ฉันยังเก็บการ์ดใบสีน้ำเงิน รูปดาว ใบนั้นเอาไว้ กระทั่ง 10 กว่าปีล่วงมาแล้ว ในคืนวันเงียบงัน การ์ดใบสวย (ในความรู้สึกของฉัน) ก็ถูกเปิดคลี่ออกมาดูอีกครั้ง ข้อความในการ์ดใบนั้น อวยพรในวันคล้ายวันเกิดของฉันรวบยอดกับวันปีใหม่ เพราะฉันเกิดหลังจากวันปีใหม่เพียงไม่กี่วัน เจ้าของการ์ดเป็นชายหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งไม่รู้ว่า บัดนี้เขาไปอยู่ที่ไหนเสียแล้ว แต่เมื่อไม่นานมานี้ โดยบังเอิญที่ฉันเดินสวนทางกับเขา ใจร่ำๆ จะเรียกขานชื่อ และทักทาย แต่ปากก็ยังแข็ง จึงต้องเดินผ่านเลยไป โดยที่เขาไม่เห็นฉัน แล้วฉันอีกนั่นแหละที่เดินย้อนรอยกลับมาเพื่อค้นหาเขา แต่ก็ไม่เจอเสียแล้ว วันเก่าๆ ที่ร้านไอศกรีมแห่งหนึ่ง เขาเคยพาฉันไปทานไอศกรีมที่ร้านนี้ แล้วเราก็แย่งลูกเชอรี่สีแดงกัน เขามอบหนังสือให้ฉันเล่มใหญ่ล้ำค่าหนึ่งเล่ม นั่นคือ นายอินทร์ผู้ปิดทองหลังพระ การ์ดใบสีน้ำเงิน รูปดวงดาว เป็นการ์ดกระดาษธรรมดา ที่เขียนข้อความด้วยลายมือไร้ระเบียบ สุขสันต์วันเกิด นะ รุ่ง คนเราทุกคนย่อมมีฝัน ขอให้รุ่งพบกับความฝันที่วิเศษสุด และทำฝันนั้นให้เป็นจริงให้ได้นะ จาก เอี้ยง แล้วปิดท้ายด้วยข้อความ ขอให้พระเจ้าคุ้มครอง เพราะ เขาเป็นคริสเตียน เอี้ยง เป็นชายหนุ่มสูงประมาณ 180 เซนติเมตร รูปร่างดี ผิวสองสี ผมหยักศก นิสัยสุภาพอ่อนโยน และฉลาด หนุ่มราศีตุลย์ คนนี้ เขาเป็นคนเรียบร้อยพอสมควร เขาใฝ่ฝันจะเรียนวิศวะ แล้วเขาก็ได้เรียนจบจนได้ เขาเคยได้เป็นผู้ช่วยอาจารย์สอนวิศวะ แล้วต่อมาก็กลับมาช่วยกิจการที่บ้าน เนื่องจากพ่อของเขาเสียชีวิต ความสัมพันธ์ระหว่างฉันและเขาน่ะหรือ เขาเป็นแค่ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ฉันรู้สึกดีๆ ในวันแรกตั้งแต่ได้เห็นหน้าเขา แล้วฉันก็ได้คุยกับเขาเพียงผ่านๆ เป็นครั้งคราว และหลายครั้งที่ฉันกัดฟันโทร.ไปคุยกับเขา ที่เรียกว่า กัดฟัน ก็เพราะว่า ฉันไม่กล้าที่จะโทร. คุยกับเขาเลย ไม่รู้ว่า เป็นเพราะอะไร แต่ว่า ในใจมันร่ำร้องอยากคุยกับเขาเหลือเกิน พอได้คุย ใช่ว่าจะอิ่ม เพราะฉันก็พูดไม่ออกเหมือนกันว่า จะคุยอะไรกันดี จนกระทั่งเวลาผ่านไป ฉันไม่ได้พบกับเขาในช่วงเวลาหนึ่ง แต่ด้วยความรู้สึกเปล่าเปลี่ยว ฉันก็หมุนโทรศัพท์ไปหาเขาอีกครั้ง เอี้ยงเหรอ นี่รุ่งเองนะ ดูเหมือนเขาสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อไปว่า รุ่งเหรอ จำได้ๆ แล้วหลังจากนั้น ฉันก็ติดต่อเขาบ่อยครั้งขึ้น แต่ฉันก็หาเรื่องราวคุยอะไรกับเขาไม่ได้เลย ฉันเข้าใจว่า เขาเองก็อึดอัดสับสนไม่แพ้กัน จนกระทั่งวันหนึ่ง เขานำกีตาร์คลาสสิกมาดีดเป็นเพลงๆ หนึ่ง แล้วถามฉันว่า รู้ไหมว่า นี่คือเพลงอะไร นิยามรัก ไงล่ะรุ่ง แล้วเขาก็นัดฉันออกมาหาอะไรทานกันในมื้อกลางวัน ฉันเองก็วางตัวกับเขาไม่ถูกเหมือนกัน ตั้งแต่เกิดมาเป็นตัวเป็นตน ยังไม่เคยคบหาใครในฐานะอื่นๆ เลย และกับเอี้ยงก็เป็นเพื่อนชายคนแรกในชีวิต ฉันอยู่โรงเรียนสตรีประจำจังหวัดที่มีระเบียบกฎเกณฑ์ มีวินัยที่เคร่งครัดพอสมควร และโรงเรียนนี้ก็สอนให้ฉันอยู่ในกรอบความคิดหลายอย่างที่ฉันมิอาจจะฝ่ากรอบนี้ออกไปได้ แม้จะพยายามฝืนเพียงใด ก็ยากที่จะทำให้ปรับตัวได้ เอี้ยงคงคุยกับเพื่อนสนิทของฉันทำนองว่า ฉันค่อนข้างจะคิดมากและอ่อนไหวเหลือเกิน เลยทำให้สัมพันธภาพดำเนินต่อไปได้ยาก ในที่สุดก็ถึงทางตัน ด้วยที่ว่า ฉันลังเล โลเลไปโลเลมา กลัวเหลือเกินที่จะรักใคร ไม่มั่นใจในตัวเอง และไม่มั่นใจในตัวเขา คิดซ้ำไปซ้ำมา วนเวียนอยู่นั่นแล้ว เอี้ยง คงเข้าใจความรู้สึกของฉันดี ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่หลงชื่นชอบชายหนุ่มคนหนึ่งอย่างไม่มีเหตุผลใดๆ และไม่มีความเหมาะสมอะไรเลย แต่ทุกๆ วันเกิดของเอี้ยง เป็นเวลา 5 ปีติดต่อกัน ฉันมักจะมีของขวัญให้เขา และเพื่อนสนิทของฉันจะเป็นคนจัดการนัดหมายให้ได้พบกัน แต่ฉันไม่รู้เลยว่า ระยะเวลาผ่านไป 10 ปีที่มีเขาอยู่ในหัวใจนั้น เขามีใครอีกคนอยู่ในหัวใจ ปีหนึ่งที่ฉันซื้อนกในกรอบพลาสติกให้เขา เขาบอกว่า นกสวย ดูเหมือนกับว่าเขาจะถูกใจของขวัญชิ้นนี้มากที่สุด ฉันรู้ไม่ทันรหัสความรู้สึกของเขา กับความรู้สึกว่า นกสวย นั้นคืออะไร จนกระทั่ง วันเวลาผ่านไป มีใครอีกสักคนเข้ามาในชีวิตของฉัน และดูเหมือนเขาจะรักฉันมาก มากพอที่จะทุ่มเทช่วยเหลือฉันในทุกๆ เรื่อง แม้กระทั่งในช่วงเวลาที่ฉันกำลังตกงาน แม้ว่าเขาจะอยู่ไกลแสนไกลถึงอีกฟากฟ้าหนึ่ง คือ สหรัฐอเมริกา แต่เขาก็ยังส่งเงินมาเกื้อหนุนฉันสม่ำเสมอ ส่งให้ฉันไปเรียนวิชาฮาร์ดแวร์ ซื้อพริ้นท์เตอร์ สแกนเนอร์ และอัพเกรดคอมพิวเตอร์ให้ฉัน เพื่อที่ฉันจะได้ติดต่อกับเขาทางอินเตอร์เน็ตได้ เขาชอบให้ฉันเขียนบันทึกประจำวันเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้เขาฟัง เขามักโทร. ทางไกลข้ามทวีป เพื่อคุยกับฉันในทุกๆ วันก่อนเขาจะเข้านอน เขาชอบเขียนบทกวี และชอบศึกษาค้นคว้าเรื่องราวต่างๆ และสนับสนุนให้ฉันใฝ่รู้ ใฝ่คิด ช่วยกันคิดค้นวิชาการต่างๆ ร่วมกับเขา เขาสอนฉันทำโฮมเพจ แนะนำเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์หลายๆ โปรแกรม เขากระตุ้นให้ฉันเขียนหนังสือ และบอกว่า อยากได้ของขวัญจากฉันเป็นหนังสือที่ฉันเขียนให้เขาสักเล่ม เมื่อเขากลับจากอเมริกามาเมืองไทยแล้ว เขามีความหวังกับฉันที่จะสร้างครอบครัวด้วยกัน และอยากจะมีลูกกับฉัน เขาวางแผนอนาคตร่วมกับฉันผ่านการออนไลน์ คนที่ดีๆ กับฉันเช่นนี้ เขาก็ยังไม่ใช่คนที่ฉันจะรักจริงๆ เพียงแต่ทำตามหน้าที่ที่ตกลงกันไว้ว่า เราจะคบหากันในฐานะคนรัก เป็นความรักที่อยู่บนพื้นฐานของเหตุและผล ถ้าถามว่า อารมณ์ของฉันละมุนพอในระหว่างรักกับคนๆ นี้หรือไม่ คำตอบก็คือ ใจฉันแข็งกร้านเกินไป และบางที ฉันก็หลงคิดว่า เขาเป็นคนที่รักฉัน ฉันก็เรียกร้องต่างๆ นานา เพราะเชื่อว่า อย่างไรเสีย เขาก็ต้องยอมฉัน เพราะเขารักฉัน ฉันจึงกลายเป็นคนดื้อรั้น เอาแต่ใจ และแสนงอน เพราะว่า เขายืนยันคำว่ารักทุกวัน วันละ 2-3 ครั้ง ครั้งละ 3 หนแทบจะเป็นบทท่องจำ แต่ เอี้ยง ยังอยู่ในใจเสมอ แม้ว่าจะมีใครเข้ามาในชีวิตได้ถึงขนาดนี้ ในบางคืน ฉันกลับพบว่า ตัวเองหลับฝันอย่างมีความสุข และในภาพความฝัน มีเอี้ยงอยู่ในนั้นด้วย สวยงาม อ่อนโยน และอบอุ่น และแล้ว ถึงเวลาที่คนที่บอกว่ารักฉัน จะกลับจากอเมริกา เขาเหินห่างจากเขาจนรู้สึกน่าฉงนใจ เหมือนไม่มีกันและกันอีก มีแต่เสียงความเงียบภายในหัวใจ กับท่าทีที่แสดงความห่วงใยตามหน้าที่ที่ควรจะเป็น ตามคำสัญญาที่ให้กันไว้ เสียงแว่วๆ มาเตือนฉันเป็นระยะๆ จากคนใกล้ชิดเขาว่า สิ่งที่เป็นจริง ไม่ได้เป็นอย่างที่รุ่งคิด สิ่งนี้ เป็นลางบอกอะไรหรือ? ฉันมิอาจจะรู้ได้ เพราะฉันยังมั่นคงและมั่นใจในคำสัญญายืนยันของเขาอยู่เสมอ ฉันหลงมั่นใจในความรักที่เขามีให้กับฉัน เพราะที่ผ่านมา เขาดีกับฉันตลอดมา ให้ทุกสิ่งทุกอย่างกับฉันในยามที่ฉันกำลังลำบาก มีแต่ฉันเท่านั้นแหละ ที่น้อยเกินไปนักที่จะตอบแทนสิ่งดีดีคืนให้กับเขา ช่วงนั้น เป็นช่วงที่ฉันได้งานใหม่ เป็นงานที่ค่อนข้างมั่นคง และมีผู้หลักผู้ใหญ่เป็นเจ้านายที่เมตตาเกื้อกูลฉันได้เป็นอย่างดี เขากลับมาถึงเมืองไทยแล้ว แต่ไม่บอกฉันสักคำ จนกระทั่ง ฉันมารู้เองทีหลังว่า เขากลับมาอยู่คอนโดกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนใต้เหมือนๆ กับเขา เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า บ้านของเขาเกิดปัญหามากมาย แม่เขามีปัญหาเรื่องที่ทำกินที่กำลังถูกโกง เขาเกิดสภาวะเครียดหนัก คนที่อยู่ห่างไกลอย่างฉันและนิสัยงอแง เอาแต่ใจ ไม่สามารถช่วยให้เขาสบายใจขึ้นได้ แต่เธอคนนี้ คอยอยู่เคียงข้างเขา เขาต้องการสิ่งใด เธอจัดการให้เขาได้เป็นที่เรียบร้อย ใจเย็น และไม่เรียกร้องอะไร ซึ่งต่างจากฉันโดยสิ้นเชิง เธอคนนั้น รักเขา แต่ฉันไม่ได้รักเขาอย่างแท้จริง เขาบอกลาฉัน โดยอ้างกับฉันว่า เราไม่ใช่คู่กัน ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอคนนั้นไปไกลและลึกซึ้งมากแล้ว แต่ฉันมีที่พึ่งอยู่แล้ว มีเจ้านายเป็นร่มโพธิ์ร่มไทร รุ่งเป็นคนดี แต่ว่า เราไม่ใช่คู่กัน คำพูดที่บอกเลิกกันง่ายๆ ของเขาแค่นี้ ทำให้ฉันปล่อยโฮออกมา ฟูมฟายด้วยความไม่เข้าใจ เหมือนกระบวนการชีวิตที่คิดไว้ร่วมกับเขาพังทลายหมด ระยะเวลา 4 ปีที่ผ่านมา ฉันกับเขาคิดโครงการอะไรร่วมกันไว้มากมาย ในแต่ละวัน ชีวิตของฉันก็มีเขาอยู่ในชีวิตไม่เคยห่างเหินกันเลย แล้วนับจากเวลานี้ไป อีกนานเท่าไรกันที่จะกลับเข้าสู่สภาวะปกติ ที่ผ่านมา ถึงแม้เราจะยังไม่ได้อยู่ด้วยกัน และไม่ได้พบกันในทุกๆ วัน แต่เราก็สื่อสารกันไม่เคยห่าง เราแลกเปลี่ยนความรู้สึกและความฝันกันจนกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต แล้วจากนี้ไป ในช่วงวันเวลาเหงา ฉันจะเล่าอะไรให้ใครฟัง แล้วฉันจะคุยกับใคร ฉันจะเขียนบันทึกให้ใครอ่านทุกวันๆ เหมือนเดิม บันทึกฉบับที่ 87 เป็นฉบับสุดท้ายที่ฉันเขียนส่งให้เขา ฉันถามเขาว่า สิ่งของที่ให้รุ่งทั้งหมด จะเอาคืนไหม เขาตอบว่า ถือว่า ให้ด้วยใจแล้วกัน เอาไว้ใช้ประโยชน์เถอะ แรกๆ ฉันเห็นของของเขาแล้วอดคิดไม่ได้ เราจะเปิดกิจการร่วมกัน เมื่อเขากลับมาเมืองไทยแล้ว เขาบอกว่า เขาจะเก็บเงินเปิดบริษัทร่วมกับฉัน แต่มาถึงวันนี้ เครื่องมือเครื่องใช้ทั้งหลาย กลับเป็นของส่วนตัว ไม่ใช่กิจการที่คิดไว้ร่วมกันอีกต่อไป ความฝันต่างๆ ถูกล้มทลายไปหมด เพียงแต่ว่า ที่ผ่านมา ฉันไม่มีอะไรต้องเสีย ไม่ต้องเสียอะไรแม้เพียงนิด แม้จะต้องเสียเขาไปสักคน แต่ทว่า ณ เวลานั้น ฉันเสียใจ และ เสียดายเวลาที่ผ่านมา เท่านั้นเอง ฉันอาจจะรู้สึกบอบช้ำในหัวใจเหลือเกิน รู้สึกเหน็ดเหนื่อยกับหลายสิ่งหลายอย่าง และมักแอบไปนอนพักสายตาที่ชายหาดเป็นประจำ พักสายตาเพื่อให้คลื่นลมชะล้างแผลในใจให้แห้งสนิท แล้วฉันก็พบกับเพื่อนสนิทของฉันอีกครั้ง พร้อมกับนำข่าวเกี่ยวกับ เอี้ยง มาทับถมความรู้สึกเหมือนคลื่นลมทะเลที่ซัดแรงคลื่นเข้ากระทบฝั่งอย่างแรงอีกระลอกหนึ่ง รุ่ง .. เอี้ยงเขาเป็นแฟนกับนกแล้วนะ อืม เป็นแฟนกันได้ยังไงล่ะ ฉันถามเพื่อนของฉันด้วยความรู้สึกอ่อนล้า เอี้ยง เขาแอบรักนกมา 10 ปี แล้วก็อกหัก เพราะนกไปคบกับหน่อง เพื่อนเอี้ยง แล้วมีปัญหากัน ก็เลิกกัน นกปรึกษาปัญหากับเอี้ยง ปรึกษาปัญหาหัวใจกันไปมา ก็เลยเป็นแฟนกัน อืม .. เป็นข้อมูลใหม่ที่ฉันได้รับรู้ แต่ความรู้สึกที่มีกับเอี้ยง ยังไม่เปลี่ยนไป แปลกที่ความรู้สึกที่มีต่ออีกคน เย็นชาลงจนเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นกับหัวใจเราเลย แม้แต่นิดเดียว ถ้าได้พบกันอีก ก็รู้สึกเฉยสนิท เหมือนเพื่อนร่วมโลกคนหนึ่งที่เคยรู้จักกัน ไม่ได้พิเศษอะไรมากขึ้นเลย แต่กับเอี้ยง กลับตื่นเต้นดีใจที่ได้รับรู้เรื่องราวของเขาอีกครั้งหนึ่ง แม้เวลาผ่านมาถึงเวลานี้ ฉันก็ยังไม่ได้ติดต่อกับเอี้ยงอีกเลย ทว่า การ์ดใบธรรมดาใบนั้นที่เอี้ยงเคยให้ฉัน ฉันก็ยังคงรู้สึกว่า สวยอยู่เสมอ และยังได้กลิ่นอารมณ์ของผู้ชายสุภาพ เรียบร้อย ร่าเริง และฉลาดคนนี้อยู่ไม่เคยจางจากใจ แม้ว่า เราสองคนจะแตกต่างกันในทุกๆ เรื่อง ฉัน ผู้หญิงร่างเล็ก เล็กมากๆ แต่ เอี้ยง เป็นชายร่างสูงโปร่ง สูงกว่าฉันมาก เอี้ยง ชอบบ้านกระจก บ้านหลังใหญ่ๆ ชอบเครื่องประดับคริสตัล โดยเฉพาะคริสตัลสีฟ้าน้ำทะเล ฉัน ชอบบ้านที่ไม่ใหญ่โตเท่าไรนัก และเครื่องประดับต่างๆ ไม่ได้เป็นที่สนใจเท่าไรนักด้วย เอี้ยงเคยเดินเที่ยวกับฉัน แล้วเปรยถามว่า แปลกจัง .. ทำไมรุ่งไม่สนใจเครื่องประดับเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ เลย ฉันก็ตอบไม่ถูก ตอบได้แต่เพียงว่า ไม่รู้จะเอาไปทำอะไร ผู้หญิงตัวเล็กๆ ร่าเริง และไร้จริตมารยา คนหนึ่ง ที่หลงชื่นชอบชายหนุ่มคนหนึ่งมาเป็นระยะเวลาเนิ่นนาน แต่ก็มิอาจจะทำอะไรได้ นอกจากเป็นอารมณ์ที่อยู่เพียงภายใน และลึกอยู่ภายในนั้นเนิ่นนานพอที่จะคิดถึงเขา เพื่อที่จะได้เข้าใจตัวเอง และเก็บอารมณ์เหล่านั้นไว้ในใจ จนลึกสุดใจ เอี้ยงบอกว่า เอี้ยงรู้ตั้งแต่วันแรกแล้วว่า รุ่งรักเอี้ยง แล้วย้อนถามว่า รุ่งจะเลือกใคร ระหว่างคนที่รุ่งรัก กับ คนที่รักรุ่ง ถ้ารุ่งอยู่ในสภาวะนั้น รุ่งตอบไม่ถูกละนะ เอี้ยง วันรุ่งขึ้น ผู้หญิงปากแข็งคนหนึ่งก็เอ่ยปากบอกเอี้ยงไปว่า รุ่งจะเลือกคนที่รักรุ่ง กล้ำกลืนพูดไป น้ำตาก็พลันตกใน หวังแต่ว่า เอี้ยงจะเป็นคนที่รักรุ่ง เอี้ยงบอกว่า ถ้าอย่างนั้น เอี้ยงคงยังไม่เจอคนที่รักเอี้ยงจริงๆ เอ้อ .. รุ่งนั่นไง รุ่งรักเอี้ยง แต่ก็พูดไม่ออก ทำไมหนอ ความรักถึงสับสนเช่นนี้ไปได้ เอี้ยงคงไม่รู้หรอกว่า เอี้ยงคือรักครั้งแรก ที่รุ่งยังปรับตัวไม่เป็นกับความรักที่เกิดขึ้น สิ่งที่ทำได้ทุกวันนี้ก็คือ เก็บเอี้ยงไว้ในใจ เป็นบทเรียนของความผิดพลาด หากรักใครสักคน เราควรซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเอง มิใช่ การปกปิดตัวตนจนความรักต้องพังทลายลง หลังจากอกหักพร้อมๆ กันในครั้งเดียวกับคนสองคน ในหัวใจอาจจะมีใครเข้ามาอีก แต่เพียงสายลมพัดผ่าน มิเคยเนิ่นนานเท่าไรนัก หรืออาจจะมีคนพึงพอใจในตัวฉัน ที่จะเข้ามาคบหาด้วย แต่ฉันก็มิอาจจะรักเขาได้อย่างเต็มใจนัก ก็ด้วยความรู้สึกนั้นกร้านชาเหลือเกิน ประกอบกับคุณสมบัติของคนผู้นั้นหลายๆ ประการที่ทำให้ฉันรักไม่ลง ฉันตัดรอนหนุ่มน้อย หนุ่มใหญ่ไปหลายต่อหลายคน บางคนเสียใจขนาดหนัก แต่แล้ววันหนึ่งเขาก็ทำใจของเขาได้ด้วยดี (หวังว่า คงเป็นเช่นนั้น) แต่ ลึกสุดใจ ก็ยังคงเป็น เอี้ยง แม้ว่า ไม่รู้ว่า ป่านนี้เขาจะอยู่อย่างไร ชีวิตเขาจะเป็นเช่นไร ก็ตาม และแม้ว่า ไม่มีเขาเคียงกาย และไม่มีวันจะมีได้ ถึงแม้ว่า มีบางคนที่คล้ายคลึงกับเอี้ยงหลายๆ ประการที่ทำให้ฉันรู้สึกดีด้วย สุดท้ายแล้วก็ทดแทนกันไม่ได้เลยสักนิดเดียว นอกจาก รู้สึกดีกับคนๆ นั้นว่า เป็นเสมือนพี่ชายที่น่ารัก แต่เขาก็ยังไม่ใช่เอี้ยงอยู่ดี ... แล้วก็ผ่านไปตามกาลเวลา เอี้ยง ภาพฝันที่อยู่ในใจ งดงามเสมอมา งดงามเกินจะสัมผัสได้ และคงอยู่ในใจเช่นนั้น กับการ์ดสีน้ำเงินรูปดาว กระดาษธรรมดาที่สวยงามมากในความรู้สึก เอี้ยงเคยอวยพรในการ์ดให้รุ่งได้พบความฝันอันวิเศษสุด และขอให้ทำฝันให้เป็นจริงให้ได้ ซึ่ง "ฝันวิเศษสุด" นั้น อาจจะเคยได้พบเจอแล้ว แต่คงทำให้เป็นจริงได้ยากเต็มที หวังเพียงแต่ว่า รุ่งจะได้พบกับ "ความฝันที่วิเศษสุด" อีกครั้งในชีวิตหนึ่ง และมีโอกาสที่จะทำฝันนั้นให้เป็นจริงให้ได้ตามคำอวยพรของเอี้ยง และก็ยังมีความหวังอีกว่า จะมีวันนั้นในสักครั้งหนึ่ง เท่านั้นคงพอ เก็บเธอเอาไว้ ข้างในจนลึก สุดใจ ได้คิดถึงเธออีกคราว เมื่อวันที่เหงาจับใจ ไม่มีใคร ฉันยังมีเธอ.
