วันละเรื่องก่อนนอน ตอนที่หนึ่ง

black eyes

วันนี้เหนื่อยกายไม่เท่าไหร่ แต่เหนื่อยใจนี่สิเรื่องใหญ่  บางครั้งก็คิดว่า ลืมได้แล้ว  แต่ก็เหมือนกับที่คนเขาพูดกันว่า  ยิ่งอยากจะลืมกลับยิ่งจำ  บางครั้งเรื่องราวที่ผ่านมาก็
แว่บผ่านเข้ามาในห้วงความคิด ทำให้เราคิดถึงเรื่องเก่าๆเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ได้เหมือนกัน
            จะว่าไปแล้ว เรื่องความรัก  สำหรับฉัน บางครั้งก็ทำให้คนเราเป็นคนเลวและก็เป็นคนดีได้ในเวลาเดียวกัน   นั่นก็เพราะว่า  มันคือหนทางที่ดีที่สุดแล้ว  
            หลายครั้งที่ฉันสับสน  หลายครั้งที่ฉันไม่เข้าใจตัวเอง และหลายครั้งที่ฉันพยายามหลอกตัวเอง  และครั้งนี้ที่ฉันตัดสินใจเป็นอย่างดีแล้วว่า ควรที่จะออกไปจากชีวิตเขาจะดีกว่า  เพราะว่ายิ่งคบกันไปก็ยิ่งกลับมีปัญหาให้มาถกเถียงกันมากขึ้น  ยิ่งทำให้เราไม่เข้าใจกัน  ที่เราเป็นแบบนี้ก็เพราะว่า ต่างฝ่ายต่างก็เห็นแก่ตัว   ฉันน่าจะเชื่อประโยคนี้ตั้งแต่แรก
ความรักที่แท้จริง ก็คือการรักอย่างไม่เห็นแก่ตัว  
 ถ้าฉันเชื่อและทำตามก็คงไม่มีปัญหา   แต่ถ้าเป็นฉันฝ่ายเดียวที่ปรับปรุงตนเอง  มันก็เท่านั้น เสียดายเวลาเปล่าๆ  และใครจะเหนื่อยมากกว่าเดิม  ถ้าไม่ใช่ฉัน
            วันนั้น ฉันจำได้  ทั้งน้ำเสียงและถ้อยคำของเธอ    ช่างไม่เหมือนกับเธอคนเดิม  เธอคนที่ฉันคิดว่ารู้จักดีกว่าใครๆ   เธอคนที่ฉันคิดว่าปลอดภัยและอบอุ่น  มันกลับตรงกันข้ามอย่างไม่ทันตั้งตัว  เธอคนดีของฉันตอนนั้น   และตอนนี้กลับกลายเป็นคนอารมณ์ร้าย  เธอคนเดิมไปไหน  เกิดอะไรขึ้น ฉันไม่เข้าใจเธอเลยจริงๆ เธอคิดอะไรอยู่
หรือว่า เราควรที่จะเลิกกันจริงๆจังๆสักที    เพราะว่าคบกันไป  ก็ไม่เข้าใจกัน  ความคิดของเรามันต่างกัน  อยู่ไปก็เท่านั้น  จะให้เวลาเป็นตัวตัดสินใจว่าควรทำอย่างไร  มันก็ไม่ใช่  เพราะไม่มีใครจะรู้ดีเท่าเราสองคน  หรือ ใครคนใดคนหนึ่ง
           ตอนนี้เหนื่อยใจ  และอยากจะพักเรื่องความรักไว้ก่อน  ยังไม่พร้อมที่จะรับรู้หรือพบเจอกับใครๆ    ฉันขอเป็นฝ่ายจากเธอไปก่อนและขอให้มีแต่เวลาเท่านั้นที่จะอยู่ข้างๆเป็นเพื่อนปลอบใจฉัน   และฉันจะไม่ขอตอบคำถาม และจะไม่ขอพบเจอเธออีก  ขอให้เราจบความสัมพันธ์ที่ดีไว้แค่นี้   อย่างไม่มีคำร่ำลา  อย่างเงียบๆแบบนี้แบบไม่มีเธออีกต่อไป