ธงทิว (ตอนที่ ๑)

ตราชู

ธงทิว (ตอนที่ ๑)
	สวัสดีครับ ทุกท่านที่เปิดหนังสือเล่มนี้ออกอ่าน ผมถือว่า บ้านธนานิยม ของเรา ได้เปิดประตูต้อนรับท่านแล้ว เชิญทุกท่านเดินชมทัศณียภาพรอบบ้าน รวมทั้งเข้ามาสนธนากันได้ตามปรารถนาครับ 
	ถ้าจะถามผมว่า บ้านหลังนี้ มีสิ่งใดสำคัญที่สุด ผมคงต้องตอบท่านว่า สิ่งสำคัญของบ้านเรา คือ เรามีความบกพร่องที่ทำให้เกิดความเติบเต็ม ครับ พูดอย่างนี้ ท่านอาจยังกังขา ผมขอบอกท่านตรงนี้เสียเลยว่า สิ่งซึ่งผมกล่าวถึงคือ ธงทิว ลูกชายตาบอดของผมเอง
	ท่านใดเคยอ่านหนังสือนวนิยายเรื่อง โลกอนธการ คงรู้จักเขาแล้วนะครับ หลายท่านปรารถนาจะทราบประวัติของเขา มีเสียงเรียกร้องจนกระทั่งทางสำนักพิมพ์ต้องขอร้องให้ทิวเขียนประวัติของตนออกมาสักเล่ม เจ้าทิวมาขอร้องผมเมื่ออาทิตย์ก่อนว่า
	พ่อครับ ทิวจะเขียนเรื่องของทิวให้สำนักพิมพ์เขา พ่อช่วยเขียนคำนำให้ทิวได้ไหมครับ
	ทำไมละลูก ผมฉงน ลูกออกจะเก่งเขียนคำนำให้ตัวเองก็ได้นี่ หรือจะให้สำนักพิมพ์เขาเขียนก็ได้เหมือนกัน
	ทิวอยากให้พ่อเขียนเพื่อเป็นสิริมงคลแก่หนังสือครับ เพราะพ่อ คือบุคคลสำคัญที่ทำให้ทิวมีวันนี้
	ผมนิ่งอึ้งไปทันที เมื่อฟังคำพูดของลูก ความขมขื่น ความสำนึกผิด วูบเข้าปะทะหัวใจอย่างรุนแรงผมตอบเจ้าทิวไปว่า จะเขียนคำนำให้เขา ทั้งนี้ เพื่อประสงค์จะระบายทุกสิ่งทุกอย่างให้ทุกท่านรู้ สำหรับเป็นอุทาหรณ์แก่ท่านที่มีลูกหลานพิการ โปรดให้ความรัก ความเมตตาแก่เขาตั้งแต่ต้นเถิดครับ อย่าถือเป็นเรื่องน่าละอายอันใดเลย
	ประมาณสามสิบปีก่อนโน้น หากเอ่ยชื่อ ธงชัย ธนานิยม หลายท่านคงร้องอ๋อ และคงเห็นภาพนักธุรกิจหนุ่ม แต่งกายด้วยเสื้อผ้าหรูหราราคาแพง ขับรถยนต์คันงามไปทำงานทุกวัน บรรดาผู้ที่ผ่านไปผ่านมาแลเห็นบ้านของเขา จะต้องออกอุทานชื่นชมในความใหญ่โตมโหฬารของมัน ทั้งนึกอิจฉาผู้เป็นเจ้าของอยู่ในใจ ธงชัย ธนานิยมก็คือผมนั่นเอง ผม ผู้ทำงานอยู่ในธนาคาร ตำแหน่งก็มิใช่ย่อย ฉะนั้น จึงไม่แปลก ที่จะต้องภาคภูมิในเกียรติของตนยวดยิ่ง 
