^^ก็เพราะ...รัก^^

ลูกเป็ดขี้เหร่

ฉันกระวนกระวายใจและหงุดหงิดเหลือเกิน กว่า 2 ชั่วโมงแล้วที่แฟนของฉันผิดนัด  แต่ฉันก็จะยังรอ (ก็คนมันรักนิ่)
        ใกล้ค่ำแล้ว ฉันอดทนรอต่อไปไม่ไหว ฉันกำลังจะกลับ แต่แล้วเขาก็วิ่งมาอย่างกระหืดกระหอบ หยุดยิ้มตรงหน้าฉัน  
               "ขอโทษนะที่ผมมาช้า   ไม่โกรธนะ?"
         ใช่! ฉันไม่โกรธเขาเลยสักนิด ฉันดีใจด้วยซ้ำที่เขายังอุตส่าห์มา แต่ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง เพื่อให้เขาได้รู้ว่าเขาควรจะแคร์ฉันบ้าง และสิ่งที่ฉันจะทำก็คือ  งอน  ลูกไม้ตื้นๆของผู้หญิงเพื่อให้เขา ง้อ
               "โกรธแล้ว  ไม่ต้องมายิ้มเลยนะ"
              "มีเหตุผลหน่อยสิ  ติดธุระจริงๆ นี่ก็รีบมาแล้วนะ"
                  "อยากเลิกก็บอกกันดี-ดี ก็ได้นะ"
          ฉันทิ้งท้ายด้วยประโยคเจ็บๆ แล้วเดินเลี่ยงไปเพื่อให้เขาเดินตามมาง้อ แต่ก็เปล่าเลย  เขากลับเดินไปอีกทาง แล้วจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ  นี่เขารักฉันรึเปล่านะ???
                          #############################
                           วันนี้ฉันไปหาเขาที่บ้าน เห็นเขายืนคุยกับผู้หญิงคนอื่น 
                        "รักเขาก็เลิกกับฉันสิ"
        ฉันอยากจะให้เขาแก้ตัวอะไรก็ได้  ปฏิเสธมาเถอะว่า เขาไม่ได้นอกใจฉัน แต่ก็ไม่ เขาไม่แก้ตัวอะไรเลย
                         "อยากให้เลิกจริงๆเหรอ"
         เขายิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คำว่า "รัก" สักคำ มันยากมากนักรึไง หากจะพูดออกมา
                            ############################
                 ฉันตั้งใจทำ coffee cake ให้เขาวันวาเลนไทน์ ฉันรู้ดีว่าเขาชอบทาน ฉันมอบให้เขา เขายิ้มแล้ววางมันไว้ข้างตัว ดูเหมือนเขาไม่รู้สึกอะไรเลย
                          "ไม่ชอบเหรอ?"
                     "ชอบสิ  แต่เดี๋ยวค่อยทานก็ได้"
          ฉันได้แต่เงียบ ในใจอยากให้เขาทานมันให้หมด แล้วชมฉันซักคำก็พอใจแล้ว  แต่ก็เปล่า ซ้ำร้ายกว่านั้น
                       "ไงเพื่อน  coffee cake เหรอ  น่ากินว่ะ"
                            "เอาดิ่ กินได้ เราอนุญาต"
           coffee cake ที่ฉันตั้งใจทำให้เขาสุดฝีมือ เขากลับไม่ได้กินมันซักชิ้น ฉันน้อยใจมาก
                        "เอาน่า...  เพื่อนมันอยากกิน สงสารมัน  อย่าโกรธนะ"
             ฉันหน้าบูด ไม่พูดอะไร  ก็แล้วจะให้พูดอะไรล่ะ ก็ไม่เหลืออะไรแล้วนิ่
                               ###########################
             ช่วงนี้เขาต้องเตรียมตัวสอบ เขาเงียบไป ไม่ติดต่อมา ฉันรู้ดี แต่ก็ยังต้องการให้เขาสนใจฉันบ้าง
                         "หมดรักกันแล้วใช่มะ??"
                        "มีเหตุผลหน่อยสิ  ไม่น่ารักเลย"
                           "ไม่น่ารัก ก็ไม่ต้องรัก!"
              ฉันเองก็เพิ่งรู้สึกว่าตัวเองเอาแต่ใจตัวเอง ขี้งอน งี่เง่า ขึ้นมาก ก็เพราะความรัก ความรักทำให้คนเราเป็นได้ทุกอย่าง
                               ############################
                  ฉันเกิดนึกสนุกกับตัวเอง ฉันแกล้งเขา ไม่ติดต่อเขา ไม่รับโทรศัพท์เขา และหลบหน้าเขา  ฉันอยากจะให้เขาถามฉัน ตามเซ้าซี้ฉัน ว่าฉันเป็นอะไร  แต่ก็เปล่า  เขาไม่ได้ทำอย่างนั้นซักนิด
                          "รักนะ"
                  เขาส่ง sms มาหาฉันแค่คำนี้คำเดียว และครั้งเดียวเท่านั้น ฉันไม่รู้ว่าฉัน หรือว่า เขา เป็นอะไร  ฉันเริ่มหงุดหงิดกับตัวเอง  นี่เขารักฉันรึเปล่า เขาแค่ให้กำลังใจฉัน หรือเขา..........      ฉันสับสนไปหมด
                      
             "ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจังนะ เหมือนหนังสือเลย อย่างเล่มเนี่ย ผมอ่านเท่าไหร่  ก็ไม่เข้าใจ"
        เขาเงยหน้ามายิ้มให้กับฉัน ฉันอยากบอกเขาซะจริง ว่าผู้หญิงกับหนังสือ ไม่เหมือนกันเลยซักนิด ผู้หญิงมีหัวใจ  ต่างจากหนังสือที่เขาอยากจะอ่านหรือวางทิ้งไว้เมื่อไหร่ก็ได้ เขาคงไม่รู้หรอก ที่ฉันกลายเป็นคนเข้าใจยากในความคิดของเขา คอยเซ้าซี้ กวนใจเขา เพราะอะไร  เขาจะเข้าใจไหม ว่าที่ฉันทำไปก็เพราะ ความรัก  ความรักที่ฉันไม่เคยทุ่มเทให้ใครนอกจากเขา  ถึงเขาจะไม่เข้าใจ  ไม่เป็นไรนะ  ขอแค่ให้เขายังรักฉัน และรับได้กับที่ฉันเป็น ก็พอ