ในโลกนี้เขาบอกว่ามีทั้งคนและผีปะปนกันไป เดิมทีก็ไม่เชื่อ แต่ต่อมาก็ต้องเชื่อเนื่องจากได้ประสบการณ์มากับตนเอง จากตำแหน่งรับเงินค่าสมองไหล 5600 คูณ 2 ต้องโดนย้ายจากตำแหน่งมาสู่ตำแหน่งที่ไม่มีค่าสมองไหล สาเหตุการย้าย ซึ่งทราบภายหลังว่า เนื่องจากนายขอไม่ให้ คำๆนี้ในคุณค่าของการเป็นข้าราชการทหาร มันหมายถึงความไม่จงรักภักดีทีเดียว ซึ่งก็เป็นความจริงเพียงแค่บางส่วนเท่านั้น และโลกนี้ก็เป็นแบบนี้ที่ทุกคนจะต้องห่างไกลจากปลาเน่าไม่พูดไม่เฉียดกลายใกล้ เพราะอาจจะกระทบกระเทือนถึงฐานะของตนในทางการทหาร ผมเข้าใจดีในคำแก้ตัวของอดีตนายเก่าที่ต้องบอกกับคนอื่นๆไปแบบนั้นเพราะไม่มีเหตุผลที่ดีกว่า ในการที่จะไม่ให้เขาต้องถูกประนามว่าฆ่าน้อง ฟ้องนาย ขายเพื่อน ถึงตอนนี้ ผมเข้าใจได้อีกคำหนึ่งว่า หมาเห่าไม่กัด ส่วนหมาที่ไม่เห่าเนียสุดเจ็บปวด เพราะมันจะงับแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว ย้อนกลับมาเรื่องเงินค่าสมองไหล แม้จะลำบากเรื่องการปรับตัวการใช้เงิน แต่ก็ไม่ลำบากเกินและปรับตัวได้สบายในเวลาต่อมา ผมเริ่มคิดต่อ การที่ผมกำลังจะรื้อแบบธรรมเนียมในค่ายทหารในเรื่องระเบียบการจราจรในค่ายทหารขึ้นมาใหม่ เช่นเรื่องการปฏิบัติตามสัญญานจราจรของสารวัตรทหาร ซึ่งทุกคนในค่ายก็ควรต้องปฏิบัติตามทั้งนี้เพื่อให้การจราจรในค่ายเป็นไปด้วยความเรียบร้อย ปัญหากับครอบครัวข้าราชการทหารชั้นผู้น้อย หรือพลเรือนจะไม่ค่อยมี แต่จะเกิดปัญหากับครอบครัวของข้าราชการทหารชั้นผู้ใหญ่ ที่ไม่ค่อยจะปฏิบัติตามด้วยถือว่าตนเป็นเมียนายทหารชั้นผู้ใหญ่ ในเรื่องนี้ ลูกน้องทหารสารวัตรคงจะได้เห็นตัวอย่างพันเอก ที่ต้องโดนคดีอาญา และจะต้องจดจำไว้ในประวัติศาสตร์สารวัตรว่า มีนายทหารระดับพันเอกเคยทำตัวอย่างที่ถูกต้องให้ดูแล้ว ผลของความถูกต้องคือ การโดนคดีอาญา เรื่องนี้ในเวลาต่อมา อัยการได้สั่งไม่ฟ้อง แต่ทว่าเรื่องนี้ก็ทำไห้ต้องกระเด็นจากตำแหน่งไม่สามารถหวนคืนอีก ก็เสียใจแต่ไม่เท่ากับการที่โดนผู้บังคับบัญชาทอดทิ้ง เลือกญาติมากกว่าความถูกต้อง แถมท้าย เจ้านายที่เซ็นต์คำสั่งย้ายระดับกองทัพบกยังเคยเป็นนายเก่าทำงานด้วยกันมาอย่างใกล้ชิดทั้งนั้น ผมรู้สึกดีใจมากที่เกิดเรื่องนี้ขึ้นกับผม เพราะได้ทำให้ผมเข้าใจและฉลาดขึ้นอีกมากต่อการปฏิบัติราชการในยุคนี้ ในห้วงระหว่างเป็นนายทหารบกตกอับนี้ ผมก็ได้เร่ร่อน ก็ไปนอนนวดโพธิเวช ก็มีหมอนวดคนหนึ่ง นวดผมไปก็ด่าทหารไปอย่างสาดเสียเทเสีย จนกระทั่งผมต้องยกมือขึ้นเพื่อให้เขาหยุดด่าแป๊บนึงแล้วบอกเขาว่า ก่อนด่าต่อไป ขอบอกก่อนว่า ผมเป็นทหาร