ชายไร้รักกับเธอผู้หวานใจ ตอนที่1

ผู้ชายบนดวงจันทร์

นายนรเทพ ชื่อเล่น บอย อายุ 23 ปี จบสาขาการตลาด มหาวิทยาลัย ...  "โอเคครับคุณนรเทพ แล้วทางเราจะติดต่อกับไปนะครับ"  "ครับ แล้วผมจะรอทางคุณติดต่อกลับไป" แล้วก็เดินออกไปจากห้อง ...
"เป็นไงบ้างว่ะบอย"    "เหมือนเดิมว่ะไอ้ป้อม"  
"ไม่เป็นไรว่ะเพื่อน ค่อยๆหาไปเดี๋ยวก็ได้เอง"    "ขอบใจว่ะเพื่อน"
"แล้วจะไปไหนที่ไหนต่อว่ะบอย"  "ไม่แล้วว่ะไปมา 3 ที่ พูดเหมือนกันทั้ง 3 ที่"
"งั้นข้าขอตัวก่อนล่ะกัน"  "ขอบใจว่ะไอ้ป้อมที่มาเป็นเพื่อนข้า"
"แล้วเจอกันนะไอ้บอย"  "โชคดีว่ะเพื่อน"
หลังจากที่ป้อมกลับไป บอยก็รู้สึกว่า ทำไมชีวิตตัวเองมันเป็นแบบนี้ เรียนจบมาก็ยังหางานไม่ได้ เงินที่เก็บก็เหลือน้อยเต็มที และเริ่มรู้สึกท้อแท้กับชีวิต จนเดินมาถึงสะพานแห่งหนึ่ง จึงมีความคิดฆ่าตัวตายผ่านเข้ามาในสมอง ว่าถ้าตายไปก้คงจะดีขึ้น จึงไปเดินไปเกาะที่ราวสะพานพร้อมที่จะกระโดดลง แต่ในเวลานั้นเองบอยก็ตั้งสติได้ว่าเรายังสู้ไม่เต็มที่เลย และก็คิดถึงพ่อแม่ว่าคงจะเสียใจมาก จึงเปลี่ยนใจที่จะไม่ฆ่าตัวตาย และให้สัญญากับตัวเองว่าเราจะต้องสู้ และบอยก็วิ่งออกไปจากสพานอย่างมีความสุข...
กริ๊ง ๆๆๆ  "ฮาโหลผมนรเทพพูดครับ"  "สวัสดีค่ะ ดิฉัน โทรมาจากบริษัท...."
"ครับ ไม่ทราบว่ามีอะไรเหรอครับ" บอยถามออกไป
"ทางบริษัทเรายินดีรับคุณนรเทพเข้าทำงานคะ "
"จริงถึงเปล่าครับ" 
"ค่ะ คุณนรเพทเริ่มทำงานวันจันทร์นี้ได้เลยนะคะ"
"ครับๆๆๆ ขอบคุณมากครับ คุณ.."
"ชื่อเพียงดาว ค่ะ ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะคะ สวัสดีคะ"
หลังจากที่วางโทรศัพท์ เสียงของบอยก็ดังขึ้น "ไชโยกูได้งานทำแล้วโว้ย" และบอยก็รีบโทรไปบอกป้อม
"ฮาโหล ไอ้ป้อมเหรอ ข้าได้ทำงานทำแล้วนะโว้ย"
"จริงเหรอ ยินดีด้วยว่ะไอ้บอย แบบนี้ก็ต้องฉลองสิว่ะ"
"ได้ๆๆๆ เจอกันที่เดิมนะโว้ยไอ้ป้อมข้าเลี้ยงเอง"
ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง  "ไม่ทราบว่าจะสั่งอะไรดีครับ" "เดี๋ยวก่อนน้องพี่รอเพื่อนก่อน"  เวลาผ่านไป10นาที 
"ป้อมๆๆๆ" บอยเรียกออกไป
"ยินดีอีกครั้งว่ะเพื่อนที่ได้งานทำว่ะไอ้บอย"
"เออๆๆ "
"เกือบลืมไปนี่ น้องสา แฟนข้าเอง"
"สวัสดีครับคุณสา" "สวัสดีคะ" และทั้ง 3 คนก็นั้งทานอาหารและพูดคุยกันอย่างสนุกสนานจนป้อมถามว่า
"ไอ้บอยเมื่อไหร่แกจะมีเพื่อนซ่ะทีตอนเรียนก็ไม่มี"
"ข้ายังไม่เจอคนที่ถูกใจว่ะ"
"แล้วไอ้คนที่ถูกใจมันเป็นยังไงว่ะไอ้บอย"
"ข้าก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่ะ ถึงเวลาก็มาเองมั่ง"
"งั้นแกก็รอไปเถอะ"
อยู่ๆก็มีเสียงแทรกเข้ามา "พี่ครับร้านปิดแล้วนะครับ"
"ขอโทษทีว่ะน้องพี่คุยเพลินไปหน่อย"
"ขอใจมากว่ะไอ้ป้อมที่มาวันนี้"
"ไม่เป็นไรข้าขอให้แกโชคดีในการทำงาน"
"ขอบใจว่ะไอ้ป้อม"
"แล้วเจอกันว่ะเพื่อนข้าจะไปต่อกับน้องสาต่อ"
"เที่ยวให้สนุกนะโว้ย"
แล้วทั้งสองคนก็แยกย้ายจากกันไป บอยก็กลับบ้านและรอให้ถึงวันจันทร์เร็วๆ ช่วงเวลานั้นบอยตื่นเต้นมากๆ เพราะจะเป็นวันแรกในชีวิตของการทำงาน ในสุดเช้าวันจันทร์ที่บอกรอคอยก็มาถึง.....โปรดติดตามตอนต่อไป