เรื่องของผัวเมียนักศึกษา- ตามหาหอพักสตรีให้ลูกสาว

เพลง-ทิชากร

หลังจากที่ได้รับโทรศัพท์ของลูกสาวและเพื่อนๆว่าหอพักหญิง
ในมหาวิทยาลัยและหอพักหญิงบริเวณด้านหน้าเต็มหมดแล้ว 
ผมก็รีบเข้า กทม.ทันที ด้วยเป็นห่วงกลัวว่าลูกสาวจะไม่มี
ที่ซุกหัวนอนกันในวันเปิดเทอมวันแรก
ผมมาถึงหน้ามหาวิทยาลัยในช่วงเที่ยงของวันนั้นเอง
หลังจากสอบถามฝ่ายทะเบียนห้องพักนักศึกษาของมหาวิทยาลัย
จนแน่ใจแล้วว่าไม่มีห้องว่างแน่แล้ว ผมจึงรีบพาลูกๆเดินหาหอพัก
ที่อยู่รอบนอกทันที
ที่ด้านหน้ามหาวิทยาลัยจะเป็นหอพักรวมเสียส่วนใหญ่ 
ส่วนหอพักสตรีนั้นเต็มหมดแล้วราคาค่าเช่าก็สูงไม่ใช่น้อย 
มีราคาตั้งแต่ 4,000 บาทขึ้นไป รวมเงินประกัน เงินล่วงหน้าด้วย
ก็คงจ่ายกันเป็นหมื่น 
แต่ราคาค่าเช่าห้องมันไม่ได้เป็นปัญหาอะไรมากนัก 
ปัญหาของผมตอนนี้ก็คือ ทำอย่างไร จึงจะหาหอพักสตรีให้ลูกได้เท่านั้น
ผมเดินจนเมื่อยล้า ปากก็ถามคนนั้นที คนนี้ทีว่า 
แถวนี้ยังมีหอพักหญิงเหลืออยู่อีกใหม ?
คำตอบคือ ไม่มีแล้ว แต่ถ้าต้องการก็คงต้องเดินกันเหนื่อยหน่อย
เพราะรอบนอกอาจมี
ผมกับลูกเหนื่อยล้าเต็มที เลยหยุดพักนั่งกินก๋วยเตี๋ยวกันแถวๆนั้น
และบังเอิญว่าช่วงนั้นแม่ค้าเจ้าของร้านขายก๋วยเตี๋ยวว่างพอดี 
ผมก็เลยชวนเธอคุย พอเป็นความรู้ไว้บ้าง
ผมถามเธอไปว่าทำไมแถวนี้หอพักหญิงมีน้อยจัง 
เธอตอบว่า ก็มีพอควรแต่น่าจะเต็มหมดแล้วทุกที่  
ต้องจองกันตั้งแต่ยังไม่ปิดเทอมโน่น มาตอนนี้ไม่มีเหลือหรอก
จะมีก็แต่หอพักรวมนั่นแหละที่ยังเหลืออยู่บ้าง  พวกนักศึกษาเค้าชอบกัน
เค้าชอบอยู่กันเป็นคู่ๆ ส่วนใหญ่จะเป็นพวกรุ่นพี่ 
พอมีแฟนก็แยกตัวออกมาจากเพื่อน มาช่วยกันแชร์ค่าห้องกับแฟน 
อยู่กันแบบผัวเมีย ใช้ชีวิตแบบผัวเมีย เป็นอย่างนี้มานานแล้ว
ผมก็เชื่อว่าจริงนะ เพราะจากที่เห็นก่อนหน้านี้ 
ผมรู้สึกว่าได้เห็นอะไรบางอย่างที่คิดว่าน่าจะใช่เลยแหละ
พวกเค้าใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันแบบนั้นจริงๆ 
แต่เห็นเป็นพวกรุ่นพี่เสียส่วนใหญ่ 
คำถามมันก็เลยเกิดขึ้นมากมาย
เคยมีคนคุยในกระทู้คำถามที่ผมเคยถาม
เกี่ยวกับทัศนะคติของเด็กหอพักรวมชาย-หญิงที่จับคู่กันแชร์ค่าห้อง 
"เรื่อง ผัวเมียนักศึกษา" อยู่หลายคน เค้าถามไปว่า 
ความรู้สึกของนักศึกษาหญิง ได้อะไร มีข้อดีอะไร 
กับการได้อยู่ร่วมกับแฟนตนเอง 
เธอตอบว่า รู้สึกอบอุ่นและรู้สึกปลอดภัย 
รู้สึกว่ามีคนคอยดูแลห่วงใยใกล้ชิดตลอดเวลา
ถามนักศึกษาชายต่อว่า รู้สึกอย่างไร ที่ได้มาอยู่ร่วมห้องกับน้องผู้หญิง
เค้าตอบว่า รู้สึกดีใจ ที่มีคนซักผ้าให้ รีดผ้าให้ ทำความสะอาดห้องให้
และเมื่อมาถึงตรงนี้ผมจะยังไม่พูดอะไรต่อ
ชั่วโมงนี้ ผมต้องรีบเดินหาหอพักหญิงให้กับลูกสาวโดยเร็ว
เรื่องอย่างนี้ผมคิดว่า ถึงอย่างไรก็ตาม เด็กสาวปี 1
 ก็ยังคงเป็นเด็กปี 1 อยู่วันยังค่ำ เธอยังต้องเรียนรู้ 
ถึงการใช้ชีวิตของพวกรุ่นพี่ ที่เป็นผัวเมียนักศึกษา
อยู่ภายในหอพักสตรีอย่างน้อยอีก 1  หรือ 2 ปี 
และผมคิดว่า เธอคงจะได้เห็นอะไรอีกมากมายตรงนี้
ในชีวิตของการเป็นนักศึกษาของเธอ
ผมขอเวลาเดินหาหอพักหญิงให้ลูกสาวสักประเดี๋ยวนะ
เดี๋ยวคงมีข่าวดีมาบอก
...