ตำนานราชสีห์ (บทนำ)

ทาสกวีแลเทพธิดากวี

บทนำ
	เอเลนน่า กำลังร้องไห้ แต่ดวงตาแห้งผาก
	พื้นหินดำมะเมื่อม เย็นเฉียบดูเหมือนจะดูดกลืนน้ำตานางไปสิ้น
	ขอบตาเอ่อท้นด้วยความโศกเศร้า เสียงสะอึกสะอื้นแหบแห้งราวผืนดินแตกระแหง
	ทุกสิ่งสูญสิ้นแล้ว...
	เครอส ตายแล้ว...
	พระเพลิงกำลังเผาผลาญ ลุกโหมขึ้นเหนือแนวฟ้า ย้อมนภายามราตรีด้วยแสงสีแดงเลือด ดุดันดั่งจะช่วงชิงเอาชนม์ชีพของนางไป
	เครื่องทรงสูงศักดิ์ทั้งหลาย สูญความหมายไปสิ้น ตราราชสีห์ครามดูซีดจาง ลางเลือนด้วยคราบโลหิตเกรอะกรัง
	โลหะมันวาวในมือนางกระตุกตามสิ่งที่ฝังไว้ ความอบอุ่นค่อยๆถูกกระชากตามร่องรอยที่ฉาบด้วยของเหลวสีแดงชาด ลมหายใจรวยรินกำลังเหือดหาย
	...เอเลนน่..า..า... น้ำเสียงโศกเศร้าแหบพร่าขานเรียกนางจากที่แสนไกล
	...ท่านพ่อ... นางตอบรับอย่างขมขื่นและยากลำบาก
	ร่างเบื้องหน้านางกำลังจะตายด้วยพิษบาดแผล แต่นางกำลังจะตายด้วยพิษแห่งความทรมานที่กัดกร่อนหัวใจของนางอยู่บัดนี้
	เบื้องนอก เสียงคำรามราวปิศาจกำลังร่ำร้อง เสียงโลหะปะทะกันกำลังเสียดแทง
ไปในทุกขั้วหัวใจแห่ง วิฮิลยา
	นางแพ้แล้ว