กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ...อืม.........................................เอมจะเล่านิทานเรื่องอะไรดีล่ะ
คิดไม่ออก ............... เอาเป็นว่าแปะโป้งไว้ก่อนแล้วกันเนอะ มาฟังเรื่องของคนคนนึงที่เอมอยากจะแฉสักหน่อยแล้วกัน มันตะหงิดตะหงิดปากอยากพูดมานานแหล่ะ เรื่องมีอยู่ว่าเอมรู้จักกับผู้ชายคนนึงที่เป็นคนมีครอบครัวแล้ว ลูกโตแล้วด้วยลูกก็เข้ามหาวิทยาลัยทั้งสองคน เอมรู้จักผู้ชายคนนี้ได้เกือบ 3 ปีแล้วจะว่าด้วยความบังเอิญ หรือด้วยเพราะโชค(ร้าย)ชะตาก็แล้วแต่ มันก็ทำให้เอมเจอเรื่องราวเยอะแยะมากมาย เพราะเขาสร้างเรื่องให้เอมต้องปวดหัวบ่อย ๆ พูดจาเสียงดัง ชอบตั้งคำถามให้เราหาคำตอบ ชอบชงเรื่องไว้แล้วให้เราเข้าไปแก้ หรือบางทีเวลาไม่มีอะไรทำก็จะไม่หาเรื่องกับเอมเสมอ เอาปัญหามาให้คิดตลอด และ เราก็มีปากเสียงใกล้เป็นประจำ แทนที่เราทั้งสองคนจะเกลียดกันแต่กลับผูกพัน ( เอมคิดว่าใช่นะ ) ต้องทะเลาะกันเป็นกิจวัตรประจำวัน ถ้าวันไหนไม่มีเรื่องให้โต้เถียงกันเป็นอันว่าใจไม่ค่อยสงบสุข และวันไหนที่เขาจะไม่มาให้เห็นหน้าเขาก็จะบอกเอมทุกครั้งว่าไม่อยู่และไปไหน เหตุการณ์แบบนี้เป็นอย่างสม่ำเสมอตลอดระยะเวลาเกือบสามปี และมีหลายหลายคนเข้ามาพูดกับเอมว่า "ทนได้ไง ถ้าเป็นเราเราไปนานแล้ว" คำตอบที่เอมมีให้ทุกครั้งก็คือ " จริงจริงแล้วเขาใจดีนะ เพียงแต่ว่ามีความละเอียดมากกว่าคนอื่นเท่านั้นเอง" เอมก็รู้ว่าที่เอมอยู่กับเขาได้ทุกวันนี้เป็นเพราะว่าเอมเข้าใจในความเป็นเขา และรับในสิ่งที่เขาเป็นได้ ทุกทุกกรณี อย่างวันนี้มาช่วงจังหวะที่เอมกำลังยุ่ง ยุ่ง เคลียร์ปัญญาหางานอยู่ และเขาวานให้ไปช่วยถามข้อมูลกับฝ่ายวางแผนเรื่องงบประมาณของปีหน้าเอมก็ไม่ได้ไปให้ เขาเลยโทรถามเอง และไม่รู้นึกอะไรขึ้นมาจะคีย์ข้อมูลเอง ให้เอมไปสอนวิธีการทำ เอมไปกำกับได้สักพัก เขาบอกกับเอมว่า "เขียนใส่กระดาษแล้วให้คุณพิมพ์ให้ดีกว่า" เอมพยักหน้า "ค่ะ" สักพักก็มีเสียงลอยตามลมมาอีกว่า "เขียนไวกว่ากันเยอะ" เอมก็แอบอมยิ้ม เพราะอย่างน้อย ๆ วันนี้เอมก็ทำให้ผู้ชายคนนี้รู้แล้วว่า การทำงานที่เอมปั่นทำให้ไม่ใช่ว่าเอมไม่พยายามที่จะเร่งเพราะในเวลาที่เอมทำให้กับเขา ซึ่งมีงานด่วนมากมาก กับโค ตะ ระ ด่วน นั้น เวลาทำพร้อมกันเอมกดดันแค่ไหน เพราะขนาดเขาแค่พิมพ์ตัวเลขไม่กี่ตัวก็ถอยหลัง เพราะฉะนั้นก็โปรดรู้ไว้ด้วยว่า ลูกน้องของพี่มันเครียดขนาดไหนเวลาพี่มาเร่งงานที่เพิ่งให้มาไม่ถึง 10 นาที
5 5 5 5 5 5 5 นี่แหล่ะ ความ สุข เล็ก เล็ก น้อย น้อย ที่ หา ได้ ใน หนึ่ง วัน ทำ งาน
ทะเลใจ 16 ต.ค. 2550 07:24 น. - ID 8683 
2096
4
0
19 ตุลาคม 2550 10:04 น. - comment id 97931
กาลครั้งหนึ่งเพิ่งพ้นมาประมาณ 1 นาทีที่ผ่านไป(อะห้อย อะห้อย แล้วก็อะห้อย) อ่านจบก็เห็นรอยยิ้มเล็กๆ ความสุขน้อยๆ ของคนเขียน ดีครับ ความสุขเพียงไม่กี่นาที มีค่ามากกว่าความเศร้าเพียงไม่กี่วินาทีนะครับ
16 ตุลาคม 2550 08:56 น. - comment id 98031
สู้ๆๆๆๆคุงนู๋เอมของพิมจัง...ฮูเลๆๆสู้ๆๆ ความสุขเล็ก..แต่เป็ฯความทรงจำที่ยาวนาน..ช่ายมะคนสวยคิดถึงน๊าๆๆๆๆๆๆๆๆ
16 ตุลาคม 2550 09:06 น. - comment id 98032
16 ตุลาคม 2550 09:07 น. - comment id 98033
อืมม มีฟามสุขจริงๆ ด้วย อิอิ
17 ตุลาคม 2550 19:03 น. - comment id 98072
สวัสดีค่ะพิมจังคนสวยกว่าก็คงต้องนานอีกหลายปีค่ะ กะว่าจะอยู่จนกว่าจะแต่งงานล่ะ อิอิ คิดถึงนู๋พิมเช่นกันนะคะ คิดถึงมากมากด้วยล่ะ
19 ตุลาคม 2550 19:47 น. - comment id 98085
วันนี้ได้นินทาหัวหน้า ก็ยิ้มได้เหมือนกันนะก็ความสุขเล็ก เล็ก คงไม่ว่ากันนะคะ
25 ตุลาคม 2550 20:23 น. - comment id 98117
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