dear' ที่...รัก

ninejai

ก็ไม่รู้เหมือนกัน   ชั้นเคยอธิษฐานกับสิ่งศักดิ์สิทธ์บนโลกใบนี้ว่า    อยากเจอ  อยากเจอนายมากที่สุด
ในวันที่   ชั้นต่ำต้อยมากที่สุด ชั้นไม่เคยพูดเรื่องนี้เลย  อยู่ดี ๆ ก็อยากเขียนถึงนาย 
ดช. เจ้าชายน้อยของชั้น  (ไม่สิ ตอนนี้ต้องเป็นนายน้อยซะแล้ว)  จำได้ว่าตอนเด็ก ๆ นายน่ะไม่กล้ากับคนที่แข็งแรงกว่า โตกว่า ก็มันอาจจะถูกน่ะ  บางทีเราอาจจะตั้งความหวังกับคำว่า
ลูกผู้ชาย มากเกินไป   ไม่มีใครในโลกที่เพอร์เฟคหมดหรอกจริงไหม 
 แต่นายก็จิตใจดี เราสนิทสนมกัน และ  เรา  ชั้น เชื่อใจนายได้เสมอ
ไม่ว่าโลกจะย่ำแย่สักแค่ไหน ไม่ว่านายจะถูกมองว่า ห่วย สักเพียงใด
แต่ชั้นก็ไว้ใจนายได้ . . .   เป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็ก ๆ เลยเนาะ   บางทีชั้นอาจต้องการแค่นี้ . .
แค่  มีใครหนึ่งคน   หยุดอยู่ตรงนั้น  แล้ว  เค้ายิ้มให้และชั้นรู้ว่า  เค้าจะอยู่ข้างกันตลอดไป
เราห่างกันตอนป. 3 จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่า เราได้บอกลากันหรือเปล่า  เธอจะอยู่โต๊ะตรงข้ามเราเสมอ
มันเป็นช่วงเวลที่ดีที่สุดในชีวิตเลยรู้ไหม  ชีวิตที่ต้องหายใจไปอีกไกล พอมีเวลาอยู่ตัวคนเดียว
เงียบคนเดียว มันก็รู้ได้ว่าใจเราคิดถึงใคร   แล้วเราคิดถึงนาย
อาจจะตลอดเวลาเลยก็ได้นะ ม. 4 นายฉายแววหล่อ สูงขึ้น  แข็งแกร่งขึ้น รับผิดชอบมากขึ้น เป็นลูกผู้ชาย
 เต็มตัวเลยหล่ะ    เรามาเจอกันอีกทีตอนม. 4  เราสนิทกันได้เร็วมาก เข้ากันได้ดีมาก . . .                                           แต่เราอยู่โรงเรียนเดียวกันตั้งแต่ม. 1    เราหายใจอยู่ในพื้นที่เดียวกันมาตั้ง 3 ปี 
 เราใช้เวลาอยู่ใกล้กันเสมอมา 3 ปี    3 ปีที่ เรียน เล่น รัก ซน เศร้า สนุก เรียนรู้โลก
เข้าใจมัน ได้มองชีวิตที่กำลังเปลี่ยนขึ้นเรื่อย ๆแล้วเราก็ใช้เวลาแบบนั้นผ่านไปข้าง ๆกันตลอด
ยิ่งคิดยิ่งใจ. .หาย      ม. 5 เราเพิ่งรู้ว่าเธอคือเจ้าชานน้อยของชั้นองค์ชายน้อยที่เราอธิษฐานหา
บนโลกอันแก่งแย่งเอาเปรียบกันใบนี้     เรื่องนี้ เรารู้แค่คนเดียว  เพียงคนเดียว . . . วินาทีแรกที่รู้น่ะ                   เรา  หัวใจเรา . . หยุดเต้น     ตอนนั้นเรารู้แค่  นายอกหัก  นายโสด  มันก็แค่นั้นเอง  เพราะอะไรนะเหรอ
             ทำตัวไม่ถูกไง
             เดาไม่ถูก 
ม, 6 นายก็ยังโสดแต่ร่าเริงสนุกสนานขึ้นมาแล้ว   ดีใจด้วย     จากใจจริง   
เราจบกันไปแบบแปลก ๆ ก็ชั้นไม่รู้นี่ว่าวันสุดท้ายที่จะเห็นนาย จะเป็นวันนั้นจากนั้นเราก็ติดต่อ
นาย . . น้อยไม่ได้           รู้   ตัว . . อีกที
เธอกลับไปคบกับคนที่ทำให้เธอเสียใจอีกแล้ว
เสียใจจริง ๆ  คำจำกัดความของเราก็มีแค่นี้แหละ  regret ที่แปลว่า   เสียใจ . . จริง ๆ   
ยิ่งกว่าเสียใจ ของพันซ์  ชอบคำจำกัดความของมันมากที่สุด  ตอนที่เธอบอกว่า
 คนนี้เราเข้ากันได้มากสุด        ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย กลายเป็นคำพูดสุดท้ายที่เราจำนายได้ซะนี่
ไม่ได้ติดต่อ  ติดต่อไม่ได้  ทั้งสองคำที่สลับที่และความหมายก็ต่างกันออกไป  เราลองมาหมดแล้ว
เวลาผ่านไปทุก ๆ วัน  พระอาทิตย์ตกทุกวัน  พระจันทร์ก็ทำหน้าที่ของมันทุกคืน
เวลา   ก็ไม่เห็นใจชั้นอีกแล้ว   เราไม่รู้จักกันอีกเลย     คน ๆ เดียวที่อยากเจอมาตลอด  ตลอด
เวลาพาเค้ามา  พาเค้าไป  พาเค้าอยู่ข้าง ๆ  พาเค้าเจอ   แล้วตัวเราเองก็เป็นคนทำให้ทุกอย่างมัน
ช่างน่าเสียดาย . . .                ตอนนี้ก็   ต้องหายใจคนเดียวแล้วสิน่ะ     ยิ้มให้กับตัวเองคนเดียว
ยืนให้ตัวเองคนเดียว                  แล้ว รักตัวเอง . . แค่คนเดียว
                                                                              ninejai
คิดยังไงช่วยบอกด้วยนะค่ะ