เพราะอะไร ?

ขนมบนดอย

..........คือเรื่องหนึ่งที่อยากจะเอ่ย ถาม ........แต่ก็ไม่กล้าทุกทีไป
เป็นเพราะเราที่ทำแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง อาจจะทำให้ใครบางคนเกิดความรู้สึกหนึ่ง
การที่เราดึง หรือรั้งใครเขาไว้ โดยที่ความรู้สึกนั้นไม่ได้อยู่กับเราเสมอไป...
คุณเคยรู้สึกเหมือนกันไหม ?.....กับคำถามข้างในใจ...."รัก"
           ห่วงใยในทุกถ้อยคำ  แฝงด้วยอะไรบางอย่าง ก็ (คงจะคิดถึง) รึป่าวนะ
ต้องขอโทษ หากว่าเป็นความรู้สึกของฝ่ายนี้เท่านั้นเอง...ก็คิดถึงน่ะ...
ไม่มีอะไรมาก....บางครั้งที่รู้ตัวเองว่าเกิดความเหงาเข้ามาแทรกซึมภายใน
ก็อยากจะมีใครสักคน เพียงแค่คนเดียวก็พอ  ที่คอยรับฟัง คอยอยู่ข้างๆ กัน
.....ให้ใจได้อุ่นขึ้นสักนิดหนึ่ง ก็เท่านั้น....
            แต่.....ความเป็นจริง มันไม่ใช่ ตอกย้ำกับถ้อยคำอยู่เสมอ ๆ ว่ามันไม่ใช่
ก็เข้าใจ  แล้วก็ต้องเข้าใจ...มีคำถามกับตัวเองอยู่บ่อยครั้ง...ว่าเพราะอะไร ?...
ทำไม ต้องเป็นเขา...? บางครั้งก็เบื่อตัวเอง เบื่อกับคำถาม สรุปแล้ว "น้อยใจ"
เป็นธรรมดาของคนมาทีหลัง...(อย่างตัวเรา)...
         เป็นเรื่องราวอีกวันหนึ่งที่จะข้ามผ่านขอบฟ้าของอาทิตย์อัศดง ค่อย ๆนะ...
แสงอันเรืองรอง กับม่านหมอกบางๆ ลมเย็นๆ พัดมากระทบผิวกายอีกครั้ง....
คิดถึง คุณ จัง จะรู้ไหม ?......
....