รับสายปีใหม่

ยังเยาว์

ช่วงราวๆ ตีสอง (เห็นต้องเรียกเช้า) ของวันรับปีใหม่
มีรุ่นน้องคนหนึ่งโทรมาหา...
รู้สึกแปลกใจมากๆ เพราะเสียงไม่คุ้นเลย (หรืออาจจะลืมก็ไม่รู้)
แล้วยังส่งภาษาอีสานมาอีก.... ยิ่งงง
เพราะมีคนที่เรียก พี่ ที่มอ แต่มีเด็กหนุ่มอีสานอยู่คนเดียว
แล้วเสียงนี้ก็ เออ... ไม่ใช่แฮะ 
พี่ครับ... น้องเรียกชื่อมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ 
อ่ะจ้า ไปตามเรื่อง ไม่รู้เลยว่าใคร
จำผมได้เหรอครับ นั่นสิ ใครวะ?
เอ่อ อึ้งไปนิดนึง เพราะไม่นึกว่าจะเจอคำถามนี้ 
จ้ะ น่าน ผิดศีลห้ารับปีใหม่ไปข้อละ 
สวัสดีปีใหม่นะครับ
จ้า ไม่รู้จะพูดอะไรดี นึกไม่ออก
ทำอะไรอยู่ครับ อุตส่าห์ถามเนาะน้อง
พี่ทวนบัญชีอยู่จ้ะ อันนี้ตอบตามจริง
โห ขยันจัง ไม่หยุดพักเลยเหรอฮะ คนอื่นเขาฉลองกันอยู่นะ
เสียงอ่อนเสียงหวานสะท้านใจเจ๊จริงเล๊ย !
ทำไงได้ล่ะ ก็พี่มีสอบนี่นา เราต้องทำเสียงอ้อนกลับไปมั่ง
น้องชวนคุยอยู่พักใหญ่
เป็นสายระทึกใจทีเดียว เพราะกลัวเขาถามกลับว่าเขาเป็นใคร
นี่เกิดตอบไม่ได้ล่ะแย่เลย
ก็น้องเขายังจำเราได้ เฮ้อ... เริ่มแก่แล้วเหรอเนี่ย
งั้นไม่กวนพี่ดีกว่า สุขสันต์วันปีใหม่นะครับ
จ้า
สายด้านนู้นวางไปเรียบร้อย
แต่ฉันยังอึ้ง ทึ่ง เสี... เว้ย ไม่ใช่ ยัง...งง
นึกยังไงก็นึกไม่ออก
ก็...นะ มีหนุ่ม (น้อย) โทรมาหาทั้งทีต้องขอหน้าบานหน่อยเหอะ
ปลื้มเลยล่ะ ที่น้องยังอุตส่าห์นึกถึง และโทรมา
แต่พี่สิน้องเอ๊ย ...จนป่านนี้ยังไม่รู้เลยว่าน้องเป็นใคร... !!!