เปลี่ยนโรงเรียน

ศรทอง

การเปลี่ยนโรงเรียนของผมครั้งที่สองของผมคือ การเปลี่ยนโรงเรียนจากโรงเรียนประถมศึกษาสิ่งเป็นโรงเรียนเอกชน มาอยู่โรงเรียนรัฐบาล ซึ่งเป็นโรงเรียนมัธยมมศึกษา วันแรกที่ผมได้เจอเพื่อนใหม่ๆ ผมไม่ค่อยอยากจะเจอหน้าหรือ คุยด้วยด้วยซ้ำไป แต่ตอนปฐมนิเทศผมได้เจอเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งมาจากโรงเรียนในเครือของผมซึ่งเป็นโรงเรียนเอกชนเหมือนกัน ครั้งแรกที่เจอกัน ผมก็รู้สึกถูกชะตากับเพื่อนคนนี้ พอเริ่มคุยด้วย คุยไปคุยมาก็มีความรู้สึกว่า " เออ! คุยถูกคอกับตาคนนี้วะ "พอถึงวันเปิดเทอมก็เจอเพื่อนอีกคนหนึ่ง ซึ่งมาจากโรงเรียนรัฐบาล แต่ก็รู้สึกคุยคุยถูกคอ อีกละ แต่คุยกันไม่นาน เขาก็ไปรู้จักกับเพื่อนใหม่อีกสองคน และพาเพื่อนใหม่สองคนนั้น มาทำความรู้จักกับผม ไม่น่าเชื่อเลยผมคุยถูกคอกับเพื่อนสี่คนในห้องโดยที่ผมไม่รู้ตัวเลย ในห้องม.1ของผมก็มีเรื่องนุ่น เรื่องนี้เกิดขึ้นมามากมาย ทั้งเพื่อนร่วมห้องประสบอุบัติเหตุบ้างละ วิชาที่ผมไม่ชอบบ้างละ แต่ผมก็ผ่านมาได้ไม่น่าเชื่อเลย เวลานั้นผ่านไปเร็วเสียจริงๆ อย่างตอนที่เปิดเทอม1มีเพื่อนๆอยู่ในห้องตั้ง 50คน แต่พอมาปลายเทอม2นั้นเหลือ แค่48คนเท่านั้น แล้วตอนที่มาฟังผลครั้งที่1 หรือ ที่แบบว่า ไม่ผ่านก็ต้องมาสอบซ่อมอะไรแบบนี้ละครับ วันนั้นก็มีเพื่อนผู้หญิง ออกไปอีกคนหนึ่ง เวลามันเร็วเหลือเกิน ผมจำได้ว่าผมยังมีปัญหากับวิชา ว่ายน้ำอยู่เลยและอีกอย่างคือ ผมจำได้ว่าผมพิ่งฉลองตอนสิ้นปีไปไม่นานนี้เองและมีปัญหากับวิชาว่ายน้ำพิ่งไม่นานนี้เอง แปปเดียวก็จบม.1ซะแล้วเร็วจริงๆเลย ไม่น่าเชื่อว่าจะเร็วอย่างงี้ แต่การมาอยู่โรงเรียนใหม่นี้ก็มีความทรงจำที่ดี และก็ไม่ดีอยู่มากมายเลย จนบรรยายใส่เรื่องสั้นเรื่องนี้ไม่ได้
 การมาอยู่ที่โรงเรียนใหม่ทำให้ผมได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆได้มากมายเลยละครับ