คาน

zilver

 เพียงเพราะว่าใจฉันตอนนี้มันมีแต่ความเหงา...กับเส้นทางเดินสายชีวิตสายนี้ที่ทอดยาวจนไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะมีวันจบสิ้น..ฉันก็เหมือนกับคนอื่นทั่วไป..ที่ยังคงใช้ชีวิต เป็นคนเดินถนนคนหนึ่ง..เหมือนอย่างเพลงที่ คุณพลพล ร้องเอาไว้..เดินไปตามทางที่มันเต็มไปด้วยอุปสรรค..และขวากหนามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้.......
แต่ท่ามกลางความมืดมิด..กับมีแสงสว่างดวงน้อยๆที่ส่องสว่าง..ให้ฉันพบทางนั้นจนวันนี้ฉันมาถึงตรงที่มีแสงสว่างแล้ว..มันช่างอบอุ่น..อ่อนหวาน..ฉันอยากอยู่ตรงนี้ไปนานๆอย่างไม่มีวันจากไปไหน..ฉันคิดว่า หัวใจของฉันจะหยุดอยู่ ที่ตรงนี้.. ไม่จากไปไหน...ที่ตรงนี้ ที่มี เธอ....เธอคนเดียวเท่านั้นที่ใจฉันอยากจะมี..เธอคนนี้ที่ฉันรักกว่าใครๆ..และจะทำเพื่อเธอคนเดียวตลอดไป..อยู่มาจนวันนี้เพื่อเจอเธอจะอยู่เพื่อเธอตลอดไป.......ฉันจึงตัดสินใจ..หลับตาและเอนกายลง ณ ที่แห่งนี้..ที่ที่มีเธออยู่ อยู่ที่นี่ ไม่จากไปไหน.......
   และแล้วฉันก็เผลอหลับไป.. ฉันฝันว่า..ฉันหลงเข้าไปในป่า ป่าลึก มีสัตว์ร้ายมากมายหลายชนิด ทั้งเสือ สิงโต และสัตว์ดุร้ายต่างๆมากมายพวกมันไล่ฉัน ฉันก็ตกใจกลัว วิ่งหนีไป วิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่งไป จนไปพบกับแม่น้ำแห่งหนึ่ง ฉันจึงว่ายน้ำข้ามแม่น้ำแห่งนั้นไป แต่ทันใดนั้น เสือและสิงโต ก็มีปีกงอกออกมาจากด้านข้าง และบินตามฉันมาอีก.......
     ฉันคิดว่า มีที่แห่งเดียวเท่านั้น ที่ฉันจะหลบได้นั่นคือ ที่ที่ปลอดภัยที่สุดเป็นที่ที่คนเราบางกลุ่มชอบที่จะๆไปหลบอยู่ ฉันคิดว่าพวกเขาเหล่านั้นคงจะหนีสตว์ที่มีพิษอย่างเช่น งูเหมือนกับฉันที่หนีพวกสัตว์ร้ายมา  ฉันจึงหลบขึ้นไปอยู่ ที่แห่งนั้น ที่ที่ ใครๆก็เรียกกันว่า คาน นั่นเอง นับเป็นโชคดีของฉัน เพราะว่าสัตว์ร้ายเหล่านั้นไม่สามารถที่จะมาทำร้ายฉันได้แล้ว.......
    แต่จะทำยังไงดี ล่ะ ฉันลงไปจากที่นี่ ไม่ได้  ฉันเกิดความกลัวอย่างบอกไม่ถูก   ทันใดนั้น ฉันก็ได้ยินเสียงเรียกอย่างอ่อนหวาน เป็นเสียงที่คุ้นเคย ฉันจึงตามเสียงนั้นไป จนในที่สุดฉันลืมตาตื่นขึ้นมา จึงพบกับแสงสว่างดวงเดิมที่ยังคงส่องสว่างในชีวิต....ก็คือเธอ ที่รักของฉัน เธอทำให้ฉันไม่ต้องทนเหงา ไม่ต้องอยู่ในที่แบบนั้น ที่ที่มีแต่ความเหงาและความเหว่ว้า ...ที่ซึ่งเรียกว่า  คาน.......
.... แล้วคุณล่ะครับ..ลงจากคานแล้วหรือยัง  .......