ความระแวงเกิดขึ้น พร้อมๆกับความไม่ไว้วางใจ ก่อตัวขึ้นมาในความรู้สึกของ ฉัน ทำไมนะ ฉันต้องระแวงเค้าได้ขนาดนี้ ทั้งๆที่ฉันก็ยังจับไม่ได้คาหนังคาเขา ว่าเค้าแอบมีใครรึเปล่า ฉันไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย ตอนที่ฉันเกิด อารมณ์.....หึงหวง เมื่อเวลาผ่านไปคลื่นลมพายุร้ายได้สงบลง มันทำให้ฉันคิด อะไรได้หลายๆอย่าง แต่มันก็สายไปเสียแล้ว เพราะว่าคลื่นพายุลมแรงของฉันนี้ ได้พัดพา และทำลายสิ่งต่างๆลงไปหมดสิ้น ฉันรู้สึกไม่ดีเลย ยิ่งกลับทำให้ตัว เองกลายเป็นคนเลวร้ายไปในสายตาของเธอ และท้ายสุด ก็เป็นฉันเองที่กลับ ต้องเป็นฝ่ายพูดคำว่า "ขอโทษ" แต่ยังไงก็ตาม เมื่อพายุร้ายสงบลง ความสุขก็ กลับเข้ามาอีกครั้งนึง ฉันมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ๆกับเธอ ถึงแม้ว่าจะเป็น ช่วงเวลาอันสั้นๆก็ตาม .....
แอนนาจิว 20 ก.ค. 2549 00:31 น. - ID 6962 
1054
1
0
20 กรกฎาคม 2549 16:23 น. - comment id 91755
ช่างเหมือนชีวิตน้ำแข็งใสซะเหลือเกิน
21 กรกฎาคม 2549 11:22 น. - comment id 91775
โดนใจมากเลยครับมันตรงกับชีวิตผมมากเป็นกำลังใจให้ครับ
21 กรกฎาคม 2549 17:22 น. - comment id 91786
เป็นกำลังใจให้นะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