การให้อภัยดับร้อนได้

อัศรีย์

ความโกรธแผดเผาตัวเองมอดไหม้ แต่ไม่ส่งผลทำร้ายศัตรูได้แม้แต่น้อย..........
     ช่วงนี้ถึงฝนจะตกเกือบทุกวันแต่อากาศเมืองไทยก็ยังคงร้อนอบอ้าวอยู่ดี อากาศก็ร้อนเวลาโกรธใครขึ้นมาก็ยิ่งร้อนมาก ร้อนจนเส้นเลือดฝอยแตก เลือดกำเดาไหลไปเลย  แต่จนแล้วจนรอดก็ยังอดที่จะมีความโกรธไม่ได้สักที เวลาโกรธก็จะหมกมุ่นคิดวุ่นวายจะแก้แค้นไอ้คนที่ทำให้เราโกรธได้อย่างไร แบบไม่เป็นอันกิน อันนอน หรือทำสิ่งอื่นใด เพราะสติปัญญาต่าง ๆ ถูกระดมมาหาวิธีแก้แค้นให้หายโกรธ  ทั้ง ๆ ที่ไอ้คนที่ทำให้เราโกรธนั้นไม่รู้สา รู้สมเลยแม้แต่น้อย กับนั่งหัวล่อ ต่อกระสิกสนุกสนานวุ่นวายกับสิ่งที่มันทำ ก็ยิ่งเพิ่มทวีความเจ็บแค้นจนกลายเป็นไฟแผดเผาตัวเองมอดไหม้ ชีวิตไม่มีความสุข ดื่มน้ำเย็น ๆ ก็ดับร้อนไม่ได้ เพราะความร้อนนั้นมันฝังแน่นอยู่ในจิตใจ นั่งหาวิธีแก้แค้นอยู่นานทำไม่ได้ สิ่งนึงที่คิดได้คือยอมแพ้ คิดขึ้นมาก็ยิ่งทวีความเจ็บใจ ไม่หาย  แต่พอนึกถึงธรรมะขึ้นมาก็เลยคิดมาได้คำนึงว่า "ให้อภัย"  ท่านเชื่อมั้ยความร้อน หรือเปลวเพลิงแผดเผาจิดใจเราอยู่นั้นก็พลันมลายไปทันที  การให้อภัยไม่ใช่ว่าเรายอดแพ้แต่เป็นการเอาชนะ ไม่ใช่เอาชนะเขาแต่เอาชนะตัวเรา เราชนะตัวเอง เพราะพอเราสบายใจ เราก็จะมีสติสตัง ไปคิดทำสิ่งอื่น ๆ ให้ชีวิตดีขึ้น ไม่ใช่จมปักอยู่กับการคิดแก้แค้น  แต่ถ้าท่านพบปัญหาว่าแม้เราจะให้อภัยคนที่ทำให้เราโกรธครั้งแล้วครั้งเล่า มันก็ยังคงทำให้เราโกรธอยู่ไม่เว้นวาย  ก็ขอให้ท่านทำใจ และรู้สึกสงสารเขาผู้นั้นให้มาก ๆ เพราะเขาเองนั่นแหละที่ไม่มีความสุขจากก้นบึ้งแห่งหัวใจเอาเสียเลย เพราะพอตัวเองไม่มีความสุขก็เลยอยากหาเพื่อนให้ไม่มีความสุขไปด้วย เราต้องสงสารคนพวกนี้ให้มาก ๆ และให้อภัยเขาเถิด สักวันถ้าเขาทำเราให้โกรธไม่ได้แล้ว ไฟนั้นก็ย้อนกลับไปแผดเผาตัวเขาเองจนมอดไหม้  เราจงช่วยเหลือเขา อย่าได้จองเวรกันต่อไป แล้วเราจะได้ความภาคภูมิใจเป็นที่สุด เพราะการช่วยเหลือศัตรูให้กลับมาเป็นมิตรนั้น เป็นชัยชนะที่หาได้ยากยิ่ง........................