ระวังตัวกลัวครูหนูเอ๋ย

พ่อทูนหัว

เมืองไทยสมัยกระดานชนวน ปราชญ์ท่านได้ศึกษาอุปนิสัยใจคอ 
คนไทย ในเรื่องความจำความเข้าใจในที่สุด ท่านได้แต่งเป็นโคลงฉันท์
กาพย์ กลอน เป็นกลอุบายสอน กุลบุตรกุลธิดาเด็กไทย นิสัยเจ้าบท
เจ้ากลอนของคนไทย มีมาตั้งแต่สมัยใด ไม่มีบันทึกเป็นประวัติศาสตร์
แน่นอน ฉบัง ๑๖ กระทู้ในสัปดาห์ที่ผ่านมา ผู้เขียนยังจำได้ ร้องเล่นกัน
ในสมัยเรียนชั้นมูล แม่กม
ออกไป ออกไป ฉันจะผายลม
ฉันไม่ออก ฉันไม่ออก ฉันจะคอยดม
เหม็นว่ะ เหม็นว่ะ แทบจะเป็นลม
ใครใช้ ใครใช้ ให้พวกแกดม ถ้าครูได้ยิน เป็นได้ยินเสียงเขวียบ ขวับ 
เหน็บหนับ เจ็บกระพุ้งก้นแน่
คุณพ่อขา คุณครูไม่ให้ท่องจำทุกวิชาอีกแล้ว ลูกสาวฟ้องและเล่าให้ฟังต่อ 
โรงเรียนออกจากระบบ(มียังงี้ด้วย)
อ้าวแล้ว สูตรคูณ หนูไม่ต้องท่องจำ แล้วทำอย่างไร บิดาถาม
วันไหนเรียนเลข หนูถอดรองเท้าไปโรงเรียน ลูกสาวตอบ
หนูต้องเอานิ้วเท้าขึ้นมานับด้วย
#$@&*^+=? จินตคณิต เด็กไม่ต้องท่องสูตรคูณ นับข้อนิ้วกัน เฮ้อ (ถอนใจแรงๆ) บิดา

ฉบัง ๑๖         ขึ้นเกยเลยกล่าวท้าวไทย์    ฟังธรรมน้ำใจ   
เลื่อมใสศรัทธากล้าหาญ         เห็นไภยในขันธสันดาน   
ตัดห่วงบ่วงมาร   สำราญสำเร็จ เมตตา          สององค์
ทรงหนังพยัคฆา   จัดจีบกลีบชะฎา   รักษาศีลถือฤาษ         
เช้าค่ำทำกิจพิธี   กองกูณฑ์อัคคี   เป็นที่บูชาถาวร         
ปะถะพีเป็นที่บรรฐร   เอนองค์ลงนอน   เหนือขอนเขนยเกยเศียร    
     ค่ำเช้าเอากราดกวาดเตียน   เหนื่อยยากพากเพียร   
เรียนธรรมบำเพ็ญเคร่งครัน         สำเร็จเสร็จได้ไปสวรรค์   
เสวยสุขทุกวัน   นานนับกัปกับป์พุทธันดร         ภุมรา
การุญสุนทร   ไว้หวังสั่งสอน     เด็กอ่อนอันเยาว์เล่าเรียน    
     ก  ข  ก  กา  ว่าเวียน   หนูน้อยค่อยเพียร   อ่านเขียน
ผสม กม เกย          ระวังตัวกลัวครูหนูเอ๋ย   ไม้เรียวเจียวเหวย   
กูเคยเข็ดหลาบขวาบเขวียว         หันหวดปวดแสบแปลบเสียว   
หยิกซ้ำช้ำเขียว   อย่าเที่ยวเล่นหลงจงจำ         บอกไว้ให้ทราบ
บาปกรรม   เรียงเรียบเทียบทำ   แนะนำให้เจ้าเอาบุญ         
เดชะพระมหาการุญ   ใครเห็นเป็นคุณ   แบ่งบุญให้เราเจ้าเอย .
สำหรับอ่านเทียบในแม่เกย