คนในฝัน

แตม

วันนี้ช่างเป็นวันที่อากาศสดใส  ท้องฟ้ายอมเช้ามีแสงแดดอ่อนๆ  สายลมเบาๆ  พัดมากระทบกับผิวของฉัน  ดอกไม้นานาพันธุ์ที่ฉันยืนอยู่ท่ามกลางกลิ่นที่ชวนหลงใหล  พร้อมกับสีสันที่ดึงดูดทำให้ฉันอยากจะล้มตัวลงนอนไปกับทุ่มดอกไม้ซะตอนนั้น  เมื่อหันหน้าไปด้านข้างพบกับดอกไม้ที่ฉันโปรดปรานมากที่สุด  คือดอกทิวลิปสีเขียว ส่งกลิ่นหอมมาแต่ไกล  ฉันเริ่มเดินเข้าไปใกล้ๆเพื่อที่จะชมความงดงามของดอกทิวลิปท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงบ  แต่ เอ๊ะ นั่นใครกันนะ  ขณะที่ฉันกำลังเดินเข้าไปนั่นเอง ฉันมองเห็นเงาของใครบางคนยืนอยู่  เมื่อเข้าไปใกล้ๆเงาก็เริ่มชัดขึ้นเรื่อยๆ  เป็นเงาของผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่  กำลังยืนหันหลังให้ฉัน มือทั้งสองของเขาล้วงกระเป๋าอยู่ ทำให้ฉันค่อนข้างไม่แน่ใจว่า ในกระเป๋าของเขาจะมีของที่เป็นอันตรายต่อฉันหรือเปล่า ทันใดนั้นเอง
	สวัสดีครับ  ฉันหูแว่วไปรึเปล่านะ ฉันจึงเงียบรอดูทีท่าของเขา แต่ทำไมเสียงของเขาถึงคุ้นหูได้มากขนาดนี้ แต่ฉันนึกไม่ออกเท่านั้นเองว่าเป็นเสียงของใคร
	สวัสดีครับ เขาสวัสดีฉัน??
	เอ่อ........สวัสดีค่ะ  คุณรู้จักฉันหรอคะ
	รู้จักดี ดีมากซะด้วย  เราคุยกันได้ซักพัก ฉันเริ่มรู้สึกแปลกใจในคำพูดของเขา ฉันแอบคิดในใจว่า เข้าชอบฉันหรือเปล่านะ ทำไมถึงได้รู้จักฉันดีขนาดนี้ แต่ในขณะเดียวกันฉันก็กลับรู้สึกว่าฉันเองก็ชอบเขาอยู่เหมือนกัน ในใจของฉันรู้สึกลึกๆว่าฉันคุ้นเคยกับเขามาก และฉันก็พูดได้เลยว่าฉันรักเขา แต่ฉันก็ยังคงงงๆกับความรู้สึกที่เรียกว่ารักในครั้งนี้      ระหว่างที่ฉันคิดอยู่นั่นเองก็มีลมพายุพัดอย่างรุนแรง รักนะ  ดูแลตัวเองดีๆด้วย  ร่างของชายผู้นั้นหายไปแล้ว ฉันสัมผัสได้ แต่ตัวฉันเองก็โดนลมพายุพัดไปอยู่ที่ไหนสักที่หนึ่ง ลมพายุพัดฉันออกมาไกลมากๆ จนไกลจากทุ่งดอกไม้นานาพันธุ์เป็นอันมาก ทั้งๆที่ในใจของฉันยังคงมีปริศนาและความรู้สึกแปลกๆที่ต้องการคำตอบและที่มาว่ามันคืออะไร และเขาคือใครกันแน่ 
              ฉันเริ่มรู้สึกตัว ในใจคิดว่า เมื่อกี้นี้ เขาพูดว่า รักนะ  ดูแลตัวเองดีๆด้วย  หรอเนี่ย นี่มันอะไรกัน
	ตาของฉันค่อยๆลืมขึ้นทีละนิดพร้อมกับเสียงที่คุ้นเคยเสียงนั้น เขานี่นา ไปอาบน้ำได้แล้ว ไม่งั้นจะไปโรงเรียนสายนะลูก  ฉันตอบกลับไปทันใดว่า รู้แล้วค่ะพ่อ แต่หนูขออีกห้านาทีนะคะ ^ ^ !!   ปัดโธ่ ผู้ชายคนนั้นคือพ่อของฉันเองหรอเนี่ย 
	คนส่วนใหญ่เมื่อเติบโตขึ้นก็มีความรักแบบต่างๆมากมาย ไม่ว่าจะเป็นความรักแบบเพื่นอ ความรักแบบเพื่อน ฯลฯ แต่สุดท้ายเราก็ค่อยๆลืมเลือนความรักของพ่อแม่ไปทุกทีๆ เพราะเราไม่เคยรู้เลยว่าความจริงแล้ว เพื่อนที่ดีที่สุด แฟนที่ดีที่สุด และคนที่รักเรามากที่สุด ก็คือ คุณพ่อคุณแม่ของเรานั่นเอง