ใต้คลื่นผืนทะเล

กระต่ายใต้เงาจันทร์

เวลาเหนื่อย     เวลาท้อแท้     เวลาอยากหยุดพักเรื่องงาน   กับหลายสิ่งหลายอย่าง
ที่ในหลายคน   หรือแต่ละคน    ที่รับผิดชอบต่างกันไป     ผู้คนทั้งหลาย   มักจะนึกถึงทะเล  ซึ่งหมายถึงตัวฉันด้วย      แต่ที่ฉันชอบมองมากกว่าผิวน้ำของทะเล   คือสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่ภายใต้ท้องทะเลนั้น   เหมือนบางครั้งสงบ    เมื่อบางครั้งหยุดนิ่งแต่บางทีเหมือนรอคอยโอกาส    ที่จะโดนมรสุมซัดซาดทำให้ท้องทะเล   ปั่นป่วน
ทะเลเหมือนตัวแทน    หลายอารมณ์ที่ตอบสนองความรู้สึกหรืออารมณ์ทางจิตใจ
ฉันเคยนั่งมองทะเล  กลับที่เดิม   ตรงไหนกันน่ะ   ที่ท้องทะเลช่วยรักษา  โรคหรืออาการ  เหล่านี้ได้     แสงสีนวลของพระจันทร์  หรือหาดทรายที่สะท้อนเงาล้อเล่นหยอกเย้ากับแสงสีนวล   หรือจะเป็นเม็ดทราย   ที่มีอณูเม็ดเล็กละเอียด   ซึมซึบความอ่อนหวาน    อยู่ในเม็ดทรายเหล่านั้น    หรือท้องทะเลสีฟ้าที่เปล่งประกายระยิบระยับสวยจับตาสะท้อนเงา   เป็นคลื่นที่ผิวน้ำ   หรือแม้กระทั่งบรรยากาศรอบๆที่อยู่ทั่วตัวเรา
ไม่ทราบว่า  มีกี่คนกัน  ที่ได้กลิ่นน้ำทะเล   โรคร้ายที่เกาะกุมหัวใจ  จะเบาบางไปได้   หรือทำให้เรา  หลงลืมได้ชั่วขณะ
คงแล้วแต่อาการ  ของแต่ละคน   เวลาอยู่ที่ท้องทะเล  ได้ชื่นชมบรรยากาศมีแต่ความสุข   มีสิ่งดีๆให้ชีวิตมากมาย      แต่ถึงเวลากลับ     กลับหงอยเหงา   นำความเศร้า  และอดีตติดตัวกลับมา   อย่างทำอย่างไร  ก็ลืมไม่ได้   คงเหมือนเราได้บำบัดหัวใจ      บำรุงหัวใจให้อบอุ่น   เพื่อจะทำให้เราเข้มแข็งขึ้น  มีแรงสู้กับโรคร้ายที่เกาะกุมหัวใจได้ต่อไป    แต่กลับซ่อนความเศร้า    และ  ความอาลัยอาวรณ์  
ซึ่งเหมือนบางครั้ง  กลับทำให้เราโหยหา   อยากกลับไปหา  ท้องทะเลไม่สิ้นสุด
สำหรับฉันจุดที่สวยที่สุด     คือเรานั่งมองทะเลอยู่อย่างนั่น   จนสุดปลายของเส้นขอบฟ้า    ซึ่งไม่รู้ว่าขอบฟ้ากับเส้นของขอบทะเลบรรจบกันตรงไหน
เหมือนไม่สิ้นสุด    เหมือนเราแสวงหาความต้องการ   ของจิตใจ   แต่สุดท้าย   สิ่งที่ต้องการคือ   การปลดปล่อย     หรืออยากทิ้งสิ่งเลวร้ายลงไป   จะอาจจะเป็นได้ว่า  เก็บซึมซับสิ่งดีๆซ่อนไว้ในความทรงจำตลอดไปชั่วชีวิต
ทะเลคงเป็นสิ่งเดียว   ที่เราทิ้งอะไรลงไป    แล้วไม่มีใครหาเจอ   เหมือนความลับที่ฉันเก็บไว้คู่กับทะเล
คงจะมีแต่ฉันกับท้องทะเล    เท่านั้นที่จะรู้