โมสาท โรงเรียนมหาเวท ตอนที่ 1 สู่โลกมนุษย์

ผู้นิทราชั่วนิรันดร์

'แกรก.....แกรกเสียงเกวียนที่อยู่หน้าโรงเรียน (ไกลลิบ) ดังเป็นระยะเมื่อผ่านทางขรุขระแต่ที่น่าปวดหัวกว่านั้นคือ 5 ร่างที่อยู่ในเกวียน
   
    "หา! นี้นะเหรอโรงเรียนโมสาทน่ะ"
     ลาคูแทบจะตะโกนออกมาว่า"ฉันจะอยู่ถึงวันพรุ่งนี้ไหมเนีย"เมื่อเห็นโรงเรียนเก่าแก่จวนจะพังอยู่เบื้องหน้าก่อนปาโกจะปลอบ
   
    "น่าๆ...ลาคูนี้เป็นเพียงเวทหลวงตาเอาไว้หลอกพวกมนุษย์เท่านั้นเอง"
    เนื่องจากมีมนุษย์หลายคนหลงมาที่ป่าหลงลืมเลยมาโผล่ที่นี้  สักพักทุกคนก็ไปถึงหน้าโรงเรียน อ. เนสเดินมาต้อนรับ
    "คงเหนื่อยมากล่ะซิ....เข้ามาก่อนสิจ้ะ"
     อย่างน้อย อ.เนสก็ใจดีและสวยที่สุดในโรงเรียนคงเป็นที่ปรึกษาให้ได้
ปาโกคิดและมองไปข้างหลัง
     ลาคู  ผู้ถนัดเวทไฟดูเผินๆแล้วไม่ได้ความแต่จริงๆแล้วเก่งที่เดียว 
     เรย์  มักใช้เวทน้ำเล่นอยู่เสมอๆแต่ก็ไม่ได้ ทร้างความเดือดร้อนให้ใคร
     จิล    เวทดิน  ดูๆแล้วก็มีส่วนที่น่ากลัวอยู่บ้างแต่อารมณ์ดีทีเดียว
เจ้าสามคนนี้ออกจะติ้งต๋องนิดหน่อยคงต้องทำใจส่วนอีกคนที่ได้ชื่อว่าเจ้าหญิงแห่งความมืดก็คงพอได้
     คาเรน  ฑูตแห่งแสงสว่างและความมืดนางใช้ได้ทุกธาตุจนเป็นที่หวาดกลัวของคนที่ใกล้ตัวนาง
    
    "ฉันเตรียมห้องพักไว้ให้แล้วน่ะเชิญจ้ะ"
    อ.เนส พูดหลังพาพวกเธอมวส่งที่ห้อง  หลังจากขอบคุณแล้วทุกคนก็ล้มตัวนอน    วันรุ่งขึ้นได้มีการคัดเลือกผู้ที่จะลงไปยังโลกมนุษย์โดยที่ทั้ง 5 คนได้ไปยังโลกมนุษย์ ณ ป่าหลงลืม
    "พวกเธอต้องไปหาน้ำตาแห่ง ซาฟรีสให้เจอก่อนพวก ลูซิเฟอร์ ถ้าเจอแล้วให้ใช้ไม้ คถาเรียกมนต์มหากาฬทำลายที่กักขังน้ำตานั้นซะ"
    อ.คาดาเรียเตือนก่อนส่งพวกลาคูไปยังโลก
   
ณ  โลกมนุษย์
    "อะไรจะสกปรกเช่นนี้"
    เรย์ พูดพลางมองรถยนต์ที่ปล่อยควันออกมา  ที่นี้ที่ไหน   เสียตะโกนดังในหูทุกคนนั้นก่อนหลุบไปเห็น  เพทราที่เดินใกล้เข้ามา
     "หรือว่า!!!!........"
 
     จิลเอ๋ยคำขึ้นต้นก่อนจะให้อีก 3 เสียงเอ๋ยประโยคหลัง
    "โลกมนุษย์"