ฉันรอ...... ทุกๆวัน...ของฉันอาจไม่เคยมีอะไรตื่นเต้น........... เงียบเชียบจับจิต วังเวงจับใจ ในความเป็นฉัน คนอื่นอาจมองว่า มีชีวิตอยู่ไปได้ยังไง เหมือนซากชีวิตที่ไม่มีวิญญาณ...แต่ในความเป็นฉัน ฉันมีความสุขกับวิถีชีวิตเงียบๆของฉัน ฉันอุ่นใจกับความวังเวงที่ผ่านมาในแต่ละห้วงเวลา ฉันพอใจกับสังขารที่แทบจะมองไม่ออกว่าโครงกระดูกหรือสิ่งมีชีวิต ฉันรอ...... ทุกๆวันฉันจะมายืนรอเธออยู่ตรงนี้...แม้แทบไม่มีแรงเดิน แต่ฉันก็อยากจะมายืนรอเธอตรงนี้ ในหลายครั้งหลายครา หากนิมิตรที่มีเป็นไปได้ ฉันอยากให้สายลมหอบหิ้วเอาตัวฉันให้ลอยไปบนอากาศแล้วมาตกตรงที่ตรงนี้ ที่ที่ฉันจะมารอเธอทุกวัน... ฉันรอ...... ฉันหยิบหนังสือเล่มเดิมออกมาอ่าน หนังสือที่ฉันเคยซื้อให้เธออ่าน ฉันอ่านมันจนฉันจำได้ทุกอักษรว่าอยู่หน้าไหน ...จำได้ว่า อยู่บรรทัด ไหน ฉันอ่านหนังสือเล่มนี้ทุกครั้งที่ฉันมารอเธอ ฉันอ่านหนังสือเล่มนี้ทุกวัน ฉันรอ...... ฉันจำไม่ได้แล้วว่าเวลามันล่วงไปนานแค่ไหนแล้ว 1 วัน 1 เดือน 1 ปี หรือกี่ปีกัน แต่ทำไมเธอยังไม่ยอม กลับสักที ในความทรงจำที่ฉันยังพอจะมีเหลืออยู่ ครั้งสุดท้ายที่เธอกลับมาฉันจำได้ว่าเราต่างมีเรื่องคุยกัน คุยกัน มากมาย ฉันจ้องมองใบหน้า และแววตา ครั้นคราที่เธอเล่าเรื่องราวของเธอ ฉันรักชีวิตที่เป็นเธอ รักมากแค่ไหน ??? ฉันไม่อาจตอบได้หรอก... แต่วันนี้ฉันสามารถรอเธอได้ นั่งรอเธอมาหลายปีนัก ฉันนั่งอยู่ตรงนี้คนเดียวมานาน แม้ใครต่อใครเดินผ่านเข้ามา ฉันก็พอใจที่จะอุ่นใจอยู่กับสิ่งที่ฉันเป็น อาจไม่มีใครมาดูแล ฉันรู้ว่าเธอจะดูแลฉันเสมอ..เธออาจไม่สามารถสัมผัสฉันได้ ไม่อาจลูบผมแสดงถึงความรักที่เธอมีให้ฉันได้ แต่ฉันรู้นะ.. รู้ว่าเธอจะดูฉันอยู่ตลอดเวลา เธอจะอยู่ที่ไหนฉํนไม่รู้ แต่ฉันรู้แค่เพียงว่า เธอจะมองฉํนอย่างห่วงใยไม่เสื่อมคลาย เธออยู่ในทุกอณูรอบตัวฉัน..คอยดูฉันอยู่ ..ฉันจะรอจนกว่าเธอจะปรากฎตัวให้ฉันเห็นน่ะคนดี ฉันจะรอเธอตลอดไป... ฉันรอ......
แก้วเปล่า 5 ม.ค. 2550 14:45 น. - ID 7646 
848
1
0
5 มกราคม 2550 15:51 น. - comment id 94574
เขียนได้ดีมากเชียวครับ ถึงจิตวิญญาณภายใน ได้อย่างนุ่มนวล ขอชมครับ
แก้วประเสริฐ.
5 มกราคม 2550 17:16 น. - comment id 94577
นุ่มนวลมาก แต่..เหมือนยังกับว่า.. คนที่รอ..ไม่ใช่คนที่มีลมหายใจอ่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