พ่อจ๋าหนูนอนมองหลอดไฟที่ส่องมากระทบดวงตาของหนู หนูแสบตาจังพ่อจ๋า พ่อจ๋า..แม้หนูจะพยายามสู้แสงนั้นสักเท่าไหร่แต่ตาของหนูมันรีบหรี่ลงทุกที ทุกที หนูเจ็บจริง ๆ มันเหมือนมีปีศาจอยู่ในห้องนี้กับหนู พ่อจะให้อภัยหนูไหม ถ้าพ่อรู้ความเจ็บปวดที่หนูกำลังเผชิยอยู่ พ่อจ๋าตอนนี้หนุเหมือนดอกหญ้าที่ปลิวไปตามกระแสลม มันลอยล่องไปอย่างไร้จุดม่งหมาย และหนูก็ไม่รู้ว่าจะหยุดลง ณ. จุดใด พ่อจ๋าหนูอยากหลับตาลงไม่อยากจะสู้แสงไฟนั้นอีกแล้ว มันทำให้หนูเวียนหัวเหลือเกิน สีปี่แล้วใช่ไหม ที่พ่อส่งหนูมาเรียนในกรุงเทพหนูแบกความหวังของครอบครัวเราอย่างนั้นใช่ไหมพ่อ พ่ออยากส่งหนุมาเรียนจริง ๆหรือพ่อทำตามคำขอของแม่ก่อนแม่จะสิ้นใจกันแน่ แต่หนูว่าไม่ใช่ทั้งสองอย่าง หนูว่ามันคือความต้องการของหนูตังหาก พ่อรู้อะไรไหมทำไมหนูอยากมาเรียนที่กรุงเทพนอกจากความศิวิไลซ์แล้วหนูไม่อยากเจอลุงวินัยพี่ชายของพ่ออีก ทำไมนั้นหรอพ่อ หนูจะอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้พ่อฟัง หลังจากที่แม่เสียแล้ว ลุงวินัยก็มาขอเราอาศัยอยู่ด้วยแม้ลุงวินัยจะขี้เมาแล้วก็ยังไม่ทำงานอะไรให้เป็นชิ้นเป็นอัน แต่หนูก็ไม่เคยรังเกียจลุงแม้แต่นิดเดียว และพ่อก็บอกหนูว่าให้อดทนเขาเป็นญาติเรา เขาเดือดร้อนเราต้องช่วยเหลือเขา หนูเข้าใจเหตุผลของพ่อดี แต่พ่อจะรู้หรือเปล่าว่าพ่อรับคนต้องคดีข่มขืนมาอยู่บ้านของเรา แม้เขาจะเป็นพี่ชายของพ่อก็จริงแต่เขาไม่ใช่ลุงของหนุอีกต่อไปเพราะเขาทำกับหนุไม่ต่างอะไรกับหมาข้างถนนที่ไร้ค่า พ่ออยากรู้หรือเปล่าว่าลุงวินัยทำอะไรกับหนูบ้าง วันนั้นหนูเป็นไข้พ่อเอายามาให้หนูแล้วพ่อก็บอกว่าให้นอนพักเยอะ ๆ จะได้หายไว ๆ วันนี้ไม่ต้องไปช่วยพ่อรับจ้างตัดอ้อย พ่อทำคนเดียวได้ หลังจากที่พ่อออกไปได้ไม่นาน หนูก็หลับไปเพราะฤทธิ์ยา หนุตกใจสุดขีดเมื่อลืมตาขึ้นมาเห็นใบหน้าของลุงวินัยแม้หนูจะพยายามดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่อาจจะสลัดร่างนั้นให้หลุดออกจากตัวหนูได้ พ่อจ๋าหนูเจ็บ หนูเจ็บมาก เหตุการณ์เหล่านั้นเกิดขึ้นกับหนูซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำไมหนูไม่บอกพ่อนั้นหรอ ไม่ใช่ว่าหนุหลัวลุงวินัยมากกว่าพ่อนะ แต่หนูกลัวความจริง หนูกลัวความเจ็บปวด กลัวว่าถ้าลืมตาขึ้นมาจะเอจลุงวินัยอีก มันเหมือนฝันร้ายพ่อเข้าใจไหมมันเป็นฝันร้ายของหนู แต่หลังจากเหตุการณ์นั้นหนูก็มีความสุขก็ตาอนที่เราช่วยกันทำงานจนพ่อเก็บเงินได้ก้อนหนึ่ง พ่อตัดสินใจไม่เอาเงินนั้นไปเช่าที่ทำนา แต่พ่อให้เงินหนูมาเรียนหนังสือต่อที่กรุงเทพ หนูถือว่าเป็นของขวัญที่วิเศษที่สุดที่หนูควรจะได้มันใช่ไหมพ่อ หนูเข้ามากรุงเทพสักพักหนึ่งหนูก็ปรับตัวได้ดีไม่มีปัญหาอะไรถึงจะอดๆอยากๆบ้างบางครั้งที่พ่อไม่ส่งเงินตามกำหนดแม้จะเลื่อนออกไปบ้างแต่หนูก็มีความสุข ก็อย่างที่พ่อเห็นตามข่าวโทรทัศน์นั้นแหละ ใช้ชีวิตสบายๆไม่เหมือนคนทำไร่ทำน่าอย่างพ่อ มีเครื่องอำนวยความสะดวกเยอะแยะไปหมด แทบจะไม่ต้องทำอะไรด้วยตัวเอง แต่เราต้องมีเงินนะพ่อ พ่อจ๋าหนูเป็นสาวพอที่จะมีหนุ่ม ๆมาจีบแล้วนะ ไม่ใช่ใครก็เพื่อนผู้ชายที่เรียนวิทยาลัยเดียวกัน เขามีรถค่ะพ่อและพ่อเขาก็เป็นตำรวจชั้นผู้ใหญ่ในกรุงเทพนี่เองค่ะพ่อ พ่อจ๋าหนูไม่ต้องขึ้นรถเมล์อีกแล้วไม่ต้องเบียดเสียดแข่งขันกับใครโดยเฉพาะตอนเช้าๆและตอนเย็นๆ พ่อก็รู้นิว่าคนกรุงเทพไม่เหมือนคนบ้านเรา ไม่มีใครช่วยเหลือใคร ตัวใครตัวมัน. พ่อจ๋าส่วนเรื่องเรียนพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะค่ะ หนูจะจบการศึกษาแล้วค่ะอีกไม่นาน หนูเป็นเด็กดีทำตามที่วิทยาลัยสอนทุกอย่าง"จบมาคะแนนสูงๆ ได้ที่ทำงานดีๆ มีเงินเดือนเยอะๆ" ไม่ว่าที่ไหนเขาก็สอนอย่างนี้กันทั้งนั้นแหละพ่อ พ่อจ๋า...พ่อไม่ต้องรับจ้างเขาตัดอ้อยแล้วนะ หนูสัญญาว่าถ้าหนูได้งานทำ หนูจะรับ พ่อมาอยู่ด้วยนะค่ะ หนูขอโทษเรื่องเงินที่หนูขอพ่อด่วน หนูก็รู้ว่าพ่อลำบากแต่หนูต้องใช้มันจริงๆเพื่ออนาคตของหนู หนูได้รับเงินของพ่อแล้วนะเมื่อวานนี้ พ่อรู้ไหมหนูไม่อยากใช้เงนินี้เลย แต่หนูต้องจำใจใช้มัน ทำไมหรอพ่อ ก็คนที่หนูรักมากที่สุดเขาทำให้หนุเจ็บปวด หนูจะเล่าให้พ่อฟังแต่พ่อต้องสัญญานะ ว่าพ่อจะให้อภัยหนูอีกครั้งหนึ่ง ก็แผนของหนูเขามารับไปบ้านของเขา เขาบอกว่าจะแนะนำให้พ่อแม่ได้รู้จักหนู พอไปถึงหนูก็ถามถึงพ่อแม่ ว่าอยู่ไหน เขาก็ลี่ยงที่จะตอบ และเขาเอ่ยปากขอสิทธิ์ในเรือนร่างของหนู พ่อจะให้หนูทำอย่างไง พ่อจะให้หนูเลี่ยงอนาคตของหนูหรอ พ่อรู้ไหมใบหน้าที่เคยชินมันกลับมาเยี่ยมเยือนหนูอีกแล้ว ก็ใบหน้าของลุวินัยไงพ่อ หนุข่มตาหลับเพื่อใหมันเลือนลาง แต่มันไม่เคยหายไปจากใจหนูเลยสักที หนูรวบรวมความกล้าที่จะเผชิญกับมันอีกครั้ง หนูลืมตาขึ้นสิ่งที่หนูเห็นคือ ใบหน้าลุงวินัยเป็นสิบๆมาหลอกหลอนหนูกลัวจริงๆพ่อจ๋า หนูหลับตาอีกครั้งแต่เสียงก็ยังห้องอยู่ในหูของหนู "พี่ครับหนี้พนันบอลที่ผมติดพี่เราหายกัน อีกสามชั่วโมงพ่อแม่ผมจะกลับมา พวกพี่ทำกันเร็วๆนะ ผมจะเป็นรอข้างล่าง" พ่อจ๋าพ่อบอก ลุงวินัยหรอ ว่าหนูมาอยู่กรุงเทพ ทำไมหนูลืมตาขึ้นมาทีไรเห็นแต่หน้าลุงวินัย หนูไม่โทษพ่อหรอถ้าพ่อจะบอกลุง มันเป็นความผิดของหนูเอง และหนูก็ไม่รู้ว่าใครสมควรจะรับผิดชอบไอ้ปีศาจที่มันอยู่ในท้องของหนู นอกจากหนู หนูจะจบมันด้วยตัวของหนูเองกับเงินก้อนสุดท้ายที่หนูจะขอพ่อ พ่อคงเข้าใจนะที่หนูต้องทำแบบนี้ "คุณพยาบาล ช่วยหยิบอุปกรณ์ข้างๆกรรไกรให้ผมหน่อย" "พ่อจ๋า...พ่อรู้ไหมช่วงเวลาไหนที่หนูมีความสุขที่สุด" "หมอ...แต่นี่มันไม่ใช่ที่ขูดมดลูกนะ มันไม้แขวนเสื้อ "ก็ตอนที่หนูนั่งซ้อนท้ายรถจักรยานพร้อมๆกับได้กอดเอวของพ่อ หนูรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยที่สุด" "เอาเถอะถ้าคุณอยากได้ส่วนแบ่งตามที่ตกลงกันไว้ก็หยิบมันมาให้ผม" "พ่อจ๋าอาทิตย์หน้าหนูจะไปบอกความจริงเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดกับพ่อนะ" "แต่มันอันตรายกับคนไข้มากเลยนะหมอ เธออาจจะเสียชีวิตได้" "มันเจ็บเหลือเกินพ่อจ๋า หนูปวดร้าวยิ่งกว่าลุงวินัยทำกับหนูเสียอีก" "คุณไม่คิดบ้างหรือว่า เราช่วยกำจัดส่วนเกินของสังคมออกไป" "หนูไม่มีแรงจะลืมตาขึ้นดูโลกนี้อีกแล้วพ่อจ๋า... อ่านแล้วช่วยวิจารณ์ด้วยนะครับ เพิ่งหัดเขียนต้องการคำแนะนำอย่างมากๆ ขอบคุณครับที่เสียเวลาอ่าน
8 กรกฎาคม 2551 19:15 น. - comment id 79679
โจ๊ก นัทเองโจ๊ก ตามมาแล้วน้า อยู่ไหมเนี่ย... เรื่องนี้ชอบธีมนะ แต่ทำไมอ่านแล้วกดดันจังเลย สงสัยเพราะคนเขียนเขียนดี ^^
17 พฤษภาคม 2551 01:46 น. - comment id 99922
ผมก็มือใหม่พึ่งจะแต่งนิยายจบเป็นเรื่องแรก ก็เหมือนกันครับ555 ตอนนี้กำลังจะเสนอสำนักพิม์อยู่ครับ ไม่รู้จะได้เรื่องรึเปล่า แต่เรื่องที่คุณ ณ.จ๊ะ แต่งนี่ ที่ผมชอบคือ ชอบแนวการแต่งหนะครับ ดูดีจริงๆ
20 พฤษภาคม 2551 15:53 น. - comment id 100257
เรา ตูน นะ เราอ่านแล้ว เราชอบมาก ขอบใจนะที่ให้กำลังใจเราขอบใจนะที่เป็นที่ปรึกษาขอบใจนะที่รับฟังความในใจของเรา เราก็เป็นเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่งที่เข้ามาอยู่ในกรุงเทพเราจะลองทำตามที่นายแนะเรามา ขอบใจมากจ้า
20 พฤษภาคม 2551 17:55 น. - comment id 100258
โจ๊กจ๋า หนูรู้สึกว่าเรื่องนี้เขียนดีขึ้นนะจ๊ะ โจ๊กจ๋า อ่านแล้วอยากติดตามากจ้ะ โจ๊กจ๋า เธอเขียนดีขึ้นนะเนี่ย โจ๊กจ๋า ชอบพล๊อตเรื่องมากจ้ะ เขียนได้สนุกน่าติดตามมากว่า เรื่องที่ผ่านๆมานะ
25 พฤษภาคม 2551 03:36 น. - comment id 100303
ดีจ๊ะ โจ๊ก เรื่องนี้นะ อ่านแล้วได้อารมณ์กว่าเรื่องแรกที่ให้เราอ่านอีก ทำให้รู้สึกน่าติดตาม ไม่จืดเหมือนเรื่องนั้น พัฒนาขึ้นนะเนี่ย ...
25 พฤษภาคม 2551 20:56 น. - comment id 100308
อื้มมมมมมม สะท้อนสังคมเลยอันนี้ ม้ายแขวนเสื้อ มีแบบนี้ด้วยหรอ หนูจะอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้พ่อฟัง อธิบาย! น่าจะใช้กับการอธิบายขั้นตอนการทำอะรัยสักอย่าง แต่ที่เขียนนี้มันเป็นเหตุการณ์ที่ผ่านมาแล้ว น่าจะใช้คำว่า เล่า น่าจะอินกว่า จากความคิดเห็นส่วนตัวอ่ะนะ น่าจะใช้คำนี้ แฮะๆ
30 พฤษภาคม 2551 20:40 น. - comment id 100323
งี่เง่าหาสาระไม่ได้ ควรเน้นเป็นอย่าง อย่างฃิ
18 มิถุนายน 2551 15:59 น. - comment id 100544
โหยเล่นเอาตกใจหมด มิน่ารู้สึกเหมือนมดลูกมันออกมาด้วย555