ไม่มีวันนั้นอีกแล้ว (ตอน 2)

หัตถา อินจัน

ในที่สุดฉันก็เลือกที่จะทำให้พ่อเสียใจ  ฉันตัดสินใจหนีออกจากบ้าน  ตั้งใจไว้ว่าจะมาอยู่ที่กรุงเทพกับแม่  ทั้งๆ ที่ฉันเองก็ยังไม่เคยไปมาก่อน  แต่โชคดีเหลือเกินที่ตอนนั้นแฟนฉันทัดทานไว้  แต่พูดยังไงฉันไม่ยอมอยู่บ้านแล้ว  ประกอบกับฉันเริ่มมีปัญหากับที่ทำงาน ฉันจึงยื่นใบลาออก  แต่หัวหน้างานเรียกเข้าไปพบ และสอบถามสาเหตุ เขาให้ฉันหยุดงาน 2  อาทิตย์  เพื่อทบทวนการตัดสินใจ  แฟนฉันเลยพาฉันไปเช่าหอพักอยู่ใกล้ๆ ที่ทำงานของฉัน  ก่อนหนีออกมาจากบ้าน  ฉันเขียนจดหมายไว้ให้พ่อฉบับหนึ่ง  บอกพ่อไว้ว่าฉันจะไปอยู่กับแม่ และจะเรียนต่อให้จบ ปริญญาตรี  เมื่อใดที่เรียนจบแล้ว จะกลับบ้าน  ฉันบอกพ่อไว้อย่างนั้น
     วันแรกที่ออกมาอยู่นอกบ้าน  ฉันเหงาเป็นที่สุด  ไม่มีอะไรเหมือนเดิม  คิดถึงพ่อเป็นที่สุด  โชคดีที่ฉันตัดสินใจยังไม่ออกจากงาน จึงมีอะไรให้ทำเยอะแยะ  คลายความคิดถึงบ้านไปได้บ้าง
     ในที่สุดฉันก็เรียนต่อ และสามารถนำปริญญากลับมาให้พ่อได้สำเร็จ โดยที่แฟนของฉันเป็นคนส่งเสียค่าเล่าเรียนทั้งหมด  และฉันก็ได้กลับมาเยี่ยมเยียนพ่อบ้าง  พ่อไม่โกรธฉันเลย  ฉันรู้สึกผิด  แต่ก็ไม่ได้กลับมาอยู่บ้าน 
     ตอนนี้ น้องๆ เริ่มเรียนจบกันบ้างแล้ว  ส่วนฉันหลังจากทำงานต่อไปได้อีกสักปี  ปัญหาเดิมก็กลับมา  ฉันเลยตัดสินใจลาออก และเริ่มติดต่อกับแม่ที่อยู่กรุงเทพ เพื่อจะหาว่ามีงานอะไรที่พอจะทำได้บ้าง
พ่อรู้ว่าฉันจะไปทำงานกรุงเทพ  เสียงพ่อที่คุยกับฉันฟังดูเหงาๆ  แต่ตอนนั้นฉันอยากไปกรุงเทพมาก เลยไม่ค่อยรู้สึกเท่าไหร่  ปี 2544  ฉันได้ไปทำงานที่กรุงเทพสมใจ  แต่ไม่ค่อยมีเวลาให้พ่อ  ไม่เคยโทรมาหาพ่อเลย  พ่ออยู่กับแม่สองคนเท่านั้น  (พ่อแต่งงานใหม่  และแม่เป็นคนที่เลี้ยงฉันมาตั้งแต่เล็ก) ส่วนน้องทุกคน ตามฉันมาอยู่ที่กรุงเทพหมด  ฉันมีหน้าที่รวบรวมน้องๆ กลับไปหาพ่อในวันพ่อปีละ 1 ครั้งเท่านั้น
     เวลาที่กลับบ้านแต่ละครั้ง  พ่อดีใจมาก  แม่บอกว่าพ่อดูมีชีวิตชีวามาก  แต่พอลูกๆ กลับกันไปหมด  พ่อก็กลับมาเหงาเหมือนเดิม
     ปี 2549  พ่อเริ่มสุขภาพไม่ค่อยดี  แม่บอกว่าพ่อเป็นลมบ่อยมาก  มีอยู่ครั้งหนึ่ง  พ่อเป็นลมในห้องน้ำ  ศีรษะกระแทกกับขอบเสาปูน  หัวแตกเลือดไหล  แต่ไม่ยอมไปหาหมอ  จะยอมให้ฉันพาไปเท่านั้น  ฉันเริ่มกลับบ้านบ่อยขึ้น  2-3 เดือนมาครั้ง  เดือนกันยายนฉันพาพ่อไปหาหมอ  ผลการตรวจพ่อเป็นตับแข็ง ( พ่อดื่มเหล้าเกือบตลอดเวลาที่ว่าง  ผสมกับน้ำจางๆ  แต่ไม่เคยเมา ) ฉันบอกพ่อว่า  ถ้าพ่อค่อยๆ หยุดเหล้า  ฉันจะมาหาพ่อทุกเดือน				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน