นายคนดีที่หนึ่ง(ตอน2)

ผู้หญิงไม่มีน้ำตา

..ต่อกันดีกว่านะคะ..
..หลังจากเดินทางได้ไกลพอสมควรมีแต่ความเงียบสนิทภายในรถ เพื่อนฉันทุกคนหลับกันหมด  ไม่มีใครตื่นมาคุยเป็นเพื่อนฉันซักคน..แต่ฉันก็มีเพื่อนที่ดีอีกคน คือ..ลิโพ นี่แหละเพื่อนที่ดีตลอดการเดินทางของฉัน
...เฮ๊ยๆ..ตื่นๆถึงแล้วภูกระดึง.. ถึงภูกระดึงเกือบจะสว่าง ฉันพอมีเวลาได้พักผ่อนบ้างเพราะไม่ได้นอนมาทั้งคืนเลย ตอนนี้แหละฉันได้งีบแล้วอิอิ..ถึงเวลาเช้าที่ฉันและเพื่อนๆต้องไปที่จุดชั่งน้ำหนักของกระป๋าก่อนการเดินทางขึ้นไปบนยอดเขา นี่แหละคือจุดเริ่มต้นของฉันกับนายคนดี(อยากรู้แล้วสิ)...
...ฉันและเพื่อนยืนต่อคิวจากนายคนดีและเพื่อนๆเขา ฉันยืนอยู่ข้างหลังนายคนดี เพื่อรอคิวต่อไป แต่จู่ๆก็มีเหตุการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้น โอ้ย..เจ็บจังเลย(เสียงฉันเอง) ก็จะไม่ให้ฉันเจ็บได้งัยแผ่นเหล็กไรก็ไม่รู้มันร่วงลงมาที่เท้าของฉันเต็มๆเลย ตอนนั้นฉันร้องออกมาแบบลืมตัวเลย..ก็มันเจ็บนี่นา..
...แต่พอเจ้าของแผ่นเหล็กนั่นหันกลับมาที่ฉัน พร้อมคำขอโทษ ฉันก็นิ่งไปแป๊ป..(โหไมหล่อจัง).. แล้วก็พูดออกไปว่า(ไม่เป็นไรค่ะ)ทั้งที่จริงไม่ใช่เลย..แล้วนายคนดีก็ถามว่า เจ็บมากไหมครับ..แฮ่ๆๆไม่เจ็บค่ะ..ฉันจะบ้าตายพูดไปได้งัย
...จากนั้นทุกอย่างก็ผ่านไป แต่ผ่านไปได้ไม่นานหรอก ระหว่างการเดินทาง ฉันและเพื่อนๆก็เดินไปพักไปเหมือนคนอื่นๆ ตามระยะทางที่โหดสุดๆ  มาถึงที่จุดสุดท้ายก่อนจะถึงหลังแป ซำนี้จะค่อนข้างโหดนิดๆ และต้องเรียงแถวขึ้นทีละคน นี่..ตรงนี้แหละ ฉันได้เจอกับนายคนดีอีกครั้ง แต่ตอนนี้ฉันไม่สนใจเท่าไหร่ เพราะยังเจ็บอยู่ที่เท้า ก็เท้าฉันมันเขียวนี่นา ..
...แต่เพื่อนฉันสิกรี๊ดกันเชียว อืม..แต่จะว่าไปนายคนดีก็น่าตาดีนะ..ฉันก็แอบมองนิดๆอ่ะ แหมก็ดูดีจริงๆนิ ไม่รู้ทำไมฉันและเพื่อนๆต้องมาต่อคิวข้างหลังนายนี่ด้วยนะ..ฉันก็บอกเพื่อนๆว่าให้ขอแทรกเขาไป แต่เพื่อนไม่เอา บอกรอตามคิวดีกว่า แต่ที่จริงมันก็พอจะเดินแทรกไปได้นะ..ฉันก็เลยแหงะอยู่ข้างหลังนายคนดี
..แล้วระหว่างที่รอเดินขึ้นบันได เพื่อนของนายคนดีก็เกิดหิวน้ำขึ้นมา น้ำดื่มของเขาหมดกันแล้ว..หันซ้ายแลขวาไม่มีร้านขายของเลย เพราะผ่านจุดขายของมาหมดแล้ว ฉันก็ยืนมอง นึกอยากจะส่งน้ำให้ดื่ม แต่ก็อายที่จะทำ..เหมือนเพื่อนจะรู้นะเลยทำแทนฉันเลย..หลังจากนั้นก็มีการพูดคุย ถามชื่อกันและกัน..แล้วฉันกับเพื่อนก็ได้เพื่อนเดินทางเพิ่มอีก.. มิตรภาพใหม่ก็เริ่มขึ้น..