เรื่องราวความรักในธรรมบท **อิจฉามารศรี ตอน 2**

ถนปายี

** ความเดิมเมื่อตอนที่แล้ว ผู้เป็นมารดา อยากมีหลานสืบสกุล จึงเร่งเร้าให้ลูกชายแต่งงาน คราวแรกตั้งใจว่าจะไปขอผู้หญิงจากตระกูลหนึ่งมาให้ แต่ลูกชายซึ่งปฏิเสธที่จะแต่งงานแต่แรก กลับบอกถึงตระกูลของหญิงที่ตัวเองต้องการ		
		
แต่เมื่อไม่สมใจ เพราะลูกสะใภ้คนนี้เป็นหมัน ไม่สามารถมีบุตรสืบสกุลได้ ผู้เป็นมารดาจึงคิดหาสะใภ้ใหม่ ข้างฝ่ายหญิงสะใภ้แอบล่วงรู้เรื่องนี้เข้า จึงมีความคิดว่า หากขืนปล่อยให้แม่สามีหาภรรยาน้อยมาให้สามีเอง ตัวเองจะตกที่นั่งเป็นนางทาสไป จึงคิดว่า เป็นผู้หาหญิงใหม่ให้สามีเองจะดีกว่า จึงไปหาผู้หญิงคนหนึ่งมาเป็นภรรยาน้อยให้สามี 		
		
เรื่องราวต่อไปจะเป็นอย่างไร โปรดติดตามตอนที่ 2 ได้เลยครับ		
				

เมื่อได้พาหญิงใหม่มาสู่ครอบครัวในฐานะภรรยาที่สองของบ้านแล้ว นางกัญญาผู้ได้ตำแหน่งเมียหลวงโดยจำยอมก็เกิดร้อนรุ่มใจ คิดวนไปวนมาอยู่แต่เรื่องว่า ถ้านางมารศรี เมียน้อยเกิดมีลูกขึ้นมาล่ะ นางมารศรีกับลูกมิยึดสมบัติในเรือนหมดหรือ ถ้าเป็นอย่างนั้น แล้วนางล่ะ		
เพราะคิดหวงแหนสมบัตินี่เอง ทำให้แผนการชั่วร้ายเริ่มเกิดขึ้นในใจนาง		
		
"เราจะยอมให้นางมารศรีมีลูกไม่ได้ เราจะต้องทำทุกวิถีทางที่จะไม่ให้นางมารศรีมีลูก" คิดได้ก็ยิ้มออก จึงไปหาภรรยาน้อยของสามี พูดจาดี มีมิตรไมตรี ประหนึ่งเป็นพี่สาวที่แสนดีก็ไม่ปาน		
		
"น้องมารศรีจ๊ะ ถ้าวันไหนน้องรู้ตัวว่าท้องขึ้นมาละก็ อย่าลืมบอกข่าวดีกับพี่ล่ะ"		
		
"จ้ะพี่" นางมารศรี รับคำอย่างน่ารัก เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา นางได้อยู่ในปกครองของนางกัญญาเมียหลวงด้วยความผาสุกเสมอมา สมกับที่นางกัญญาได้ตกปากรับคำกับพ่อแม่ของหล่อนก่อนหน้านี้ อาการว่าง่ายจึงยังคงดำเนินต่อไปด้วยหัวใจบริสุทธิ์		
		
จากนั้นไม่นาน การณ์เป็นดังคาด .ก็มีสามีเป็นตัวเป็นตน และไม่ได้เป็นหมันเหมือนนางกัญญาด้วย จึงเป็นธรรมดาที่นางจะตั้งครรภ์		
		
"พี่กัญญาจ๋า ฉันท้องจ้ะ" นางพาซื่อ สั่งว่าให้บอก นางก็บอกอย่างที่สั่ง นางกัญญารับฟังข่าวไม่ค่อยจะดีสำหรับนางแล้วก็อึ้งไปชั่วขณะ เอาแล้วไง สัญญาณอันตรายเกิดแก่เราเสียแล้ว ไม่นานเกินรอจริง ๆ แต่แล้วด้วยความเป็นคนเจ้าคิด นางรีบกลบเกลื่อนสีหน้า เล่นบทพี่สาวนางเอกต่อไปอย่างสมบทบาท		
		
