เอื้องเหนือ (จบ)

อิงภู

ฟ้าหม่นให้เหมยหมอกห่มคลุมทั่วแผ่นผา
ไอน้ำจับตามกิ่งก้านเป็นตะไคร้ครึ่ม
ชายหนุ่มพยายามเอื้อมมือไปเด็ดดอก
ดอกเอื้องผึ้ง หอมตรึงต้องใจภุมรา
..........แต่ทว่า................
มือไม้ไม่มั่นคง ชายหนุ่มจึงตกลงมา
แทบแผ่นผาเบื้องลึก เบื้องล่างสุด
ฟ้าเทา หมอกทึบ กลืนกลบทุกสรรพสำเนียง
กลีบเอื้องผึ้ง ปลิวกระจายในสายลมหนาว
...
สาวน้อย เจ้าเอื้องเหนือได้ทราบข่าวของชายหนุ่ม
น้ำตามิอาจกลั้น พลันแตกสานซ่านเซ็น
ในยามเทาทึมทึบเช่นนี้
ไม้ใบยังเสียดสีท่วงทำนองของเพลงเศร้า
เหงา วังเวง และ เหว่หว้า
...
สาวน้อย เจ้าเอื้องเหนือ เธอไปที่นั่น
ที่ ภูผาจันทร์ แห่งนั้น
บัดนี้ น้ำตาได้ไหลรดจนหมดใจแล้ว
เธอจึงสืบเท้าก้าวเข้าไป  ก้าวเข้าไป
และพลันเธอก็กระโจนพุ่งชนชะเงิบหิน
ตกไปสิ้นใจแทบแผ่นผา เบื้องลึกทันที
...
ดวงตะวันคู่จันทรา เหล่ามัจฉาคู่วารี
ณ แทบแผ่นผาแห่งนั้น
ได้มีตันไม้หนึ่ง เกิดขึ้น เราเรียกกันว่า จันผา
และบนยอดก็มีไม้ดอกเหลืองอร่ามขึ้นแซม
เราเรียกกันว่า เอื้องผึ้ง
สาวน้อย เจ้าเอื้องเหนือ และชายหนุ่ม
ได้อยู่คู่กันสืบไป
เป็น เอื้องผึ้ง จันผา ณ ที่แห่งนั้น.