ท้าสู้....4

สะพั่งสะท้านไมภพ

ผีเสื้อแต่งแต้มอยู่ในฤดูใบไม้ผลิอันสดใสตลอดกาล มันสวยสดงดงาม มันอิสระ เสรี มันโบยบินตามอำเภอใจชีวิตของผีเสื้อแม้กระชั้นสั้น แต่เปี่ยมไปด้วยสีสันอันเพริศแพร้าวปรุงแต่งต่ำใต้ให้หอมจรุง
   บางครั้งการมีชีวิตของคนผู้หนึ่งง  หาใช่เพราะเพื่อเสพย์สุข หากแต่เพื่อกล้ำกลืนความปวดร้าว เนื่องเพราะการมีชีวิตอยู่ก็เป็นหน้าที่ประการหนึ่ง เป็นหน้าที่ซึ่งไม่ว่าผู้ใดก็ไม่มีปัญญาปฏิเสธได้
   ไม่ว่าเรื่องราวใดล้วนสะสางได้ง่ายที่ลำบากยากเย็นคือการรอคอย
(ดวงตาผีเสื้อกระบี่ โกวเล้ง น.นพรัตน์แปล)
   จูง่วนเหลง ส่งขุนนางมาชวนไปกอบกู้ประเทศจากน้ำมือของพวกหงวน ง่อซุนก็กำลังนั่งเหม่อมองท้องฟ้าทำการงานบ้านหากับข้าวกินด้วยการไปตกปลายังแม่น้ำ ปลูกข้าวดำนากินเอง จูงควายไปมา ชีวิตหลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน  บางเวลาก็อดคิดไม่ได้ว่า มันเจ็บปวดแค่ไหนกับการที่มีฝีมือทั้งบุ๋นและบู๊แต่ต้องมากระทำตนเป็นแบบนี้ นึกขึ้นมาทีไรแล้วเจ็บปวด แต่ทว่าพอนึกถึงคำสอนของหลวงจีนธรรมหุนได้ก็กลับมีจิตใจที่สงบเงียบตามปกติ และก็มีรอยยิ้มออกมาได้บ่อยๆ
   ในจิตใจที่พยาบาทอาฆาตมาดร้ายย่อมไม่มีความสุข  หากละความอาฆาตพยาบาทได้บ้างแล้วก็จะทำให้ชีวิตดีขั้น เขากลับบ้านและแจ้งให้ภรรยาเหมยฟ้าทราบว่า บัดนี้ จูง่วนเหลง หรือ จูหยวนจางได้มาชวนเขาไปกู้ชาติ 
   เขาว่ากันว่าจูง่วนเหลงรักทหารมาก
   แล้วพี่แน่ใจแล้วหรือคะ
   อันนี้พี่ได้ข่าวมาจากทหารในกองทัพของจูง่วนเหลงเอง
   แล้วพี่คิดว่าจะไปเมื่อไหร่ละคะ
   พี่คิดแล้วก็ยังห่วงน้องอยู่ว่าจะอยู่อย่างไร เพราะการไปนี้ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นหรือตาย และโอกาสที่จะพลาดพลั้งบาดเจ็บพิการหรือตายก็มีมาก เลยต้องถามน้องก่อนว่าจะมีความคิดเห็นอย่างไร
   น้องเชื่อว่าด้วยความสามารถของทางบู้บุ๋นของพี่คงจะไม่มีพลาดพลั้งไปหรอกคะ
   น้องเชื่อมั่นพี่ขนาดนี้เลยหรือ
   คะน้องเชื่อคะ
   ง่อซุนยิ้มไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดีกันแน่ที่จะตัดสินใจไป 
   ง่อซุนคิดถึงประโยคหนึ่งได้ว่า
   สร้างรากฐานไม่ง่ายดาย เฝ้ารักษายิ่งยากเย็น ไม่ว่าผู้ใดคิดบรรลุถึงประการนี้ต้องจ่ายค่าตอบแทนอันควร
   ภรรยา กับ สตรี ผิดแผกแตกต่าง ภรรยาไม่เพียงเป็นสตรีทางหนึ่งทั้งยังเป็นสหายและคู่หูที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขขณะเปล่าเปลี่ยวล้มป่วยท้อแท้ชราภาพสามารถพึ่งพิงกันและกัน ปลอบโยนซึ่งกันและกัน
   (พญามังกรเจ็ดดาว โกวเล้ว น.นพรัตน์)
   มันยากมากที่จะตัดสินใจไป ฤาจะเอาความสุขที่เห็นๆไปแลกกับความสุขที่ไม่แน่นอน หรือจะได้ลองวิชาตามใจตัวเสี่ยวดวงเอาถ้าสำเร็จก็จะมากมีเงินทองมีอำนาจมีข้าทาสบริวารและน้องหญิงก็จะได้เป็นฮูหยินสูงศักดิ์
   เบื้องหลังของฮูหยินสูงศักดิ์ในราชวงศ์หงวนมันช่างสุดเลวได้อย่างไม่มีที่ติ มันเพียงต้องการของกำนันในยามที่บ้านใหญ่โตของมันมีงานมงคลต่างๆ มันต้องการให้บรรดาฮูหยินของผู้น้อยไปพูดจาประจ๋อประแจ๋คอยเอาใจ ข้าราชการคนไหนแอบเอาของไปให้มันทำให้มันพอใจ มันก็ย่อมส่งเสริมผัวรักให้ส่งเสริมให้ก้าวหน้าในตำแหน่ง ส่วนไอ้พวกไม่มีสังคมมันก็จะหาเรื่องยุยงให้ผัวซึ่งมียศสูงส่งย้ายหรือปลดออกไปไม่ให้กีดขวางทางได้ นอกจากนี้แล้วพวกมันยังชอบแสดงออกทางคำพูดที่เหยียดยามดูหมิ่นผู้น้อยต่างๆนาๆ แสดงออกถึงมาดลีลาผู้ดีชั้นสูง กรีดกรายเฉิดฉายในวงการงานการกุศลอย่างออกหน้าออกตา รีดนาทาเร้นครอบครัวชั้นผู้นอน้อยเพื่อนำเงินไปถวายเจ้านายได้หน้าได้เป็นฮูหยินแต่ลูกน้องต้องเจ็บปวดกับการไม่มีจะกิน 
   ง่อซุนเอยง่อซุน ไอ้จูง่วนเหลงเองมันก็แสวงหาลาภยศเหมือนกัน ไม่แปลกหรอกที่จะกระทำเพื่อให้ได้ความสงบสุข แต่ทว่าไอ้ความจริงของโลกมาตั้งแต่ราชวงศ์จิว จนมาถึงหงวนนี้มีบ้างไหมที่มันจะคงที่
   ภาษิตจีนบทหนึ่งกล่าวถึงปรัชญาข้าราชการไว้ว่า มนุษย์เป็นผู้อุตสาหะพยายามทำไป แต่จะไปได้เพียงใดนั้นพระเจ้าเป็นผู้กำหนด
   หรือภาษิตฮวนทางใต้กล่าวว่า ตะเข้แรงหาง ขุนนางแรงหัว ผัวแรงเมีย เหี้ยแรงไข่
   ง่อซุนตกลงใจแล้ว.....
   จบ แปลว่า ไม่มีต่อ