แดดเช้า 12 มิ.ย. 2549 17:43 น. - ID 6836 
2886
3
0
12 มิถุนายน 2549 21:38 น. - comment id 91161
พูดมะออกค่ะ แหะๆ เศร้าจัง....... -_- ความรักนี่ซับซ้อนจังเลยเนอะ =_= แต่บางทีเราก็ไม่รู้หรอกว่าสิ่งใดสำคัญ จนกว่ามันจะจากไป เก็บมันไว้ในใจ ก็ดีนะคะ ^^ อย่างน้อย สิ่งที่อยู่ในใจ มักจะเหลือไว้แต่สิ่งที่สวยงาม
12 มิถุนายน 2549 23:03 น. - comment id 91162
... เฮ้อ ... เก็บไว้ ลึกๆ ก็แล้วกัน อย่างน้อย ก็ยังอาจจะค้นกลับมาดูได้นะพี่นะ อย่าเพิ่งทิ้งล่ะ
13 มิถุนายน 2549 10:16 น. - comment id 91172
กระต่ายก็มีน่ะค่ะพี่รุ่ง...ลึกจนตัวเองอยู่ในหลืบ...เป็นเก็บไว้เป้นความทรงจำค่ะ
13 มิถุนายน 2549 12:29 น. - comment id 91175
กับความรักบางครั้งก็มิกล้าเอ่ยปากออกไปว่ารักเหมือนมีอะไรมาปิดกันไว้สุดท้ายเหลือคราบน้ำตากับอีกคนไม่รักแต่พอเขาจากไปเกิดเสียดายเหมือนเป็นแค่เคยเป็นเจ้าของพอคนอื่นเอาไปเกิดเสียดายอยากเก้บไว้เฉยๆเหมือนตุ๊กตาตัวหนึ่งเท่าน้น
13 มิถุนายน 2549 13:15 น. - comment id 91177
เศร้านะคะพี่สาว......... แต่ต่างกับน้องเพียงแค่ว่า .. ณ ตอนนี้น้องอยู่อเมริกา ...เท่านั่นเอง ... ขอเป็นนางเอกได้เรื่องได้เปล่า อิอิ ถึงจะเศร้าก็ตามเถอะ อิออิ วาดฝันวันหวาน...(ฝันไม่จริง) .แต่ก็เจ็บนะคะ .. เกินคำบรรยาย
13 มิถุนายน 2549 16:10 น. - comment id 91181
เล๊อกป่านใด๋น้อหล่าเอ๊ยยยยยย
13 มิถุนายน 2549 20:24 น. - comment id 91188
พี่สาว...............คนชอบแกล้ง พี่บอกอัสสุไว้ไม่ใช่หรอ มันเป็นเพียงสภาวะ แล้วไฉนหนอ พี่ถึงบอก\"ลึกสุดใจ\" ลืมคำตัวเองหรือไร ไม่น่าเลย คนเรา อิอิอิอิอิมาแซวพี่สาว.............คนชอบแกล้ง
13 มิถุนายน 2549 22:32 น. - comment id 91190
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ่า แหวกว่ายฟ้าไปหาฝัน ฝากไว้ในดวงจันทร์ เก็บไว้ฝันทุกค่ำคืน เพลงเพราะชอบเหมือนกันค่ะ
14 มิถุนายน 2549 08:09 น. - comment id 91193
สำหรับผมที่ได้อ่าน เรื่อง ๆ นี้ \"ความรักเป็นมากกว่าการอยู่ด้วยกัน\"
