ฉันเดินสำรวจบ้านไม้หลังเก่าๆ หลังนี้ เก่ามากเต็มทีแล้ว และดูรกร้างเหลือเกิน บ้านไร้เจ้าของ ในเนื้อที่ห่างไกลจากความเจริญมากมายนัก เป็นความบังเอิญเหลือเกินสำหรับความซนของฉันที่อยากรู้อยากเห็นว่า ภายในพุ่มไม้รกเรื้อ และสวนที่ถูกทิ้งร้างไร้คนดูแลนี้ มีอะไรที่น่าสนใจ ความใจกล้าของฉัน จึงเดินผลักประตูไม้เก่าๆ เข้ามา หยากไย่เกาะเต็มผนัง เพดานเต็มไปด้วยใยแมงมุม และละอองฝุ่นเต็มไปหมด ฉันจามหลายครั้งหลายหนด้วยความเป็นคนแพ้อากาศ ดีที่เตรียมกระดาษทิชชูมาค่อนข้างเยอะหน่อย แต่ก็ช่วยอะไรได้ไม่มากนัก เพราะบรรยากาศอับๆ และละอองฝุ่นที่ถูกกักไว้นั้นนานเต็มที สิบกว่าปีได้แล้วละมั้ง ฉันคิด ฉันยังคงทำเป็นใจกล้าสำรวจพื้นที่ในบ้านหลังนี้ต่อไปอีก เสียงในใจแอบเตือนตัวเองว่า นี่เธอ ไม่กลัวผีบ้างหรือยังไง -- เรื่องอะไรจะกลัว คงมีอะไรสนุกๆ อยู่ในนี้แน่เลย กล่องไม้หลายใบวางซ้อนๆ กันอยู่บนหิ้งข้างผนัง เห็นเศษกระดาษแลบๆ ออกมา ฉันคิดว่า ค้นดูสักหน่อยจะเป็นไร ไม่วายยกมือไหว้เจ้าที่เจ้าทางสักหน่อย เผื่อเจ้าของเป็นวิญญาณเฝ้าบ้านอยู่ ยุ่งแน่เลย ขออนุญาตนะเจ้าคะ ขอดิฉันเปิดดูอะไรสักหน่อยนะเจ้าคะ ไม่ได้มีเจตนาร้ายใดๆ เลยเจ้าค่ะ ฉันพนมมือไหว้จรดหว่างคิ้วไปรอบทิศทางในบ้าน ผีบ้านผีเรือนคงขบขันอาการของฉันเต็มทน กล่องใบหนึ่งถูกฉันยกลงมาวาง มีจดหมายอยู่สี่ห้าฉบับ จดหมายเก่ามากมายพอดูอยู่แล้ว เพราะแห้งกรอบจนกระทั่งหยิบจับแทบจะแตกออกมาดัง กร๊อบ กร๊อบ กระดาษออกซีดเหลือง บางส่วนถูกแมลงสาบกัดกิน และบางส่วนมีรูปรุๆ อยู่เป็นจุดด่างๆ รอยเหลืองๆ เป็นดวงๆ ในพื้นกระดาษ สีไม่สม่ำเสมอกันเลย จดหมายฉบับแรก ฉันหยิบขึ้นมาอย่างระมัดระวังสุดชีวิต ลายมือเป็นระเบียบเรียบร้อยเรียงตัวอักษรดูสวยงามอ่านง่าย คนสมัยก่อนลายมือสวยจัง ฉันคิด คิดถึงตัวเอง เคยเขียนหนังสือสวยงามไม่ต่างกันหรอก แต่เวลาผ่านไป เทคโนโลยีเข้ามาจนไม่ได้ฝึกปรือลายมือ เวลาเขียนหนังสือจึงไม่ค่อยเป็นตัว เพราะมือแข็งประการหนึ่ง และติดนิสัยทำอะไรให้ได้ดังใจจากการถนัดการใช้คีย์บอร์ดคอมพิวเตอร์อีกประการหนึ่ง น่าเสียดาย ลายมือที่สวยงาม การเขียนลายมือที่สวยงามเป็นการฝึกสมาธิให้สงบเยือกเย็นได้ดีที่สุดทีเดียว แต่บัดนี้ สิ่งเหล่านั้นเริ่มเลือนหายไปจากหัวใจ ไม่มีเวลามาประดิษฐ์ตัวหนังสือเหมือนเมื่อวันก่อนเก่าที่ผ่านมา คลี่กระดาษออกมาอย่างช้าๆ เสียงกรุบกรอบดังท่ามความเงียบ บรรยากาศรอบข้างขมุกขมัว อบอ้าว ลมสักเพียงนิดที่จะระบายอากาศแทบจะไม่มี ฉันบรรจงวางกระดาษแผ่นนั้นลงในกล่องที่เดิมก่อนจะเดินไปเปิดหน้าต่างไม้เก่าๆ หวาดเหลือเกินว่า ไม้ผุๆ จะแตกหล่นลงไปกองกับพื้น เพราะผุมากเหลือเกิน ผุจนฉันไม่กล้าที่จะผลักหน้าต่างออกไปเพื่อรับลม แต่ก็ค่อยๆ ผลักออกอย่างช้าๆ ไม่น่าเชื่อว่า อายุขนาดนี้จะกลายเป็นเด็กสาวซุกซนอยากรู้อยากเห็น เหมือนย้อนวัยกลับไปเมื่อสิบปีที่แล้ว กลายเป็นสาวน้อยอายุ 20 อย่างไรอย่างนั้นแหละ เกริ่นบรรยายบรรยากาศในบ้านมานานเหลือเกินแล้ว ยังไม่เข้าเนื้อหาของจดหมายสักที เอาละนะ ฉันจะเล่าให้ฟังต่อว่า ฉันคุกเข่าลงตรงกล่องไม้ตรงหน้าอีกครั้ง ลมภายนอกหน้าต่างเริ่มพัดโชยเข้ามาภายใน ค่อยเย็นกายขึ้นมาบ้างสักนิด ลมกระทบเหงื่อที่กายทำให้รู้สึกสัมผัสน้ำเย็นๆ ของเหงื่อตัวเอง คลายอ่อนล้าและชื่นใจขึ้นมาบ้าง จดหมายฉบับแรก ถูกฉันคลี่ออกอ่าน มีใจความว่า . ถึงแม่ที่รัก หนูรู้ว่า แม่รักและห่วงใยหนู แต่แม่ขาดความเข้าใจหนูเป็นอย่างมาก หนูเองหนูอยากเป็นอิสระ อยากมีเสรีภาพทางความคิดของตัวเอง อยากตัดสินใจทำอะไรด้วยตัวเอง และอยากท่องไปเรียนรู้โลกกว้างด้วยตัวเอง แม่ก็คอยห้าม ไม่ให้หนูออกจากบ้านเลย แม่อ้างว่า หมาป่า ดุร้ายเหลือเกิน แม่จ๋า หนูอายุ 15 ปีแล้วนะคะ แม่ให้หมวกสีแดงหนูเป็นของขวัญวันเกิด แม่บอกว่า หนูโตเป็นสาวแล้ว แม่บอกว่า ความรักไม่มีจริงในโลก แม่บอกว่า ผู้ชายน่าชิงชังที่สุดในโลก แม่บอกว่า ไม่ควรสนใจเรื่องความรัก อย่าไปรู้จักมันเลย แม่บอกว่า หมาป่า ซ่อนตัวอยู่บริเวณบ้านสวนของเรา แม่จ๋า หนูไม่เคยรู้จักสิ่งที่แม่บอกเลยแม้แต่สิ่งเดียว หนูจะรู้จักมันก่อนได้ไหมคะ หนูเคยเจอหนังสือเล่มหนึ่ง หนูอ่านหนังสือเล่มนั้นด้วยอารมณ์ที่เคลิ้มฝัน เพราะในนั้นสอนให้หนูรู้จัก ความรัก จ้ะ แม่จ๋า ความรักที่แม่บอกว่า เป็นสิ่งที่ไม่ดีไม่งาม ในนั้นมีเรื่องราวของผู้หญิงและผู้ชาย