"พี่ดีใจด้วยจ้ะ น้องมารศรี น้องมีครรภ์อย่างนี้ ต้องคอยระวังดูแลตัวเองให้ดี อย่าให้กระทบกระเทือนต่อลูกในท้องนะ ลูกของน้องก็เหมือนกับเป็นลูกของพี่ด้วย ต่อไปนี้ พี่จะดูแลน้องด้วยตัวพี่เองทีเดียว พี่มีลูกไม่ได้ ก็ขอมีลูกของน้องนี่แหละเปรียบเสมือนมีลูกเสียเอง"		
		
หลังจากนั้น พี่สาวนางเอกก็ทำหน้าที่หาข้าวต้ม ข้าวสวย มาดูแลน้องหญิงผู้ตั้งครรภ์ด้วยตัวเอง		
		
นางทำสม่ำเสมอและแนบเนียนที่สุด ไม่เว้นแม้แต่การแอบเติมยาในอาหาร เพื่อกระตุ้นให้นางมารศรีแท้งลูก !!!!		
		
ท้องสาวแท้งไปแล้ว สองหญิงร้องห่มร้องไห้เสียใจอยู่ด้วยกัน (เสียใจจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้)		
		
"ไม่เป็นไรนะจ๊ะ น้องมารศรี น้องยังสาวนัก อีกหน่อยก็มีใหม่เองแหละ น้องยังโชคดีกว่าพี่ พี่นี้สิ ไม่มีหวังเลยเพราะมีเคราะห์กรรมเป็นหมันเสียแล้ว อย่าเสียใจไปเลยน้องรัก อีกหน่อย เด็กมีบุญก็คงจะมาเกิดกับน้องเอง" พลางปลอบ ปลอบประโลมให้หายระทมทุกข์ โอพี่สาวนางเอกจริง ๆ		
		
จากนั้นไม่นาน นางมารศรีก็ตั้งครรภ์ครั้งที่สอง บทบาทพี่สาวนางเอกเริ่มต้นอีกแล้ว การดูแลอย่างใกล้ชิด มดไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม ไม่ยอมให้ใครมาเข้าใกล้ ขอข้าดูแลปกป้องคุ้มครองนางเอง		
		
นางมารศรี แท้งลูกเป็นครั้งที่สอง อาการซื่อยังครอบครองหัวใจอย่างต่อเนื่อง นางไม่เคยรู้เลยว่าทำไมนางต้องแท้งบุตรถึงสองครั้งสองคราติดต่อกัน แต่คนที่หัวไวกว่า กลับเป็นคนรอบข้างชีวิตของนาง		
		
"มารศรี พี่ว่ามันแปลก ๆ นะน้อง น้องเองก็เป็นคนแข็งแรงดี งานการที่จะเป็นเหตุให้แท้งก็ไม่เห็นจะมี แล้วทำไมถึงได้แท้งได้แท้งดีหนอ ไม่สงสัยอะไรบ้างหรือ"		
		
นางมารศรีฟังแล้วก็รู้สึกงุนงง คิดยังไม่ถึง		
		
"ถามจริงเถอะมารศรี ภรรยาหลวงของสามีหล่อนน่ะ เขาดีกับหล่อนดีอยู่หรือ"		
		
พาซื่อกับคำถามแล้วคำตอบก็พลอยซื่อไปด้วย นางมารศรีสาธยายคุณความดีของภรรยาหลวงให้สหายฟังอย่างละเอียดลออทุกขั้นตอน		
		
"ตอนท้อง พี่เขาก็ดูแลเป็นอย่างดี หุงหาอาหารมาให้ ดูแลใกล้ชิดตลอดเวลาด้วยตัวเองทีเดียว"		
		
"ต๊าย ตาย ทำไมถึงได้โง่อย่างนี้นะหล่อน นี่หล่อนไม่รู้สึกเลยหรือว่าอะไรเป็นเหตุให้หล่อนแท้งได้แท้งดี ทั้งที่มีคุณเมียหลวงดูแลประคบประหงมอย่างวิเศษตามที่หล่อนบอกอย่างนั้นทุกครั้ง"		
		
ภรรยาน้อยนามมารศรียังคงมีสีหน้าเหรอหรา คิดไม่ทัน		
"ฉันจะบอกหล่อนให้เอาบุญ ที่หล่อนแท้งน่ะ ร้อยทั้งร้อย เป็นฝีมือของแม่พี่สาวที่แสนดีของหล่อนนี่แหละ จะบอกให้ หล่อนจะได้หายเขลาเสียที"		
		
"ไม่เชื่อเหรอยะ ดูทำหน้าเข้าสิ ถ้าไม่เชื่อฉัน คราวหน้าถ้าหล่อนท้องอีก ลองอย่าบอกแก่ยายเมียหลวงซียะ"		
มารศรี ตกปากรับคำ		
		
แล้วหล่อนก็ท้องครั้งที่สามจนได้ ก็บอกแล้วว่าเป็นหญิงมีสามีและไม่ได้เป็นหมัน ในครั้งนั้น การคุมกำเนิดก็ยังไม่มีด้วย		
		
คราวนี้ นางมารศรีเริ่มมีดวงตาเห็นธรรมริบหรี่ เก็บอาการท้องไว้เป็นความลับได้อย่างสนิทตามคำแนะนำของเพื่อนสนิท ท้องมาหลายคราวแล้ว ดูแลตัวเองเป็นอยู่		
ครรภ์ของนางมารศรีเจริญขึ้น ๆ ไม่มีเหตุใดมาทำให้แท้งอีกต่อไป จนกระทั่ง ท้องเริ่มใหญ่ขึ้น ๆ จนผิดสังเกตแก่สายตา		
		
"หล่อนท้องหรือ" กัญญาถามเสียงเครียดในวันหนึ่ง มารศรีพยักหน้ารับ ท่าทีหวาด ๆ		
		
ถูกต้อง อาการหัวเสียเกิดขึ้นแก่นางกัญญาฉับพลัน		
"แล้วทำไมหล่อนไม่บอกฉันก่อน" เผลอไป นางกัญญาส่งเสียงเกรี้ยว ก็คนมันกำลังโมโห		
		
"พี่จ๋า พี่จะมาคาดคั้นให้ฉันบอกทำไมล่ะ พี่นะพี่ พี่เป็นคนไปขอฉันมาจากพ่อแม่ บอกว่าจะดูแลฉันเหมือนน้อง แล้วยังไงล่ะ พี่ทำให้ฉันแท้งลูกมาแล้วสองครั้ง พี่ยังมีหน้าจะมาต่อว่าเรื่องที่ฉันไม่บอกพี่อีกหรือ ทำไมพี่ใจร้ายกับฉันอย่างนี้ล่ะ"		
		
"อะ อะ เรื่องมันแล้วก็แล้วไป" นางกัญญารีบกลับคำ แสร้งทำหน้าสำนึกผิด ไม่ต่อปากต่อคำ แต่ในใจล่ะ รู้สึกร้อนรนเป็นกำลัง ได้อย่างไรล่ะ จะปล่อยให้ยายเมียน้อยมีลูกได้อย่างไร ความฉิบหายจะได้มาเยือนปะไร		
		
เอาเถอะ ถึงจะท้องหลายเดือนแล้วก็ตาม ลองดูก็ไม่เห็นเสียหาย		
		
สูตรเดิม คือการปรุงยาที่เคยใช้ได้ผลมาแล้วถึงสองครั้งสองครา แต่คราวนี้ ไม่เหมือนคราวก่อน ๆ นั่นมันท้องอ่อน ๆ แต่นี่ ครรภ์ของภรรยาน้อยแก่รอบแล้ว ตัวอ่อนเริ่มเป็นตัวเป็นตน ยาที่ให้ไม่แรงพอที่จะขับเด็กออกมาจากครรภ์ได้ แต่ก็มีผลไม่ใช่น้อย		
		
.ทารกในครรภ์ทุรนทุราย พลิกร่างนอนขวางครรภ์ของผู้เป็นมารดา เวทนาทั้งกล้าทั้งแข็งรุมเร้าผู้เป็นเจ้าของครรภ์ ในที่สุด ทนทรมานต่อทุกข์เวทนาที่เกิดขึ้นไม่ได้ นางมารศรีก็ขาดใจตาย ก่อนตาย นางมารศรีได้ผูกอาฆาตแก่ภรรยาหลวงว่า		
		
"นางกัญญาเอ๋ย นางเป็นผู้พาเรามาแล้วทำลายล้างชีวิตของเราและลูกอย่างโหดร้ายทารุณถึงเพียงนี้ คอยดูเถอะ เราตายไปแล้ว จะขออธิษฐานจิต ขอไปเกิดเป็นนางยักษ์ แล้วขอสัญญาว่า จะจองล้างจองผลาญหล่อนและลูกให้ฉิบหายตายตกไปตามกัน ไม่แพ้ที่หล่อนทำกับฉันทีเดียว" ผูกพยาบาทไว้ในใจ แล้วนางก็สิ้นใจพร้อมทารกในครรภ์		
		
(จบตอน 2)		
		
โปรดติดตามตอนต่อไป