นี่แหละที่จะบอก...
แอนนาจิว
กราบเท้าสามีที่เคารพ....
เจนเองก็คิดถึงพี่มากเหมือนกันค่ะ อยากไปหานะ แต่ด้วยเหตุผลหลายๆ ประการที่ทำให้ไม่สามารถ
ทำตามที่ต้องการได้ วันนี้ก็คงเป็นอีกวันที่เจนต้องทำงานไปเรื่อยๆ เช่นดังที่ผ่านมา
ก็กำลังพยายามดูว่า วันไหนจะว่าง จะได้ไปหาพี่ได้ รู้สึกภูมิใจและเป็นเกียรติอย่างสูงที่ได้พี่มาครองคู่
อยากให้เรามีกันอย่างนี้อยู่ต่อไปค่ะ ไม่รู้จะบอกพี่ยังไงกับความรู้สึกที่มีทั้งหมด เอาเป็นว่าทุกอนูลมหายใจ
เข้า-ออก มีพี่ปะปนอยู่เสมอ นอกจากพี่จะเป็นคนรักของเจนแล้ว ยังเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเจนอีกด้วย
เป็นเม็ดเลือดแดง-ขาว เป็นเซลล์ในร่างกายทุกส่วน เป็นออกซิเจนที่ทำให้เจนยังมีลมหายใจได้เสมอ
เป็นเรี่ยวแรงที่ทำให้เจนดำเนินชีวิตต่อ เป็นอาหารใจที่กินเท่าไรก็ไม่รู้จักอิ่ม เป็นยารักษาโรคทางกาย-ใจ
เอาเป็นว่าพี่สำคัญกับเจนมากค่ะ มากจริงๆ จะเฝ้านับวันเวลาที่เราจะได้เจอกันนะคะ
รักและห่วงใย