คุณค่าของการบอกรัก

zilver

หากสามารถที่จะลบอดีตได้ฉันอยากจะลบความทรงจำภาพเก่าๆที่คอยตามรุมเร้าคอยที่จะมาเฝ้าหลอกหลอนใจให้มีแต่ความเจ็บปวดที่มีแต่ความเหว่ว้าความเศร้าใจ.....กับความรู้สึกไม่ดีความรู้สึกที่ไม่อยากจะเก็บไว้ในกล่องความทรงจำ
เพราะการรอคอยใครสักคน.....จึงทำให้ฉันต้องทนกับความรู้สึกที่ไม่ดีเหล่านี้ ในมุมหนึ่งของความรู้สึก...บางครั้งเกิดอาการน้อยใจ...ท้อแท้  อ่อนแอและหมดความหวัง....เพราะว่ามีบางสิ่งที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้เราต้องแยกจากกัน....ไม่ได้พบกัน...มีเพียงแค่เสียงที่ได้ยินทางโทรศัพท์..ซึ่งก็ไม่รู้ว่าทุกคำที่พูดจะเป็นความจริงมากน้อยเพียงใด...จะเป็นความจริงรึเปล่า...คนเขาบอกว่ารักแท้มักจะแพ้ความชิดใกล้....แต่รักแท้บางครั้งก็ต้องการความเอาใจใส่ความรักที่เราต่างฝ่ายต่างมอบให้กันและกัน..มอบความรู้สึกที่ดีให้แก่กัน....ความรักของคนสองคนจึงจะสามารถฟูมฟักเป็นความรักที่งดงาม.....เปรียบเหมือนต้นไม้....ต้นไม้ที่มีคนคอยรดน้ำ พรวนดิน ใส่ปุ๋ย คอยดายหญ้าสม่ำเสมอ...ยอมจะเติบโตและสูงใหญ่กว่าต้นไม้ที่ได้รับการดูแลจากธรรมชาติ....ความรักที่ได้รับเพียงคำพูดและกำลังใจจากลมปาก...หรือจะสู้ความรักที่มาจากคนสองคนที่อยู่ใกล้กันและคอยดูแลเอาใจใส่ได้....  
ความรักที่ผ่านมาของฉันที่มันคอยหลอนใจคอยทำให้ใจไม่เป็นสุขล้วนไม่สมหวังเพราะสาเหตุที่ว่าเราอยู่ห่างไกลกันเกินไปไม่สามารถที่จะคยกันได้....มีคนบอกฉันว่าถ้าเป็นรักแท้ยังไงก็ไม่แพ้ระยะทางหรอก.....รักแท้นั้นย่อมเอาชนะทุกสิ่ง
แต่สำหรับตัวฉันมันไม่จริงเลย....กับความรักครั้งนี้...ถึงแม้ว่าจะมีความห่างไกลมากั้นแต่ฉันอยากขอโอกาสที่เราจะได้พบกันบ้าง..แม้จะเป็นนานๆครั้งก็ยังดี...จะได้มีเวลาที่จะดูแลรักของเรา...ไม่อยากให้คำว่ารักเป็นเพียงเสียงที่ได้ฟังจากในโทรศัพท์...ไม่อยากบอกคำว่ารักผ่านทางเครื่องมือสื่อสาร...เพราะการที่ได้กระซิบลมหายใจอุ่นๆแนบสองหูคนที่เรารัก...ย่อมจะมีคุณค่ากว่าการบอกรักแบบปลอมๆแบบนั้น...เป็นไหนๆ
แล้วคุณล่ะ.....เลือกที่จะบอกรักแบบไหน