ที่มา..ของความคิดถึง

รุ้งสวรรค์

 เมื่อก่อนนี้ ท้องฟ้า แผ่นดิน และผืนน้ำ 
เป็นเพื่อนรักกันทั้งสามอยู่ใกล้ชิดติดกัน 
จนกระทั่งโลกได้กำเนิดพืช และสัตว์ขึ้น 
แผ่นดินและผืนน้ำก็มัวแต่ดูแลเอาใจใส่พืชและสัตว์ จนละเลยและไม่สนใจท้องฟ้า 
ท้องฟ้าก็เริ่มรู้สึกน้อยใจ และถอยตัวห่างออกไป ห่างออกไปทุกที ทุกที 
จนถึงวันที่มีนกตัวแรกออกโบยบิน แผ่นดินและผืนน้ำจึงได้รู้ว่า 
ท้องฟ้าได้จากไปไกลแสนไกล แผ่นดินและผืนน้ำพยายามส่งเสียงเรียกท้องฟ้า 
แต่ท้องฟ้าอยู่ไกลมากเลยไม่ได้ยิน 
นกตัวนั้นจึงอาสาที่จะไปบอกกับท้องฟ้า นกก็บินขึ้นสูง สูงขึ้น สูงขึ้น 
และส่งเสียงเรียก แต่เสียงนกนั้นเบาเกินไป ไปไม่ถึงท้องฟ้า 
แต่นกก็สัญญาว่า ต่อไปนี้นกทุกตัว จะบินขึ้นสู่ท้องฟ้า 
เพื่อนำข่าวจากแผ่นดินและผืนน้ำไปบอก... 
ผืนน้ำและแผ่นดิน รู้สึกเศร้าใจที่เพื่อนได้ห่างออกไปไกล 
และคิดถึงเพื่อนเหลือเกิน 
ผืนน้ำพยายามที่จะม้วนตัว เป็นเกลียวคลื่นครั้งแล้วครั้งเล่า 
แผ่นดินพยายามยกตัวสูงจนตั้งตระหง่าน แต่นั่นก็ยังสูงไม่พอ ยังไม่ใกล้ท้องฟ้า 
พระอาทิตย์ซึ่งเฝ้ามองดู เหตุการณ์มาโดยตลอด ก็บอกกับทั้งสองว่า 
"เราอาจจะช่วยพวกเจ้าได้" 
พระอาทิตย์จึงอาสาช่วย โดยการส่องแสง ลงมายังผืนน้ำและแผ่นดิน 
ทำให้ระเหยกลายเป็นไอ ลอยไปรวมตัวกันเป็นก้อนเมฆ ลอยขึ้นไปบอกข่าวแก่ท้องฟ้า... 
เล่าเรื่องราวต่างๆเป็นรูปตามที่ แผ่นดินและผืนน้ำได้พบเจอมา 
และบอกว่าแผ่นดินและผืนน้ำคิดถึงมาก อยากให้ท้องฟ้า 
ลงมาสนิทแนบชิดเหมือนเมื่อก่อน 
ท้องฟ้าได้รับรู้เรื่องราว ก็รู้สึกเสียใจ แต่ก็กลับลงไปไม่ได้ 
"ฉันกลับลงไปไม่ได้หรอก เพราะฉันเติบโตขึ้น และอยู่สูงเกินไป ลงไปไม่ได้แล้ว 
    ฉันได้แผ่ขยายตัวเองจนกว้างขวาง ที่ฉันทำได้ก็เพียงแต่ เฝ้ามองดูอยู่ไกลๆ 
และโอบกอดแผ่นดิน และผืนน้ำไว้อย่างอ่อนโยนเท่านั้น 
และถึงแม้จะมีนกบินมาส่งข่าว แต่ฉันก็ยังคิดถึงแผ่นดินและผืนน้ำ 
และอยากจะบอกกับทั้งสองว่า ฉันเองคิดถึงเพื่อนมากมายเพียงใด" 
ก้อนเมฆก็ตอบว่า... 
" อยู่บนนี้นานๆก็เหงาเหมือนกัน บางทีก็อยากกลับลงไปข้างล่างบ้าง" 
ท้องฟ้าเลยบอกว่า... 
  "ฉันก็เหงาเหมือนกัน แต่ว่าฉันกลับลงไปไม่ได้ แต่เจ้าลงไปได้นี่ 
ถ้าอย่างนั้นฉันจะส่งเจ้ากลับลงไป และความคิดถึงของฉันก็หนักมาก 
พอที่จะส่งพวกเจ้าลงไปหมดทั้งท้องฟ้า" 
      จากนั้นก้อนเมฆทั้งหมดก็รวมตัวกัน และรวมเข้ากับความคิดถึง 
อันมากมายของท้องฟ้า แล้วตกลงมาเป็นหยาดฝน ส่งความความรัก 
ความคิดถึงมายังแผ่นดินและผืนน้ำ จึงไม่แปลก ถ้าเมื่อใดที่ฝนตก 
แล้วเราจะรู้สึกคิดถึงคนที่เรารัก คนที่เราผูกพัน และบางครั้ง 
ท้องฟ้าก็ส่งความเหงาลงมาด้วย . 
:: รู้ไหมหรือยัง.. ทำไมเวลาฝนตกเราจึงต้องคิดถึงใครบางคน :: 
				

        รู้มั้ยว่ามีคนที่เฝ้าคอย
  เหม่อลอยในความผิดหวัง
   อีกครั้งพอทำพลาดไป
   เขานึกถึงวันเก่าๆ ก็เลยท้อ
  เคยมีเธอที่เขาเฝ้ารอ.. แต่แล้วเธอก็จากไป 
 
        อยากกลับคืนวันให้เป็นดังเก่า
อยากกลับคืนวันให้เป็นของเรา
 
          รู้มั้ยว่าเวลาที่ฝนมา
รู้มั้ยว่าเวลาที่ฟ้ามันร้อง
หม่นหมองมันตรอมหัวใจ
พอนึกถึงวันเก่าๆก็เลยท้อ
เคยมีเธอที่ฉันเฝ้ารอ .. สุดท้ายเธอก็จากไป 

      เพราะฉันคิดถึงเธอ มันคิดถึง
ไม่รู้ว่าจะทำเช่นไร
เพราะฉันคิดถึงเธอ มันคิดถึง
แล้วเธอจะรู้บ้างมั้ย 

        จะทำไงกับความผิดพลั้ง.. และเผลอ
ในใจฉันมีแต่เธอ.......
				

      วันนี้ฝนตก ไหลลงที่หน้าต่าง
เธอคิดถึงฉันบ้างไหม หนอเธอ 
เมื่อวันจันทร์ที่แล้ว สองเรายังได้เจอ 
เธอส่งยิ้มมา 

     นั่งอยู่คนเดียว เหลียวมองที่หน้าต่าง
 หากมีเธอข้างๆ ก็คงจะสุขใจ 
เธอคงไม่รู้ ว่าฉันเองยังไม่มีใคร
 หากเป็นเธอก็คงเข้าที 

     เธออาจจะมีใครคนนั้นที่แสนดี 
ส่วนฉันคนนี้ก็คงจะเศร้าใจ 
เธออาจจะมีแฟนแล้วก็เป็นได้ 
ก็ยังสงสัย ยังอยากจะรู้  

     หวังแค่เพียงเธอมีใจให้ซักหน่อย 
เฝ้าแต่รอคอยเพียงเธอบอกรักมา 
สุขใจยิ่งนักที่ฉันได้เพียงแค่...
มองตากับเธอ ก็สุขสุดหัวใจ