เอ้าด่าต่อไปได้ หมอนวดหัวเราะชอบใจในความบ้าของผม แล้วเธอก็ด่าต่อไปเรื่องลูกของเธอที่เป็นทหารกองประจำการ หรือ พลทหารในหน่วย และต่อมาที่ต้องไปเป็นทหารประจำตัว ย้อนกลับไปในอดีตนานมาแล้ว ผมได้ทำหน้าที่เป็นจเร ได้ทำการตรวจเครื่องแบบทหารบก และก็เคยมีวาสนาบารมีได้ตรวจการแต่งกายของท่านเสนาธิการทหารบก ยศพลเอก มาแล้ว แม้แต่นายพล ซึ่งเป็นนายทหารคนสนิทของผู้บัญชาการทหารบก ผมก็ได้เคยเข้าไปชี้แจงให้ฟังว่า ท่านผู้บัญชาการทหารบกต้องการให้กำลังพลมีวินัย โดยการสวมหมวกออกนอกชายคาทุกครั้ง หากท่านไม่สวมหมวก แบบนี้ก็จะทำให้ผมไม่สามารถตรวจคนอื่นได้อีกต่อไป พอท่านได้ยินผมพูด ท่านก็รีบเดินลัดเลาะไปทางด้านหลัง มีเจ้าหน้าที่สารวัตรหลายคนได้เห็นและก็เข้ามาพูดกับผมว่า ผมเห็นกะตาแล้วครับ เสธฯ นี่ของจริง ผมนั่งคิดไปมาแล้วก็สยองขนกับความหลงลืมตนของผมที่ผ่านมาจนกระทั่งถึงปัจจุบัน ผมจึงได้ทำความเข้าใจพฤติกรรมของคนที่อยู่ในตำแหน่ง ในทุกกระทรวงมิใช่แต่กลาโหมแต่อย่างเดียว ว่า หากเป็นคนดีจริงแท้ก็ต้องได้รับผลดี แต่ผลดีอาจจะไม่ใช่ตำแหน่งที่สูงส่ง แต่อาจเป็นความสุขที่แท้จริงของชีวิต และผลของความชั่วอาจจะเป็นตำแหน่งที่สูงส่ง แต่ยังไงยังไงก็ต้องได้รับผลชั่วแน่นอน ข้าราชการเป็นเครื่องมือของนักการเมืองในการปฏิบัติราชการตามความต้องการของประชาชน หากต้องการให้ข้าราชการทำงานอย่างบ้าคลั่งเพื่อประชาชนแล้ว ก็ควรให้ข้าราชการที่ทำงานเพื่อประชาชนได้เป็นใหญ่เป็นโตมาบริหารงาน ไม่ใช่ต้องออกกฏหมายมากำหนดให้ทำตามเป็นขั้นๆเหมือนนักแสดง หากเมื่อใดคนทำงานหนักได้ดี เมื่อนั้นข้าราชการก็จะบ้ากันทำงาน แต่ถ้าหากมีแต่รับใช้เจ้านายอย่างใกล้ชิดแล้วได้ดี จะไปรบก็ไม่ได้ดี จะทุ่มเทเสียสละให้กับงานแล้วไม่ได้ดี ก็จะมีแต่พวกที่อยากจะใกล้ชิดกับเจ้านายเท่านั้น
27 มกราคม 2551 08:12 น. - comment id 98941
และโวหารของพวกเจ้าเล่ห์ ได้กระทำให้คนชอกช้ำมานักต่อนัก บ้างก็ถึงแก่พินาศชิบหายด้วยความหลงคารม บัดนี้บางทีต้องเริ่มคิดกันบ้างได้แล้ว นี่แหละความเก่งของพวกเรา
27 มกราคม 2551 12:38 น. - comment id 98943
ค่านิยมสร้างสรรค์ของก.พ. และพวก ก.พ.ร...นี่ โวหารแบบไหนหนอ....รู้แต่ว่าพวกบ่าเหลืองหรือบ่าสีใดไม่มีใครไปงมงายเอาจริงกับมันเลย.....มีแต่วิ่งหาศุนย์กลางอำนาจ ระดับล่างระดับบน ไม่ต่างกันเลย.... อนิจจา...ฆ่าราชการ
29 มกราคม 2551 11:56 น. - comment id 98952
ทุกวงการมีทั้งดีและเลว ปะปนกัน เพียงแต่ว่า ในกระทรวงใหนโชคดี ที่มีพวกเลวน้อย ดีมาก เป็นสัจจธรรม ผมเองก็โชคดีไม่ดี ที่มีเจ้านายเลวมากกว่าดี