ข้าวปั้นกะหมาแก่

ศรรกรา

ข้าวปั้น...สุนัขเชื้อสายพันธุ์ผู้ดีกำลังเพ่งมองสุนัขอีกตัวที่อยู่นอกรั้วด้วยความสนใจ   มันนั่งมองสุนัขตัวนั้นนานแล้วโดยสังเกตว่า  สุนัขตัวนั้นก็มองเข้าไปในบ้านของตนมานานพอสมควร
             เอ...ลุงนั้นมองเข้ามาที่บ้านเราทำไมน้อ  
              ข้าวปั้นคิดในใจ พลันเหลียวซ้ายแลขวาเห็นว่าไม่มีใคร  มันก็เดินตรงไปหาสุนัขตัวนั้น
               ลุงครับ  ผมเห็นลุงมองเข้าไปในบ้านผมนานแล้ว  มีอะไรหรือเปล่าครับ ข้าวปั้นเอ่ยทักสุนัขแปลกหน้า 


สุนัขเฒ่า...ละสายตามองไปยังเจ้าของเสียง  สุนัขสีขาวแต้มน้ำตาลดูสะอ้านสะอาด  จากการเอาใจใส่ของเจ้าของเป็นอย่างดีกำลังมองตนเองอย่างสนใจ
               ลุงครับ....มีอะไรหรือเปล่า   เสียงนั้นดังอีกครั้ง  ปลุกภวังค์สุนัขเฒ่าให้รู้สึกตัวอีกครั้ง
               เปล่าหรอกไอ้หนู  พอดีข้าเห็นบ้านของเจ้าสวยงามดีเท่านั้นเอง ข้าเลยมองบ้านเจ้าเพลินไปหน่อย  สุนัขวัยชรากล่าวอ้าง
               แต่ผมเห็นลุงมองมาที่บ้านผมทุกวันเลยน่ะ  ข้าวปั้นกล่าว  เพราะเจ้านายจะให้คนดูแลจูงมันออกมาเดินเล่นในบริเวณสนามหญ้าภายในรั้วบ้านทุกเช้า  และทุกวันมันก็จะเห็นสุนัขสีน้ำตาลเนื้อตัวมอมแมมนั่งอยู่ข้างถังขยะมองเข้าไปในบ้านของตนเสมอ
              ลุงไม่มีเจ้านายเหรอครับ?  ข้าวปั้นถามตามประสาซื่อ  สุนัขวัยชรามองกลับไปยังตัวบ้าน  และมองไปที่ข้าวปั้นด้วยสายตาเศร้าสร้อย
              มี...  คำตอบสั้น ๆ ยิ่งทำให้ข้าวปั้นสงสัยสุนัขเฒ่าตัวนี้มากขึ้นา

นายของลุงอยู่ไหนครับ ทำไมเค้าถึงปล่อยให้ลุงนั่งอยู่ตรงนี้ทุกวันเลย  ข้าวปั้นถามต่อ

เจ้านายข้าก็อยู่แถว ๆ นี้แหละ  ตอบเสร็จสายตาเศร้าก็มองเข้าไปในรั้วบ้าน   
              ข้าวปั้นเหลียวหลังมองตามก็ไม่เห็นมีใคร  จึงขยับเข้าไปใกล้สุนัขเฒ่า  
             แล้วเจ้านายลุงไม่ห่วงลุงเหรอ  ผมเห็นลุงอยู่ข้างนอกทุกวันและทั้งวันเลยน่ะ   ข้าวปั้นซักต่อด้วยความสนใจ
            เฮ่อ.....   ข้าวปั้นได้ยินเสียงถอนหายใจแทนคำตอบ  
             ว่าไงฮะลุง....  ข้าวปั้นยังซักไม่เลิกเพื่อต้องการคำตอบ

เอ็งดูสภาพข้าตอนนี้สิไอ้หนู    สุนัขเฒ่าถามกลับ  ข้าวปั้นมองดู  ลักษณะของสุนัขชราตัวนี้บอกให้รู้ว่าเคยเป็นสุนัขพันธุ์ผู้ดีมาก่อน  เพียงแต่สภาพตอนนี้คือมันเป็นสุนัขแก่  และไม่น่ารักเหมือนตน  
                รอยแผลตามตัว  คงจะเกิดจากการถูกสุนัขเจ้าถิ่นทำร้ายจนเป็นแผลเหวอะแหวะ  บางจุดก็เป็นเรื้อนเพราะขาดความเอาใจใส่ รูปร่างผอมโซเหมือนไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้ว
                ข้ามันแก่แล้วไอ้หนู ไม่น่ารักเหมือนกับเจ้า  เจ้านายเค้าไม่ต้องการหมาแก่อย่างข้าหรอก 
                อ้าว...แล้วลุงรู้ได้ไงละว่าเจ้านายเค้าไม่ต้องการลุง  ข้าวปั้นยังซักไซ้ต่อด้วยความสนใจ
                 เหอๆๆ  ก็ข้าเคยเป็นแบบเจ้านี่ไงไอ้หนู  เสียงแหบโหยหัวเราะออกมา  แต่เสียงเหมือนกับเยาะเย้ยตัวเองมากกว่า

เหมือน....เหมือนยังไงครับ?  สุนัขตัวน้อยยังคงสงสัย   ตอนนี้เจ้ายังไม่รู้อะไร  อีกไม่นานเดี๋ยวเจ้าก็จะรู้เองไอ้หนู
                 เมื่อกล่าวจบ  สุนัขเฒ่าก็เดินจากไป โดยทิ้งปริศนาให้ข้าวปั้นได้คิดต่อไป 


*******วันทั้งวันคันคะเยอเจอแต่หมัด
กายสบัดสะเก็ดร่วงล้วนเห็บหมา
หนังย่นยู่ดูยังไงไม่โสภา
ทั้งกายาขนสักเส้นเป็นไม่มี
หมาพันธุ์ไหนก็ไม่รู้ดูไม่ออก
หนังถลอกเลือดไหลซิบจนน่ายี้
แถมผอมโซด้วยอดอยากมาทั้งปี
เพ็ดดีกรีไม่หวังลิ้มกินเศษทาน
ใครจะรู้ก่อนเป็นหมาราคาสูง
เคยเดินจูงวิ่งเล่นสนุกสนาน
พอโตหน่อยไม่น่ารักชักรำคาญ
เริ่มทิ้งห่างให้เฝ้าบ้านไม่สนใจ
มาวันหนึ่งเห็นนายอุ้มหมาตัวน้อย
เล็กกระจ้อยน่ารักเพิ่งซื้อใหม่
ส่วนตัวนี้ฉันเบื่อแล้วจะปล่อยไป
ทิ้งให้ไกลมันจะได้ไม่กลับมา
ข้าอยากบอกจริงจริงกับหมาน้อย
เค้าคงปล่อยเจ้าไปเหมือนอย่างข้า
คอยให้เจ้าโตอีกหน่อยไม่โสภา
เจ้าก็เป็นเช่นอย่างข้าที่ข้าเป็น