คืนชีพศพสยอง

มังกรน้อย

บทที่1  การเริ่มต้น
     เช้าวันเสาร์ที่แสนธรรมดาของเด็กไม่ธรรมดาอย่างตูนเด็กหญิงแก่นๆที่ไกล้จะเป็นทอมเต็มตัว ตูนตื่นจากที่นอนได้ก้อลุกมาล้างหน้าแปรงฟันและถามย่าว่า
"ย่าๆหนูกินข้าวเสร็จแล้วจะออกไปทำการบ้านกะเพื่อนนะ" อันที่จริงหนูตูนไม่ได้จะไปทำการบ้านหรอกแต่ไปลอกการบ้านต่างหาก ย่าก้อไม่ค่อยสนใจอันที่จริงแทบไม่ค่อยมีใครสนใจนักหรอกเพราะตูนเป็นเด็กกำพร้าพ่อ และแม่ก้อมีสามีใหม่แล้วย้ายไปอยู่กรุงเทพ ตูนก้อเลยอยู่อย่างนี้มาตลอด เมื่อตูนกินข้าวเสร็จน้ำมิทันอาบก้อเอาจักรยานคู่ใจแล่นเหยียบพื้นดินที่เฉอะแฉะเพราะเป็นหน้าฝนออกไปยังบ้านของเพื่อนที่จะไปลอกการบ้าน ผ่านบ้านของเด็กบ้าคอมพ์คนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนเธอ ตูนตะโกนว่า "พี่นัทจะออกไปเที่ยวด้วยรึป่าว"นัทเด็กบ้าคอมพ์
โผล่หน้าออกมาจากห้องและตะโกนตอบว่า "ฆ่าบอสก่อนค่อยไปอีก5เปอร์เวลจาอัพแล้ว" ตูนไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรแต่ก้อรู้ว่าอีกนานก้อเลยขับจักรยานไปก่อน ไปถึงหน้าบ้าน กอร์ฟ หรือ เขียดน้อย ทำไมถึงเรืยกว่าเขียดน้อยเพราะเขาไวมากเวลาเล่นแบทและตอนมีเรื่อง แต่ผิดตรงที่ตอนมีเรื่องเขาจะหนีไวกว่าตอนเล่นแบท ตูนแลเห็นกอร์ฟกำลังจับหมาที่บ้านเล่นกังฟูอยู่ก้อเลยเข้าไปชวนว่า "กอร์ฟขี่รถเที่ยวกันนะ"กอร์ฟหยุดซ้อมกังฟูกับหมาแล้วตะโกนว่า"ไปๆๆ"ว่าแล้วก้อขี่จักรยานตามตูนอย่างเร็วพลัน ยังไม่ทันถึงบ้านเพื่อนก้อเจอเด็กนรกขี้ยาจอมหาเรื่องมันชื่อว่าแตนกะไอ้เกมและบิ๊กบอยเมื่อมันเห็นเด็กอายุน้อยๆ10ขวบกะ11ขวบมีหรือจะไม่ไถตัง  แต่ก่อนที่มันจะเริ่มกระบวนการหาเงินแบบทำนาบนหลังคนแล้วเขียดน้อยซึ่งไวกว่าอยู่แล้วก้อขี่จักรยานออกไปกะตูนเมื่อเห็นอย่างนั้นมันเหมือนโยนตังหลายบาทลงน้ำ มันโมโหมากพอสมควรที่มิอาจเริ่มไถตังได้จึงรีบเอามอร์ไซตามไปอย่างรวดเร็ว เกือบจะถึงแล้วอีกนิดเดียว อีกนิดเดียว ด้วยปัญญาอันเฉียบแหลมเขียดน้อย เขียดน้อยกระโดดนั่งท้ายรถตูนรถเขียดน้อยจึงล้มขวางถนนเล็กๆแคบๆเพราะเป็นถนนลูกรังไว้มอร์ไซเด็กนรกพวกนั้นจึงเหยียบจักรยานของเขียดน้อยอย่างจัง