หน้าส่วนตัว
ตื่นเต้นจัง ..เมื่อได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ..
พ่อบอกว่า พ่อจะมา ..
พ่อสัญญา พ่อจะไม่ผิดพลาดเหมือนคราวที่แล้ว..
เสียงของพ่อตื่นเต้น (เรนรู้สึกแบบนั้นจริงๆ..)
พ่อบอกว่าอยากเห็นเรนบนเวที พ่อเชื่อว่าเรนทำได้..
เจ้าหญิงของพ่อต้องเก่ง และกล้า..
ก็เรนโม้พ่อตั้งนาน .. เรนอยากอวดพ่อด้วยเนี่ยนา..
ชุดสวยสีขาว..ระบายจีบฟู่ฟ่อง.. ถูกจับแต่งตัว.
.ถูกจับม้วนผมเป็นลอนๆ ..กลายเป็นเด็กหน้าแปลก..
คิ้วหนาถูกระบาย แก้มเหมือนถูกใครหยิก
...ปากสีแดง..แก้มแดง เฮ้อ ! ..
เรนกลัวจัง กลัวพ่อจำเรนไม่ได้ ..
..คุณครูแหม่มแวะเวียนเข้ามาถาม.. และให้กำลังใจ ..
ครูบอกว่า อีกไม่นานเรนจะเห็นพ่อ พ่อจะนั่งแถวหน้าสุด
เรนตื่นเต้นมากกว่าใครๆ
..หากสิ่งที่เรนทำ..ไม่ได้อย่างที่พ่อหวัง .. เรนกลัวจัง กลัวจะทำให้พ่อผิดหวัง..
ก่อนเริ่มการแสดงเรนมองหาพ่อ .. อยากเห็นพ่อ.. อยากได้ยินเสียงของพ่อ..
คงเหมือนตอนที่ฝึกว่ายน้ำ .. เรนกลัว ..
เท้าที่สัมผัสน้ำครั้งแรก..แต่เรนก็รู้สึกปลอดภัยเมื่อมีพ่อ ..
ตอนฝึกขี่จักรยาน พ่อทำให้เรน.. ไม่กลัว..
.. กลางเวที..
เท้าที่ก้าว.. เรนตื่นเต้น..
พ่อบอกว่า อย่ากลัว สูดลมหายใจลึกๆ.. แล้วค่อยๆผ่อนออกทีละนิด..
ที่ตรงนั้น.. มีพ่อ .. มีคนมากมาย ..เรนกราบสวยๆ .. และเรนก็ยิ้มให้พ่อ..
...
.
เสียงปรบมือดังรอบทิศ.. เมื่อจบการแสดง
เสียงที่ดังที่สุด.. จะต้องเป็นของพ่อ....
ยิ้มหน้าบาน ถอนสายบัวที่คิดว่า สวยที่สุด..รางวัลที่ได้รับ คือ ความภูมิใจ ..
หมีพูห์ตัวใหญ่ .. คือของขวัญที่พ่อให้..
เรนรักพ่อที่สุดในโลก..
มือของพ่อโอบอุ้ม..คอยคุ้มเจ้า..
เหมือนดั่งเงาตามติด..มิคิดห่าง
สัมผัสนั้น..ย้ำเตือนมิเลือนราง
เมื่ออ้างว้าง..ไร้คน..พ่อวนเวียน
....
เป็นภาพเด่นกลางห้อง..ที่มองหนู
คล้ายเฝ้าดูปกป้อง..เมื่อร้องไห้..
ตาคู่นั้นอบอุ่น..คุ้นสายใย..
รักยิ่งใหญ่พ่อก่อ..ต่อเป็น..เรน..
อยู่ดาวใดบอกบ้าง..อย่าห่างหาย
หนูเดียวดาย..อ้างว้าง.. เส้นทางเห็น
คำสอนพ่อหนูทำแม้ลำเค็ญ
ขอแค่เป็น โมเมจัง..บางครั้งเอง..
.....
วันนั้น.. บนเวที พ่อหอมแก้มเรน
พ่อบอกกับใครๆว่า เรนเป็นดวงใจของพ่อ.. พ่อรักเรน ..
