วะแว่วเสียงลมหนาวพัดมา หน้าเดือนสิบสองพัดใบข้าวกำลังจะสุกทำ รายได้ให้ชาวนาได้ลืมตาอ้าปากกับเขาบ้าง เสียงเครื่องเสียงดังมาจากงานกฐิน สามัคคีดังมาจากวัด ไม่ขาดระยะทำให้จิตใจเนียงแก๊บเด็กหญิงวัยเรียน ป. 5 กระโดดโลดเต้นไม่เป็นอันจะทำงาน พรุ่งนี้วันอาทิตย์คืนนี้ต้องเที่ยวตลอดคืน จนสว่างเลยล่ะ " เนียง..." เสียงยายชราร้องเรียกหาหลานสาว " จ้ายายอยู่บนบ้าน"เสียงเด็กหญิงตอบยาย " ยกหม้อข้าวมาตักจะได้กินข้าวยายหนาวมาก" " เดี๋ยวยายรอก่อนหนูจัดการให้เอง" " ยายขนาดนี้พอไหม ? " " พอๆยายกินได้ไม่มากดอกแสบริมฝีปาก" " ยายหนูขอไปเที่ยวงานคืนนี้น่ะ" " เออ..แต่ว่าเองต้องนำเงิน 20 บาทไปอนุโมทนาทำบุญด้วย" " ทำไหมยายไม่ไปเอง" " ยายเดินลำบาก..กว่าจะถึงวัด.." " จ้ายาย ...แต่หนูไม่กลับมาอีกน่ะจะเที่ยวงานเลย" " อย่าอยู่ดึกน่ะยายเป็นห่วง" หลังจากอาหารเย็นเสร็จสิ้นสองชีวิตก็แยกออกจากกันไปคนละทาง ร่างเด็ก วัยกำลังอยากรู้อยากเห็นหายไปกับเด็กระแวกบ้านสาม-สี่คน ส่วนหญิงวัยชรา เดินก้มๆเงยๆหาฟืนมาก่อไฟผิงขับไล่ความหนาวให้ไกลจากตนเอง.......
22 มีนาคม 2550 21:12 น. - comment id 95438
อ่านแล้วเห็นภาพตามเลยน่ะ รู้สึกดีมากๆ
23 มีนาคม 2550 10:58 น. - comment id 95446
แล..เหลียวเห็น นามปากกา ทั้งๆที่พุดไพรไม่ค่อยมีเวลาอ่านอะไรมากมายระยะนี้ ก็.. พาทึ่งค่ะ และ.. แสนชื่นมชมยินดีค่ะ กับสร้อยอักษรานี้ที่แสนงดงามใจ นะคะ อัญมณีหมื่นดวงประดับฟ้า ประดับหล้าด้วยรวงเรียวข้าวเขียวหอม ประดับไพรด้วยบ่วงใบพวงพะยอม ลบโลกย์ตรอม ด้วยบทกวีวิถีทุ่ง วิถีทองวิถีไท..! ............