และผู้ชนะก้อคือ จักรยานเพราะรถที่ขับแรงๆเหยียบจักรยานทำให้เสียการทรงตัวล้มลงไปทันใด พวกเด็กนรกเลือดซิบๆไอ้บิ๊กบอยร้องไห้ครางฮืดๆส่วนที่เหลือวิงไล่ตามอย่างแค้นสุดชีวิตโดยเฉพาะไอ้เกมวิ่งหน้าตั้งไล่ไปจนเจอทางแยกพบรถจักรยานอยู่2คันมันรีบชิงรถไล่ตามไปติดๆจนออกถนนใหญ่มันก้อยังไม่ละความพยายามที่จะกระทืบเด็กผู้น่าสงสารเหล่านั้นเลย มันเห็นตูนกับกอร์ฟอยู่ไม่ไกลนักมันเร่งปั่นจักรยานตามด้วยความเร็ว เร็วกว่าเบรคจักรยานจะห้ามอยู่มันขับปาดหน้ามอร์ไซในระยะกระชั้นชิด แต่ก้อรอดมาได้อย่างหวุดหวิดในใจมันคิดอย่างเดียวว่า"พวกมันทำกูเจ็บ เจ็บตัวไม่เท่าไรแต่เจ็บใจนะสิฮึ่มๆๆ" ตูนกะกอร์ฟเลือกที่จะไปในโรงเรียนเพราะมันมีที่ซ่อนเยอะ ว่าแล้วก้อขับไปร.ร.ทันใดเอารถจอดแอบๆไว้แล้วย่องขึ้นไปในห้องวิทยาศาสตร์ ปิดประตูมิดชิดดีแล้วถอนหายใจดังเฮือกใหญ่ "ไอ้ตูนแกจะชวนชั้นมาทำไมว้า ไปกะแกเจอแต่เรื่อง" กอร์ฟว่าตูนพร้อมกับสังเกตุว่ามีอะไรแปลกๆเช่นน้ำยาสีประหลาดๆและเครื่องปั๊มหัวใจเป็นต้น"แล้วจะเสือกตามมาไม ฮะ"นังตูนกล่าวอย่างไม่พอใจ     เกมขับรถมาถึงร.ร.พอดีในเวลาไล่เลี่ยกันประมาณ3นาที "มันหายไปไหนวะ"มันมองหากวาดสายตาจนทั่ว พลันไปเห็นรอยเท้าเฉอะแฉะที่ขึ้นไปที่ห้องวิทยาศาสตร์ มันยิ้มอย่างโรคจิตรแล้วถือไม้อันเขื่องย่องขึ้นไปยังห้องวิทย์ แล้วเปิดประตูดังปังใหญ่แล้วกวาดสายตามองไปทั่วทันไดนั้นเขียดน้อยเอาเครื่องปั๊มหัวใจช็อตโครมที่อกของเกมแต่ไอ้แตนโผล่ชนไอ้เกมไปเครื่องช็ตจึงโดนที่อกของไอ้แตนช็อตดังปึกไอ้แตนกระเด็นไปชนกับผนังห้องดังโครมแล้วนิ่งไปกอร์ฟหน้าถอดสีหรือหน้าซีดไปทันไดกระโจนลงหน้าต่างอย่างรวดเร็ว พลั่ก เขียดน้อยร่วงลงพื้นอย่างแรงแต่สารเคมีในร่างกายฉีดพล่านจึงไม่รู้สึกเจ็บแต่กลัวจนฉี่ราดเลย ตูนก้อโดดตามไปเหมือนกัน
เกมมองร่างของเพื่อนที่แน่นิ่งเหมือนไรวิญญาณก้ออดกลัวไม่ได้.....
จบ บทที่1 การเริ่มต้น
ขอบคุณทุกคนที่ทนอ่านตอนนี้จะไปทำธุระกลับมาจะเขียนตอนที่2นะครับ