้นรู้สึกอบอุ่น และมีความสุขอย่างบอกไม่เคยเป็นมาก่อน เหมือนกับว่าอยากให้เวลาในตอนนี้นั้นมันหยุดลงต้องแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป...........................................................