ช่วงเวลาสุดท้ายของเด็ก ม.ปลาย (ในโรงเรียน)

ศรทอง

ความรู้สึกที่เศร้าและช่วงที่คนหลายๆคน อยากจะหยุดเวลาเอาไว้แต่มันก็ทำไม่ได้ ความรู้สึกแบบนี้มันอยู่ที่ใจคนเท่านั้น ถึงแม้จะหยุดเวลาไม่ได้ความรู้สึกที่ดีที่จะอยู่ในใจใครต่อหลายคน ตลอดไป สำหรับผมนั้นพิ่งจะผ่านด่านแรกของความเศร้าและอาลัยอาวรณ์กับเพื่อน คือตอนช่วงป.6 ช่วงเวลาเหล่านั้น เป็นช่วงเวลาท่ดีที่สุดในใจของใครบางคน เดี๋ยวผมก็จะเจอด่านที่สอง คือตอน ม.3นั้นเอง บางคนช่วงเวลาที่จะแยกจากกันนั้น บางคนอาจจะร้องไห้ หรือไม่ก็คึดถึงเพื่อนๆในห้องมาก โดยเฉพาะเพื่อนที่สนิทกันมากๆ ต้องแยกจากกัน มันหน้าเศร้ามากนะครับ ช่วงเวลาเหล่านี้เป็นช่วงเวลาที่หน้าเศร้า ผมว่านะครับช่วงเวลาที่หน้าเศร้าที่สุดในการต้องแยกจากเพื่อนไปนั้น คือช่วงม.6นั้นเอง เพื่อนบางคนเนี่ยคบกันมาตั้งแต่ม.1หรือไม่ก็ป.6เลยทีเดียว และก็อยู่ห้องเดียวกันมาตลอดแต่พอม.6 ต้องแยกจากกันนั้น ผมว่ามันน่าเศร้ามากเลยนะครับ ตอนป6นั้นผมก็ใจหายเหมือนกันที่อีกไม่กี่วันก็ต้องแยกจากกัน รู้สึกใจหายและดีใจในเวลาเดียวกัน มันยังไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูก ความใจหายนั้นก็คือต้องแยกจากกับเพื่อนที่สนิท และความดีใจนั้นก็คือการที่จะได้ไม่ต้องเจอหน้าเพื่อนที่ชอบแกล้งเรามาตลอด ผมรู้สึกแบบนี้ละครับ 
          "  สรุปง่ายๆเลยก็คือ การแยกจากนั้นมันต้องมีกันบ้างในชีวิตคนเรา คนเรานั้นจะให้มีความสุขตลอดไปเลยก็ไม่ได้ ชีวิตคนเรานั้นมันต้องมีทั้งสุขและทุกข์นั้นเอง