อมยิ้มในตู้เย็นของ"เบื๊อก"

เพลง-ทิชากร

เมื่อวานนี้เป็นวันหยุดของพวกลูกๆเค้า
บังเอิญได้คุยกับเจ้าลูกสาวคนสวย(น่าจะสวย)กะไอ่เบื้อกลูกชาย
เราพูดคุยกันเรื่อยเปื่อยตามประสาพ่อลูก ก็ได้เฮบ้างเล็กๆ
 
แต่ก็นั่นแหละ ... ผมเองน่ะ มีลูกเป็นวัยรุ่นก็รู้อยู่
เรื่องที่เอามาคุยกันส่วนใหญ่ก็เลยเป็นเรื่องของความรักซะมากกว่า
(หมายถึงความรักของเด็กวัยรุ่นอย่างพวกลูกๆเค้า ไม่เกี่ยวกับเรา) 
...
ไอ่เบื้อกหน่ะ มันส่ายหัว ทำหน้าตาขึงขังใส่พี่สาวมันที่ชอบล้อเล่นอยู่บ่อยๆ
ก็เมื่อเย็นวาน มีเด็ก ม.2 ส่งจดหมาย กะ อมยิ้มสวยๆ
ฝากเพื่อนมาให้เบื้อกหลายอันที่บ้าน ทั้งๆที่เบื้อกไม่รู้เลยว่าเป็นใคร ?
เบื้อกไม่กล้ากินอมยิ้มเพราะผมดันไปบอกว่า ...
 
"ระวังเค้าใส่ยาพิษมานะลูก ไม่รู้จริงๆอ่ะเหรอ ว่าเป็นของใครแน่ ?"
เบื้อกตอบเสียงขึงขังปนฉงนว่า 
"ม่ะรุ ... ป๋ม ม่ายรู้จักแน่ๆ ชัวร์ หง่ะ"
ผมเน้นถามหลายครั้งเหมือนกันว่า จะรู้จักกันทางเอ็มหรือเปล่า ?
เบื้อกตอบว่า "ไม่แน่ใจเหมือนกันเพราะมานเยอะ" (ซะงั้น ดูมัน)
พี่สาวคนสวยของเบื้อกชอบกินอมยิ้มเป็นชีวิตจิตใจได้ที รีบสวนออกมาว่า
"เฮ่ย !!! แกต้องเอาไปแช่ตู้เย็นไว้นะ อย่าเพิ่งทิ้ง
ต้องสืบหาตัวคนให้ ให้ได้ก่อน  เดี๋ยวข้า ดูแลหั้ย "
เธอเน้นเสียงใส่เบื้อกพร้อมกับอาสาเป็นภาระให้ 
โดยการนำอมยิ้มเหล่านั้น ไปแช่ไว้ในตู้เย็น
 
ไอ่เบื้อกมันไม่แตะอมยิ้มเหล่านั้นจริงๆ 
แต่เบื้อกอ่านจดหมายปริศนานั้นหลายรอบ 
ใจความในจดหมายเขียนถึงเบื้อกด้วยความรัก ที่หวานซึ้งเต็มที
เบื๊อกอ่านเท่าไร ๆ ก็นึกไม่ออกว่าเป็นใคร 
...
แต่เช้าวันนี้ ...
ผมเปิดตู้เย็นเพื่อที่จะกินน้ำ สังเกตุเห็นว่า ... 
อมยิ้มของเบื๊อกที่มีทั้งหมด 6 อันเมื่อวาน บัดนี้ มันหายไปแล้ว 2 อัน 
ใครขโมยอมยิ้มนั้นไป  ขโมยไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ? 
(ขอเวลาสักวันนะเดี๋ยวตามตัวหัวขโมยมาให้)
อยากรู้จริงๆว่า มาแอบมาขโมยไปกินตั้งแต่เมื่อไหร่ ?