ต่างคนต่างเหงา...
แอนนาจิว
เราสองคนพบกันในวันที่ทั้งคู่ต่างมีน้ำตา............ฉันพยายามออกมาจากวังวน
ของรักสามเศร้า ไม่อยากเป็นมือที่สามของคนมีเจ้าของแล้ว ..............ฉัน
พยายามใช้เวลาอยู่นานทีเดียวที่จะตัดใจจากมา และฉันก็ฝังใจเจ็บอยู่กับความ
รัก และจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับคนที่มีเจ้าของอีกเลย....................เธอผิดหวังจากรัก
ครั้งแรกที่ตั้งความหวังไว้สูงเกินจะไปถึงได้ เธอร่ำไห้เสียใจ จนน้ำตาแทบเป็น
สายเลือด แต่ดูเหมือนว่ามันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาเลย เธอเลยเข็ดกับความ
รักและฝังใจเจ็บมาจนถึงทุกวันนี้.............แล้ววันนึงโชคชะตาก็พาเรามาพบกัน
จนได้ เรามีอะไรหลายๆอย่างที่ไม่เหมือนกัน แต่เราก็เข้ากันได้ดี .....
(ติดตามตอนต่อไป)