หนี้แผ่นดิน ตอน ๔
อาทมาต
เอากันให้เต็มที่นะโว้ยพวกข้าทหารไทยทั้งหลาย ไม่ต้องกลัวหมดเดี๋ยวกูออกไปหาเดี๋ยวเดียวขี้คร้านเต็มกระสอบ ทั้งนกเขาใหญ่ เขาไฟ อีกรอด กระยาง กระสา กระเรียน บ้านนี้มีเยอะเอากินกันให้เต็มที่ กูผัดเองเชียวนะมึง พริกนี้กูก็โขกเองเป็นยังไงอร่อยไหมวะ ห้ามคายทิ้งนะโว้ย กูเห็นใครทิ้งจะยิงด้วยหนังกระติ๊กตาแตกเลยมึง ใครกินไม่หมดเก็บไว้เป็นเสบียง เสียงตาเฒ่าชาวบ้านพรานนกร้องบอกกองทหารอาสาที่ง้วนอยู่กับแกงนก ผัดนก ที่แกนำมาให้ ตาเฒ่านี้มีชื่อว่าเฒ่านก เหตุที่ได้ชื่อนี้ก็เพราะชอบล่านก และมีฝีมือในการยิงหน้าไม้เป็นที่ยอมรับของคนในหมู่บ้าน
อร่อยมากเลยจ๊ะพ่อลุง ไม่รู้ว่ายังมีเหลืออีกสักแค่ใหนจะได้เอาไปฝากไอ้แดงมัน
ไอ้เเดงไหนวะ ไอ้หนุ่มมันยังไม่ได้กินอีกหรือเดี๋ยวก็ไม่ทันท่านหรอกเห็นว่ากำลังจะเคลื่อนทัพกันแล้ว ไปเรียกมันมาไป กูยังมีเหลืออีกเยอะเชียว
เห็นจะมาไม่ได้หรอกพ่อลุง ไอ้ปลิวพูดสวนคำเฒ่านกทันที
ทำไมวะหรือว่าได้เจ็บเพราะแพ้ฝีมือไอ้พวกพม่ามันไหนมันอยู่ไหนเดี๋ยวกูเอาไปให้เองข้าวก็ยังร้อนๆอยู่เลยคลุกกับผัดนกกูนี่ รับรองได้กินเข้าไปแต่ชั่วคำเดียวหายเจ็บเลยมึง เฒ่านกคุยโอ่ตามประสาแก
นู้นนอนอยู่ใต้ต้นมะพร้าวนั่นแหละพ่อลุง เอาไปให้มันสิเห็นจะคอยอยู่
ไหนวะกูเห็นแต่หมาไม่เห็นมีคนสักคนเดียว
ก็นั่นเเหละไอ้แดงล่ะพ่อลุง ฉันกลัวมันจะหิวเลยขอแบ่งให้มันหน่อย พูดพลางไอ้ปลิวทหารกองอาสาก็หัวเราะขบขันในสีหน้าของตาเฒ่านก เรียกเสียงฮาจากกองอาสาศึกได้แก้เหนื่อยขึ้นอักโข
อ้าวไอ้ฉิบหายกูหามาให้แดกยังเสือกมากวนกันอีก อย่างนี้หาว่าของกูไม่อร่อยใช่ไหมถึงจะเอาให้หมาแดก งั้นมึง แดกลูกดอกหน้าไม้กูหน่อยเป็นไรเผื่อจะอร่อยถูกปากทหารไทยปากหมาเยี่ยงมึง เฒ่านกพูดพลางทำท่าจะหยิบหน้าไม้ขึ้นมาขู่ทำเอาไอ้ปลิวร้องเสียงหลง
เฮ้ย พ่อลุงฉันก็แต่เพียงล้อเล่นหรอกน่า อะไรกันดุเยี่ยงนี้ผิวถ้าเจอไอ้พวกพม่าอย่ามาร้องให้ช่วยก็แล้วกันละพ่อลุง เอาฉันไหว้ล่ะอย่าโกรธเลยนะพ่อลุง ไอ้ปลิวทำทีร้องบอกขอโทษแต่หันหน้าไปกลั้นหัวเราะกับเพื่อนร่วมศึกกองอาสาเป็นที่ครื้นเครง
ขณะนั้นเองก็มีเสียงร้องตะโกนโหวกเหวกฟังแล้วเป็นเสียงไทยแว่วมาจากชายป่าที่ยั้งทัพ พร้อมกับบรรดาทหารกองอาสาที่พระยาตากให้ออกไปหาเสบียง วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาภายในค่ายบ้างก็มีแผลได้เลือด บ้างก็หัวร้างค่างแตก มีเจ็บไปตามๆกัน
นั่นมันพวกออกไปหาเสบียงนี่หว่า แล้วไหงมันถึงได้วิ่งหนีหน้าตาตื่นมาเช่นนี้ ไอ้เทพหัวหมู่กองทะลวงฟันร้องเอ่ยขึ้นอย่างแคลงใจ
จริงด้วยสิพี่เทพท่าทางเหมือนหนีใครมาหรือว่าจะไปเจอไอ้พวกพม่าเข้าให้แล้วระหว่างที่หาเสบียง ไอ้ปลิวรีบเอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบดาบข้างตัวกระชับมั่น คิดว่าถ้าเป็นจริงเหมือนใจคิดคงได้รบกันอีกแน่
ถ้าจะจริงของมึงวะไอ้หนุ่มร้องแตกหนีกันเยี่ยงนี้คงมิพ้นไอ้พวกพม่าเเน่ๆ เฒ่านกแสดงความเห็นออกมาในทางเดียวกับไอ้ปลิว พลอยลืมความโกรธเมื่อครู่เสียสนิท
ฉันก็เห็นเช่นพ่อลุงกับไอ้ปลิวคงจะเจอกองใดกองหนึ่งของไอ้พม่าเป็นแน่มิผิดดอก ถ้าจะไม่ได้การแล้ว เดี๋ยวฉันลองไปสอบดูกับขุนพิชัยท่านก่อน ส่วนพวกเราที่อยู่ทางนี้เตรียมตัวไว้ให้ดีเพราะอาจต้องรบกันอีกแน่ เรื่องเป็นอย่างไรเดี๋ยวคงได้รู้กัน พูดจบไอ้เทพออกวิ่งไปทางที่พักบรรดาขุนศึกของพระยาตากทันที