		เรา ถูกแล้วครับ เรา หมายถึงผม กับภรรยาสาวสวย นักสังคมสงเคราะห์ นามว่า จงจิตรา สร้างสวรรค์ขึ้นมาด้วยน้ำพักน้ำแรง แหละ น้ำเงิน ชีวิตสมรสเป็นไปด้วยความราบรื่น เนื่องจาก ฝ่ายหญิงเป็นฝ่ายยอมให้ผมเสียมาก ขณะตัวหัวหน้าครอบครัวเองเจ้าอารมณ์ชะมัด เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย หงุดหงิดขึ้นมาก็ดื่มเหล้า เอะอะโวยวายวุ่นไปหมด ก็อาศัยยอดหญิงคนนี้แหละครับ ลูบหน้าลูบหลัง กล่อมให้ไปนอนหลับสนิทบนฟูกได้สำเร็จ สิ่งหนึ่งซึ่งเราไม่เคยขัดแย้งกันเลย นั่นก็คือเรื่องลูก เราสองคนเห็นตรงกันว่า ลูกคือแก้วมณีของชีวิต ผมเพ้อเจ้อเลยเถิดไปถึงขนาดที่ว่า ลูกคนแรก จะหญิงหรือชายก็ตาม ผมจะให้เขาเป็นนายธนาคารใหญ่ให้ได้ เมื่อเขาเติบโตขึ้น
	คุณละก็ จงจิตรามักหัวเราะเย้าผมบ่อยๆ คิดอะไรไม่เคยพ้นเรื่องเงินเลยนะคะ
	อ้าว ก็นามสกุลของเราแปลว่า นิยมในการเงินมิใช่หรือ ผมหัวเราะระรื่นตอบ นามสกุลอย่างนี้ มันต้องเป็นเศรษฐีทุกคนซิ่
 	แล้วถ้าตั้งชื่อลูก จะให้ชื่ออะไรคะ ขันเงิน พานเงิน ถุงเงิน หรือเปล่าละ เธอสัพยอกกึ่งประชด
	ไม่ซิ่คุณ ผมยืดอกขึ้นพลางผายยิ้มกว้าง พ่อชื่อธงชัย ลูกให้ชื่อธงทิว ดีไหม เขาจะได้โบกนำเงินทองมาให้เรา
	เธอไม่ขัดข้อง เราก็เลยได้ข้อยุติ ผมรอ รอ รอ รอว่าเมื่อไร ธงทิวตัวน้อยๆจะมาถือกำเนิด จนกระทั่งในที่สุด เปลวไฟแห่งความหวังของผมก็ถูกกระพือให้โชติช่วงขึ้น เมื่อจงจิตราตั้งครรภ์
	ทันทีที่ผลการตรวจของหมอยืนยันแน่ชัด ผมเที่ยวอวดใครต่อใครทั่วไปหมด กับเพื่อนๆ จะได้ยินไอ้ธงพล่ามประจำแทบทุกครั้งที่เจอหน้ากัน
	กูกำลังจะมีลูกโว้ย อนาคตเศรษฐีใหญ่เชียวนะมึง
	น้อยๆหน่อย ไอ้ธง เจ้าเกลอขัดคอ มึงรู้ได้ไงวะ ว่าลูกมึงโตขึ้นจะรวย ไม่แน่นา ทุกอย่างอาจไม่เป็นอย่างที่มึงคิดก็ได้
	ไม่มีทาง ผมลงเสียงหนักในลำคอแบบเน้นชัดถ้อยชัดคำ รากฐานดี มั่นคง จะก่อตึกเติมย่อมโอ่อ่าอยู่แล้ว
	ผมเฝ้าประคบประหงมภรรยายอดรักด้วยความเอาใจใส่ ให้ความสำคัญกับเธอยิ่งกว่าการดูแลตัวเองเสียอีก ทว่า วันหนึ่ง อุบัติเหตุมันก็เกิดขึ้นจนได้ แหละนี่ คือสัญญาณบอกเหตุซึ่งจะตามมาในวันหน้า วัน ซึ่งผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า มันจะมาถึงในชีวิต