ผู้ชายที่หนูไม่เคยรู้จัก เพราะแม่บอกว่า ผู้ชายน่าชิงชังที่สุดในโลก ผู้ชายให้ความสุข ให้ความอบอุ่นกับผู้หญิงนะแม่จ๋า หนูอยากได้แบบในหนังสือบ้าง ที่มีใครสักคนประคองกายของหนูแล้วค่อยๆ ปลดเปลื้องร่างกายออกมา แล้วสัมผัสอย่างละมุนละม่อม อารมณ์เร่าร้อนของสิ่งเหล่านี้หนูอยากได้รับบ้างจัง แล้วแม่ก็มาชิงเอาหนังสือของหนูไปฉีกทิ้ง หนูยังเรียนรู้ไม่จบเลยแม่จ๋า หนูรู้สึกค้างคาใจ หนูชอบอารมณ์ที่หนูได้อ่านจากหนังสือเล่มนั้น หนังสือที่มีเรื่องราวระหว่างผู้ชาย (ที่หนูไม่เคยพบเห็น) และผู้หญิงที่มีอะไรๆ แบบหนูนี่แหละค่ะ หนูอยากได้สิ่งเหล่านี้บ้าง หนูจะไปค้นหาสิ่งเหล่านี้ได้จากไหนกันจ๊ะ แม่จ๋า หนูคงต้องหนีจากแม่ไป แม่จ๋า ฝากจดหมายฉบับไว้ให้แม่อ่าน เพื่อที่หนูจะได้ไปค้นหาโลกของหนูที่มีเสรีภาพพอที่ไม่มีผู้ใหญ่อย่างแม่คอยห่วงใยและระแวดระวัง โดยที่ไม่ให้หนูรับรู้อะไรเลย ระหว่างที่แม่ได้อ่านจดหมายฉบับนี้ หนูคงเดินทางไปไกลแสนไกลแล้วนะแม่ หนูต้องการหาอิสรภาพในชีวิตค่ะ ลูกของแม่ จดหมายฉบับแรกจบลงแล้ว ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ หนอ สาวน้อยคนนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป ป่านนี้เธอไปอยู่ที่ไหนเสียแล้ว หรือจดหมายฉบับต่อไป จะเป็นคำตอบที่ดีสำหรับฉันที่จะไขเรื่องราวของเด็กสาวคนนี้ต่อไป เป็นปมปัญหาที่ติดอยู่ในใจ ที่ทำให้ฉันค่อยๆ พับจดหมายฉบับนี้เข้าซองเหมือนดังเดิม ก่อนจะหยิบจดหมายฉบับต่อไปขึ้นมาอ่านดูต่ออีกครั้งหนึ่ง แม่ที่รักยิ่งของหนู หนูเพิ่งเรียนรู้ความบอบช้ำของตัวเอง และรู้จัก หมาป่า ตัวที่แม่จงเกลียดจงชัง หมาป่า ซ่อนตัวอยู่ไม่ไกลจากบ้านเราจริงๆ ค่ะแม่ขา มันล่อลวงหนูให้หนูมัวเมาในสิ่งที่แม่บอกว่า เป็นสิ่งไม่ดี นั่นคือ ความรัก ไงจ๊ะ แม่จ๋า มันจับตามองหนูอยู่ แล้วเตรียมวางแผนจะจัดการหนู กว่าหนูจะรู้ตัวหนูก็หลงเคลิ้มไปกับมันไกลแล้ว เพราะหนูไม่เคยรู้จักหมาป่าของแม่เลย มันทิ้งหนังสือนิยายที่หนูเคยหลงเคลิ้มแล้วแม่ทำลายมันทิ้งไปนั่นไว้ตรงหน้าหนู เพื่อให้หนูกระหายที่จะอ่าน เมื่ออ่านแล้วหนูก็สำคัญว่า เรื่องราวในนิยายนั้นคือ ความรัก จริงๆ คือเรื่องของ ผู้หญิงและผู้ชาย จริงๆ ทำให้หนูเสาะแสวงหาตามหัวใจอิสระที่หนูเคยถูกกักขังมานานยิ่งนักแล้วนั่น แล้วมันก็เข้ามาใกล้หนูทุกทีๆ เพื่อพูดจาหว่านล้อมว่า มันคือผู้ชายที่เป็นพระเอกในหนังสือนิยายนั่น และมันมี ความรัก ที่จะมอบให้หนูอย่างแท้จริง รักที่จะอยู่กับหนูตลอดไป อยู่เคียงข้างกันไป ไม่ทิ้งกัน และจะปรนเปรอให้ความสุขหนูเหมือนอย่างในหนังสือที่มันให้หนูอ่าน แล้วมันก็กระชากหมวกสีแดงของแม่ที่มอบให้หนูในวันครบรอบการเติบโตเป็นสาววันแรกนั่น ทิ้งเสียยับเยิน หมวกสีแดง เยื่อพรหมจารี ถูกขยี้ขย้ำขาดวิ่นไม่เหลือชิ้นดี แล้วมันก็ทำร้ายร่างกายของหนูจนหนูบอบช้ำ กักขังหน่วงเหนี่ยวหนูให้เป็นทาสบำเรอความสุขให้กับมัน โดยอ้าง ความรัก ที่หนูแสวงหามาตลอดนั่นแหละค่ะ แม่ขา หนูจึงพบความจริงว่า ความรักไม่ได้เป็นอย่างที่หนูวาดฝันเลยสักนิดเดียว มันเป็นความโหดร้ายเจ็บปวด เป็นความทารุณกรรมอย่างยิ่ง และอิสรภาพที่หนูค้นหาไม่มีจริง แม่จ๋า ทำไมแม่ไม่บอกสอนหนูให้เข้าใจตั้งแต่แรกละคะ ทำไมแม่ต้องห้ามหนูด้วย ทำไมแม่ต้องกักขังหนูไม่ให้หนูรับรู้เรื่องราวเหล่านี้ตามความเป็นจริง ทำไมแม่ไม่หาทางป้องกัน แต่แม่กลับพาหนูหนีไปจากสิ่งเหล่านี้ที่มีอยู่แล้วในสังคมรอบๆ ตัวของเรา แม่จ๋า หนูแอบเขียนจดหมายมาถึงแม่ ก่อนที่หมาป่ามันจะมาเห็น แล้วหนูจะฝากเด็กน้อยที่เดินผ่านถ้ำของหมาป่ามาให้ถึงมือแม่นะคะ หนูไม่อาจออกจากกงเล็บของหมาป่าตัวนี้ได้เลย แม้แต่ก้าวเดียว หนูเสียใจที่ไม่เข้าใจในคำห้ามปรามของแม่เลย อยากกลับไปกราบขอโทษแม่ หนูน่าจะเชื่อแม่ และทำตามสิ่งที่แม่ห้าม แต่หนูก็ยังอยากรู้อยากเห็น และอยากลอง เพราะสิ่งเหล่านี้หนูไม่เคยได้รู้มาก่อน ไม่เคยได้ยินมาก่อน เคยแต่ได้ยินคำสั่งห้ามว่า ไม่ดีๆ ของแม่เท่านั้นเอง แม่เคยบอกว่า แม่เคยบอบช้ำกับหมาป่า กับสัตว์เพศผู้ที่อันธพาล ทำร้ายข่มเหง และแม่ไม่อยากให้หนูรู้จักกับความรัก แม่ระวังและทะนุถนอมหนู แต่แม่ลืมธรรมชาติของจิตใจของหนูว่า หนูต้องการอะไร หนูรู้สึกสับสนค่ะแม่ หนูไม่ควรโทษแม่ใช่ไหมคะ? หนูเสียใจที่เป็นลูกสาวที่ไม่ดีของแม่เลย ลูกสาวที่ไม่ดีของแม่ ความรู้สึกกดดันเข้ามาอยู่ในหัวใจของฉันอีกครั้ง