พ่อภูมิใจ ที่เจ้าหญิงตัวน้อยๆของพ่อทำสำเร็จ
พ่อขอบคุณคุณครู.. รอยยิ้มของทุกคน ทำให้เรนหลับและฝันดี..
ขอบคุณ ..มากมายสำหรับสิ่งเร้นลับที่ทำให้เรนมี.. วันนั้น..
......
...บันทึกหน้าที่ 101..
....
เรนปลอดโปร่งจัง ก็วันนี้เรนไม่มีผู้คุมเนี่ยนา ..
ใครคนนั้น..มีบทบาทที่สำคัญสำหรับความรู้สึกของเรน
อย่าทำอย่างนั้น
อย่านะ... เฮ้อ..
ไม่ดีรู้มั้ย ....
..เรนเริ่ม เล่นเอ็ม ....
มีเพื่อนมากมาย.. เราทักทายกัน..
และเราก็มีสิ่งหนึ่งที่คล้ายกัน ..ที่ผู้คุมคนนั้น มีไม่เหมือนเรา..
......
... ตามเรนมาดิคะ ..
เรนจะบอกว่า อะไรบ้าง ที่ผู้คุมคนนั้น มีไม่เหมือนเรา..
...อย่าเพิ่งเบื่อที่จะอ่าน ..
มาดิคะ.. มารู้จัก โลกของเรน.. ที่พร้อมจะเปิด ให้เข้ามาสัมผัส..
สมุดบันทึกของเรน เล่มนั้น...
อย่าเพิ่งวาง
rain.. 18 ธ.ค. 2550 05:55 น. - ID 8850 
1778
3
0
11 กรกฎาคม 2551 00:22 น. - comment id 84200
ทำให้นึกถึงเมื่อครั้งเยาวัย จับจิตจับใจ เหงาทันใดเมื่อนึกถึง(อีกครั้ง)
18 ธันวาคม 2550 09:08 น. - comment id 98675
แอบมาอ่านสมุดบันทึกของเรนจังแต่เช้าเลย พิมก็ชอบคะบันทึกลงในไดอารี่ส่วนตัว กลับมาอ่านอีกครั้ง..มีความสุขดีคะ ทำให้เราก้าวพลาดน้อยลงคะ เพราะเรารู้ว่าแต่ละวันเราทำอะไรไว้บ้านดีหรือไม่..ขอบคุณสมุดบันทึกของเรนจังที่อ่านแล้วยิ้มได้
18 ธันวาคม 2550 18:59 น. - comment id 98684
พิมคะ.... เรนขอบคุณพิมนะคะ ..
19 ธันวาคม 2550 01:24 น. - comment id 98688
ดีจ้าน้องเรน บันทึกน่ารักมากเลยค่ะ พี่ ป นะจะพิมพ์ใส่ คอมยังขี้เกียจเลยค่ะ ช่วงไปอยู่ ตปท แรกๆ ก็เขียนนะคะ หลังๆ มาเลิกบันทึกไปแล้วค่ะ ความขยันหดหายไปหมดเลยค่ะ
19 ธันวาคม 2550 09:48 น. - comment id 98690
เมื่อวานว่าจะเล่าให้น้องเรนฟัง แต่ไม่มีเวลาพอค่ะ วันนี้ว่างนิดหน่อยจ้า ตอนต้นเดือนที่พี่กลับบ้าน พ่อพี่นั่งอยู่หน้าบ้าน พี่สาว พี่เขย เรียกไปกินข้าว พ่อบอกว่ากินแล้ว น้องชายเรียก ก็บอกว่ากินแล้ว พอพี่เนผ่านมา กวักมือเรียกพ่อมากินข้าว (เรียกไม่ได้ยินเพราะพ่อพี่หูตึงมาก) พ่อพี่เดินตามมากินข้าว พี่สาวกับพี่เขยบ่นน้อยใจใหญ่เลย พูดแล้วคิดถึงพ่อเนาะ คิดถึงน้องเรนด้วยน้า
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