14 มิถุนายน 2549 10:34 น. - comment id 91198
มันเหมือนหัวใจหลุดหายไปในอดีต... เศร้าชะมัด
14 มิถุนายน 2549 19:35 น. - comment id 91203
สวัสดีค่ะ ... น้องกรวดสีฟ้า เนาะ ... อะไรที่อยู่ในใจมันเป็นความฝัน สวยงามดีออก น้องเก็น เสียใจ ... มันลึกจนจมหายไปแล้ว อิอิ ไม่ได้เก็บไว้เลย นานๆ ขุดเอามาเขียนอะไรเล่นๆ ที น้องกระต่าย ความทรงจำเอามาสร้างสรรค์เป็นผลงานสิจ๊ะ อย่าปล่อยให้มันไร้ค่า พี่ไรไก่ ดีออก ... ถ้าเอ่ยปากว่ารัก มาวันนี้ เราอาจจะนึกเสียดายก็ได้ ที่ไม่น่าด่วนเอ่ยคำว่า รัก ออกมาเลย น้องเหมียว ไม่นะ .. เรื่องนี้พี่รุ่งเป็นนางเอก เท่านั้น อิอิ หวงบทบาท พี่มอมแมม ลึกจมหายไปจนหาไม่เจอแล้วค่ะ ... ลึกขนาดนั้นเลย เป็นแค่บทละครบทหนึ่งที่ผ่านแล้วผ่านไป โดยเราเป็นผู้ดู มิใช่ผู้แสดง น้องอัสสุ ก็มันเป็น \"สภาวะ\" ของสิ่งที่ ลึกสุดใจ ไงจ๊ะ เป็นสภาวะหนึ่งที่มันควรจะเป็นไหมล่ะ? ดอกฝัน ความรัก ที่เป็นความฝัน งดงามเสมอ นะจ๊ะ จิตรนัย แน่นอนอยู่แล้ว ... ความรักเป็นมากกว่าการอยู่ร่วมกัน เพราะ \"ข้างหลังภาพ\" เบื้องหลังบทบาทอาจจะมีทำนองของหัวใจซ่อนเร้นอยู่ก็ได้ คุณแทนคุณแทนไท หัวใจอยู่ที่นี่ดีอยู่ค่ะ ... แต่กระแสใจไปรับรู้เรื่องในอดีต เหมือนเราดูละครฉากหนึ่งที่ผ่านไป เหลือเพียงความประทับใจ แท้แล้ว ... ทุกสิ่งคือมายาภาพทั้งหมดค่ะ ชีวิตเรายังมีความทรงจำปรุงแต่งชีวิตให้ดูเป็นเรื่องเป็นราว แต่อันที่จริง ... เรากำลังดำเนินอยู่บนโลกแห่งความเป็นจริง ณ ปัจจุบันนี้ต่างหาก ดูแลคนของเราในปัจจุบันให้ดีที่สุด ... ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมเยียนกันค่ะ : )
18 มิถุนายน 2549 23:28 น. - comment id 91261
เป้นความรักที่อึดอัดนะ แต่ว่าการที่เราได้รักใครสักคนนั้นเป็นสิ่งที่สวยงาม ถึงแม้ว่ามันจะไม่สมหวังก็ตาม รักครั้งแรกก็คงเป็นรักที่ลืมยากที่สุดในชีวิตของเรานั่นแหละ แต่ตอนนี้รุ่งก็กำลังอินเลิฟอยู่ช่ะป่ะ ขอแสดงความยินดีด้วยนะจ๊ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