Memory ความทรงจำ
ศรทอง
ความจำที่ดีนั้นก็มากมายแต่สำหรับบางคนก็ไม่ค่อยจะมีเรื่องที่ดีสำหรับตัวผมเองนั้นเรื่องที่ดีๆจะมากกว่าถ้าอยู่กับเพื่อนหรือคุยกับเพื่อนที่ดีผมมักจะแลกเปลี่ยนสิ่งที่ดีให้กับเพื่อนที่ดีๆเสมอๆ แต่สำหรับเพื่อนบางคนผมเจอหน้าแล้วยังไม่อยากจะคุยด้วยเลยเพราะนิสัยไม่ดี บางคนกวนโศตรประสาทของผมมาก ไอ้คนจำพวกเนี่ยผมเรียกพวกคนเนี่ยว่า "ไอ้พวกกวนเท้า" คือไม่อยากจะพูดคำหยาบให้ระคายหูและตาของผู้ที่อ่าน เพราะคนพวกนี้มันยากเกินจะบรรยายเป็นภาษาปัจจุบัน คนจำพวกนี้ต้องใช้คำในยุคของพ่อขุนรามบรรยายซิ่งผมไม่อยากจะพูดในที่นี้ พวกคนพวกนี้ต้องการการอบรมบ่มนิสัย สำหรับพวกเพื่อนของผมที่ดีแล้ว
หรือเพื่อนสนิทของผมผมจะไม่พูดถึงเขามาก เพราะเป็นพวกเพื่อนแท้ผมมีปัญหาอะไรก็สามารถไปปรึกษาพวกเขาได้ ย้อนไปสักตอนผมอยู่ประมาณป.6ผมมีเพื่อนที่ดีหลายคน แต่พอปีที่ต้องย้ายโรงเรียนก็คือปลายเทอมป.6นั้นนะครับพวกเพื่อนๆก็กระจัดกระจายไปเหมือนนกแตกรัง พอเข้าโรงเรียนมัธยมผมก็เจอเพื่อน เพื่อนที่ไม่ค่อยดีต่อผมสักเท่าไรอย่างเมื่อกี้ดพื่อนก็ว่งคำพูดมาว่า " ฟายยยยย" ซื่งเป็นคำที่ไม่ค่อยดีมันเป็นคำพูดที่ระคายเคืองต่อหูและตาของผมมาก
เอาละครับความทรงจำที่ดีและไม่ดีมันก็อยู่ในตัวเราแล้วแต่ที่เราจะคิดนะครับ