จะอยู่ห่างไกลสักเท่าไหร่ (ฉันก็ยังจะรอ....ให้เธอรัก)

ประการังสีฟ้า

วันนี้อากาสดี ฉันต้องตื่นแต่เช้าเพื่อที่จะไปเข้าค่ายภาษาอังกฤษตามที่ตัวเองสมัครไว้ บรรยากาศวังเวงน่าดู กลิ่นฟางแฉะๆลอยมากับสายลมและเมฆที่กำลังเคลื่อนตัวหลีกทางให้กับแสงอาทิตย์ ตี 4 เป็นเวลาที่พวกเราทุกคนมารวมกันหน้าลานที่โรงเรียน อาจารย์บอกว่าวันนี้เรามาเข้าค่ายกัน แปดวัน เก้าคืน ให้ทุกคนทำตัวดีๆ และเรามีวิทยากรเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากนาๆประเทศ มาแนะนำ พวกเราตบมือต้อนรับ ตอนแรกนึกภาพเอาไว้ในใจว่าแต่ละคนคงแก่ๆอ้วนๆโหดๆ เสียงนักเรียนหญิงหลายคนฮือฮา เพราะผิดคาด เทรนเนอร์ของเราดูจากหน้าตาแล้วอายุคงไม่เกิน 20 ซักคน ว้าว เพื่อนของฉันคนหนึ่งร้องเสียงหลง เธอดูคนนั้นสิ หล่อมั้ย ฉันหันไปทางเดียวกับที่เพื่อนชี้ ตาเราประสานกัน ใจฉันเต้นแรงมาก อืม เค้าน่ารักนะ ฉันเก็บอาการที่แอบชื่นชมเค้าไว้ในใจ ซักพักเค้าเข้ามายืนใกล้ฉันจนเกือบชิด ตัวฉันแข็งทื่อ ในใจเต้นแทบจะระเบิด แล้วเค้าคนนั้นก็ค่อยๆใช้มือหยิบอะไร บางอย่างจากหัวของฉัน แล้วเค้าพูดเป็นภาษาไทยแบบกระท่อนกระแท่นว่า บนหัวคุณมีอะไรก็ไม่รู้ เพื่อนๆพากันมองเค้าและฉันอย่างงๆ ฉันเองก็งงเหมือนกัน และแล้วเค้าก็มายืนที่หน้าลานพร้อมกับแนะนำตัว เป็นภาษาอังกฤษ หนึ่งรอบ และภาษาไทยหนึ่งรอบ ใจฉันนั้นชื่นชมเค้าจัง เค้า อายุ แค่ 18 แต่พูดอังกฤษเก่งนัก เค้าชื่อเทนโชเป็นคนญี่ปุ่นน่าตาน้ารัก สูงพอประมาณ เป็นนักเรียนโครงการแลกเปลี่ยน ว้าว เก่งจังเป็นฉันคงไม่สามารถทำได้ในขณะที่อายุ 18 ฉันเองก็ได้แต่ชื่นชม กฎของค่ายคือ ทุกคนต้องพูดภาษาอังกฤษ ใครพูดไทย ปรับคำละบาท พวกเราเลยฟุตฟิตฟอไฟกับนักเรียนแลกเปลี่ยนอีก 20 คน ที่มาในฐานะเทรนเนอร์ อย่างเมามัน  เย็นวันต่อมา อาจารย์ให้เวลาอาบน้ำคนละ 5 นาที ทั้งที่คนเยอะห้องน้ำน้อย ห้องน้ำก็สกปรก ดำๆๆเหม็น ฉันตัดสินใจเข้าไป ข้างในมีหลากหลายห้องน้ำแต่มีเสียงคนอาบน้ำดังมาจากห้องข้างๆเพียงห้องเดียว ฉันกำลังยืนมองดูตัวเองในกระจก สิ่งที่ฉันไม่คิดว่าจะเกิดก็เกิดขึ้น คนที่เปิดประตูออกมาจากห้องน้ำนั้น คือเท็นโช หนุ่มญี่ปุ่นผู้น่ารัก เอ็กคิวมี นั่นเป็นประโยคแรกที่ผู้หญิงเด๋อด๋า อย่างฉันจะเอ่ยแค่ เอ็กคิวมี ขอโทษ เอ่ยอยู่อย่างนั้นซ้ำๆ เค้าเข้ามาใกล้ๆใกล้และใกล้ทั้งที่ตัวเค้านุ่งผ้าขนหนูเดินออกมาจากห้องน้ำตัวเปียกโชกผมเปียกเสื้อผ้าชุดเดิมที่อยู่ในมือก็เปียก แล้วเค้าเข้ามาใกล้ใกล้ ใกล้มาก ใจฉันเต้นโครมคราม เค้าหยุดยืนตรงหน้าฉัน แล้วเปล่งวาจาที่เหมือนน้ำที่ชุ่มย็นทำให้ฉันหายประหม่าได้ คะคะคุณพูดไทยก็ได้นะ ผมพูดไทยได้ เป็นกันเองดี เวลาคุณทำท่าทางตื่นเต้นนี่น่ารักนะครับ เดี๋ยวผะผะผมไปรออยู่ข้างนอกนะครับ จะไปยืนจับประตูให้ เพราะห้องน้ำ ที่คุณจะเข้าประตูล็อกไม่ได้ อีกอย่างคุณไม่ต้องกลัวเพื่อนๆจะเห็นหรือแซวนะ เพราะห้องน้ำนี้เค้าขียนไว้ข้างหน้าว่าของเทรนเนอร์ และเขียนชื่อผมกำกับ ผมคิดว่าคุณคงยังไม่ทันสังเกตสินะ เพราะห้องน้ำนี้เป็นของผมคนเดียว แต่คุณก็เดินเข้า หรือว่าหัวใจคุณพามา เค้ายิ้มบางๆเมื่อพูดจบ ฉันก็ได้แต่ยิ้มเช่นกัน ผ่านไปวันแล้ววันเล่าวันนี้เค้าให้สมาชิกจับกลุ่ม ฉันได้เป็นนักเรียนในกลุ่มของเค้า เค้าเทรนฉันอย่างดี ทำให้เราได้ใกล้กันมากขึ้น ฉันไม่แน่ใจว่าฉันรู้สึกอย่างไรกับเค้า ฉันคงไม่รักเค้าใช่มั้ย ฉันเฝ้าถามตัวเอง คงไม่ เพราะมันเป็นไปไม่ได้ ฉันพยามทำตัวเหินห่างเพราะกลัวว่าความสนิทจะทำให้ฉันรักเค้าจริงๆ เค้ามองฉันอย่างสงสัย พยายามยิ้มให้ แต่ฉันก็เมินทุกที แต่ทุกครั้งที่เมินฉันก็เจ็บปวดมาก แล้วทำไม ก็ไม่ได้รักนี่นาจะจ็บปวดไปทำไม ไม่ไม่ไม่ เราไม่รู้สึกอะไร ฉันเริ่มห่างและห่างเค้า จนวันสุดท้าย วันสุดท้ายที่เราได้อยู่ค่าย ตอนกลางคืนมีงานจัดเลี้ยงดินเนอร์ทุกคนต้องแต่งตัวแฟนซีราคาถูก ประมาณว่าใช้วัตถุดิบใกล้ตัว ฉันเองใช้ใบไม้ในการแปลงโฉม ใส่กระโปรงสีฟ้าที่บางปลิวทุกครั้งที่ต้องลม แล้วนำใบไม้ใบหญ้าถักมาแปลงโฉม ส่วนเค้า คนคนนั้น มาในชุดธรรมดามีผ้าขนหนูบาดไหล่ เค้าเดินมาพร้อมกับบรรดานักเรียนแลกเปลี่ยนต่างชาติอีก 20 กว่าคน เค้าตรงเข้ามาหยุดยืนตรงที่ฉันอยู่ห่างกันแค่ 2 ก้าว แล้วเค้าพูดว่าซาโยนาละ ฉันได้แต่มองตามแบบเศร้าๆ คงถึงเวลาที่ต้องจากแล้วสินะ ถึงเวลาเต้นแล้ว อาจารย์เปิดเพลงเพื่อให้เด็กในค่ายสามารถเต้นอย่างสนุก จะเต้นอะไร ก็ได้ แต่ถ้าใครไม่ขยับขึ้นมาเต้นจะถูกให้โชว์เดี่ยว ตอนนั้นเพื่อนๆขึ้นไปเต้นกันหมด รวมทั้งเค้าคนนั้นก็เต้นกับเพื่อนๆ ส่วนฉันเห็นว่ามีคนเยอะคงไม่มีใครมาเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ที่นั่งอยู่เลยไม่สนใจ นั่งหลบมุม ที่ไหนได้อาจารย์เห็นเข้า เลยเรียกฉันขึ้นมาโชว์เดี่ยวสองเพลง ฉันบอกว่าจะให้หนูเต้นอะไรหล่ะคะ หนูเต้นแบบที่เพื่อนๆเต้นในเทคไม่เป็น (ความจริงเป็นนะ แต่อายเค้าคนนั้น) ตอนนี้ทุกคนหยุดเต้นเพื่อยืนดูฉันเต้นคนเดียวเป็นการทำโทษ สายตาคนกว่าร้อยมองมาที่ฉัน ฉันแทบอยากจะตายๆไปซะในตอนนั้น แล้วเค้าคนนั้นก็เปล่งเสียง ให้ผมเป็นคู่เต้นกับเค้าได้มั้ยครับ ผมอยากสนุก โถ่อีตาบ้า นั่นแหละยิ่งเป็นที่สนใจของคน โอ๊ย ... ผมขอเต้นรำครับ อะไรนะ เต้นรำฉะฉะฉันเต้นไม่เป็นนี่ยะ ในที่สุดเราก็ได้มาเต้นรำด้วยกัน เป็นอะไรที่น่าอายมากกว่าโรแมนติกซะอีก ฉันเต้นไปเหยียบเท้าไปเค้าก็ได้แต่ยิ้ม แต่ก็สร้างความประทับใจให้ฉันมากมาย รุ่งสางเค้าและฉันคงต้องแยกกันแล้ว เค้าเข้ามาใกล้ๆและเอ่ยคำลากับฉัน เพื่อนๆในค่ายเข้ามาขอถ่ายรูปเค้ากันใหญ่  ฉันก็ยืนมองและยิ้ม เค้าจับมือฉันขึ้นมาเขียนเบอร์เมล์และเบอร์โทรศัพท์ใส่บนฝ่ามือ แล้วอมยิ้มบางๆฉันก็ยิ้มตอบ ฉันถามเค้าว่าคุณจะกลับโรงเรียนยังไง เค้าบอกว่า  เดี๋ยวเพื่อนที่มากับผมจะมารับครับ ซักพักเค้ารีบขอตัวบอกว่าเพื่อนจะรอนาน เราได้แต่ส่งยิ้มในการจากลา ขณะที่ฉันกำลังจะกลับบ้าน แวบหนึ่งของสายตา ฉันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งร้องเรียกเท็นโซเสียงใสเค้าพูดภาษาญี่ปุ่น วิ่งเข้ามากอดแขนและกระโดดกอดเค้าหอมแก้มอีกที เค้าสวยมาก สวยกว่าฉันเยอะ ขาวๆๆอวบๆๆสวยน่ารักทีเดียว ที่สำคัญเค้าคนนั้นเป็นใคร คงเป็นแฟนเค้าสินะ ฉันได้แต่ยืนมองภาพนั้นอย่างเนิ่นนานและน้ำใสๆก็ไหลลงสู่ฝ่ามือ ฝ่ามือที่เค้าเขียนอะไรอะไรไว้ให้  ตอนนี้เค้าจากไปแล้ว ขึ้นรถไปด้วยกัน เค้าไม่เห็นฉัน ผ่านไปเนิ่นนานฉันพยายามที่จะลืมแต่ลืมไม่ได้ ผ่านไปนานกว่าปีฉันคิดถึงเค้ามาก เลยโทรไปในเบอร์ที่เค้าให้ เบอร์นี้ระงับการใช้งาน เสียงรายงานมาตามสาย ฉันเลยเมล์ไปเมล์ก็ถูกตีกลับ ฉันโทรไปที่โรงเรียนของเค้า ...... ประทานโทษนะคะเค้าหมดโครงการแลกเปลี่ยนแล้วค่ะเพิ่งบินกลับประเทศ ไปได้ สองเดือนเองค่ะ ฉันแทบทรุด แต่เพราะเค้าคนนั้นส่งผลทำให้ในวันนี้ฉันไม่มีหัวใจให้ใครอีกเลย......
(แต่สิ่งที่ฉันไม่เข้าใจเค้ารักฉันหรือว่าแค่เพียงแค่เป็นมิตรกับฉันกันแน่).....................................................