ทำไม่ต้อง------จบแบบนี้ ตอน ๑

น้ำแข็งปล่าว

ตอนนี้อ้อมอายุ 15 ปี เรียนอยู่ชั้น ม.3 เป็นวันเปิดเรียนวันแรกเธอตื่นเต้นดีใจที่จะได้พบเพื่อนๆที่เธอคิดถึงมากแล้วเช้าวันนี้เธอก็ไม่ผิดหวังเป็นวันที่เธอมีความสุขมากๆเธอเจอเพื่อนๆ แล้วก็ถึงเวลาเข้าแถวตอนเช้า แล้วบังเอิญสายตาของอ้อมก็หันไปเจอใครคนหนึ่งเป็นรุ่นพี่ เค้าดูน่ารัก แต่แฝงไปด้วยสายตาของความเศร้า อ้อมสนใจเค้าเป็นพิเศษ อ้อมจะพยายามมองหาเค้าคนนั้นทุกเช้าและอ้อมก็จะเจอเค้านั่งอยู่ที่เดิมเสมอและด้วยแววตาของเค้าก็ยังดูเศร้าไม่เคยเปลี่ยน อ้อมมองด้วยความรู้สึกเป็นห่วงอยากให้เค้าร่าเริงเพราะอ้อมคิดว่าเค้าคงจะน่ารักมากถ้าเค้ายิ้มจนเพื่อนๆของอ้อมสังเกตเห็นว่าอ้อมชอบมองพี่คนนี้
อ้อมแกทำไมชอบมองพี่เค้าจัง ชอบเค้าเหรอจีจี้ถาม
ก็ไม่รู้ซิ แค่อยากเห็นพี่เค้ายิ้มมั้งอ้อมตอบเพื่อนซี้แบบงงๆ
ชอบแกก็บอกเค้าไปซิ ขวัญเพื่อนอีกคนบอก
บ้าเหรออ้อมแก้มแดงก่อนตอบ
จากวันนั้นอ้อมสนใจ ใส่ใจ ในเรื่องของรุ่นพี่คนนี้จนได้รู้ว่าเค้าชื่ออะไร เรียนห้องไหน บ้านอยู่ที่ไหน แล้วก็ชอบอะไร  เบอร์โทรอะไร แต่มีอีกย่างเดียวเท่านั้นที่อ้อมไม่รู้คือพี่เค้าเศร้าใจเรื่องอะไร
จนวันนึง จีจี้ก็บอกกับอ้อมว่าเอ้างี้นะอ้อมถ้าแกชอบพี่ น๊อต จริงๆล่ะก็แก่ก็เขียนจดหมายให้เขาซิเดี๋ยวเอาไปให้เองถ้าแกไม่กล้า อ้อมก็เลยเขียนจดหมายให้เป็นกลอนให้กำลังใจสั้นๆแต่ลงท้ายไปว่า แอบห่วงใยเสมอ แล้วก็ให้จีจี้ฝากเพื่อนของพี่เค้าที่ชื่อ วิน เอาไปให้อีกที 
เป็นไงบ้าง อ้อมถามจีจี้ด้วยความอยากรู้
พี่เค้าก็ยิ้มแบบงงพออ่านแล้วก็ถามพี่วินว่าใครให้เอามาให้ จีจี้บอก
แล้วพี่วินว่าไงอ้อมถามต่อ
พี่วินเค้าไม่ได้บอกหรอกแกสบายใจได้ จีจี้เล่าต่อ
อ้อมก็เขียนจดหมายส่งให้พี่ น๊อต ทุกๆวัน และจะลงท้ายไปให้เสมอว่า แอบห่วงใยเสมอ คนเดิม และก็ไม่เคยจะบอกพี่ น๊อต ว่าใครส่งมาให้อ้อมทำอย่างนี้ประมาณ 6 เดือน จนปิดเทอมแรกจนเปิดเทอมสอง พอวันเปิดเทอมสองอ้อมดีใจมากที่จะได้เจอพี่ น๊อต อีกครั้งหลังจากที่ไม่เจอกันเลย 
ทำไมอ้อมคิดถึงพี่ น๊อต ทำไมไม่โทรหาพี่เค้าล่ะ จีจี้ถาม
ไม่กล้าโทรไปหรอกกลัวพี่เค้าไม่สบายใจ อ้อมตอบ
แล้ววันแข่งกีฬาสีก็ใกล้จะมาถึงแล้วก็ต้องมีการแบ่งคณะสีอ้อมลุ้นให้ได้อยู่สีเดียวกับพี่เค้าและแล้วความหวังก็เป็นจริงเพราะห้องอ้อมได้อยู่สีฟ้า และห้องพี่น๊อตก็ได้อยู่สีฟ้าแต่ถึงตอนนี้อ้อมก็ยังส่งจดหมายฉบับเล็กให้พี่น๊อตเสมอ