เด็กสาวคนนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป ฉันอึดอัดในอกแทบจะคลั่ง และอยากจะร้องกรี๊ดระบายออกมาดังๆ นึกไม่ถึงเลยว่า ชีวิตบางชีวิตจะมีเรื่องราวได้รุนแรงขนาดนี้ ฉันสูดลมหายใจเข้าเต็มท้อง ให้โล่งใจก่อนที่จะหยิบจดหมายฉบับต่อไปขึ้นมาอ่าน พร้อมๆ กับทำใจว่า จะต้องมี ปมปัญหา อะไรให้ฉันติดตามไขเรื่องราวเหล่านี้ต่อไปอีกเป็นแน่ แม่ที่รักของหนู ไม่นึกเลยว่า โชคดีจะกลับมาเป็นของหนูอีกครั้ง มีชายหนุ่มคนหนึ่งเข้ามาช่วยเหลือชีวิตหนู ปลดปล่อยหนูออกจากกงเล็บของหมาป่าได้ด้วยนะแม่นะ เขามีหน้าที่จัดการกับ หมาป่า โดยเฉพาะเลย แต่เขามีวินัยมากมายเกี่ยวกับตัวเอง เขามีกรอบหลายอย่างที่จะควบคุมตัวเอง ลักษณะการพูดจาของเขาจะเป็นคนพูดจาตรงไปตรงมา ไม่โกหกหลอกลวงเหมือนหมาป่าเจ้าเล่ห์ตัวนั้น เขาไม่เคยแตะต้องเนื้อตัวหนูเลยแม้แต่นิดเดียว แต่เขาคอยดูแลหนูอย่างดี เขาจับหมาป่าไปขังในกรงที่อยู่ไกลออกไป เขาเรียกสถานที่แห่งนั้นว่า เมือง เขาสอนหนูในหลายๆ เรื่องและคอยแนะนำช่วยเหลือหนูทุกอย่าง หนูได้ยินได้ฟังในสิ่งที่หนูไม่เคยได้รู้ เขาบอกว่า หนูไม่ต้องกลัว เขาจะคอยปกป้องดูแลหนูทุกอย่าง เขาบอกว่า ถ้าเขาจะแต่งงานกับหนูด้วยความรัก เขาจะต้องทำตามประเพณีให้เป็นที่ยอมรับในสังคม สำหรับเด็กในท้องของหนูที่หมาป่าทำเลวทรามไว้นั้น เขายินดีจะดูแลเลี้ยงดูทุกอย่าง เขาเชื่อว่า หนูผิดพลาดไปเพราะความไม่รู้ ไม่ใช่เพราะความเลวทราม เขาเข้าใจหนูว่า จิตใจของหนูสะอาดบริสุทธิ์พอที่เขาจะรักได้ และเขาจะรักหนูอย่างจริงใจ อีกไม่นาน เขาจะมาหาแม่ค่ะ แม่ขา ตอนนี้เขาจะคอยดูแลลูกในท้องของหนูให้อยู่รอดปลอดภัยและแข็งแรงดีเสียก่อน เขาเตรียมบ้านไว้สำหรับเราด้วยค่ะ แม่ขา เขาบอกว่า เขาจะรับแม่ของหนูไปเลี้ยงดูเหมือนๆ กับที่เลี้ยงดูหนู และเด็กที่เกิดมาใหม่นั่น เขาจะแนะนำสอนให้รู้จักชีวิต โดยไม่บังคับหน่วงเหนี่ยวใดๆ เขาจะไม่ให้ หมาป่า มาเกี่ยวข้องกับชีวิตครอบครัวของเราอีกต่อไป ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม เขาเป็นคนดีเหลือเกินนะคะ แม่ขา ดีจนหนูไม่อยากจะเชื่อว่า ในโลกนี้จะมี ผู้ชาย ที่ไม่น่าชิงชังเหมือนเขาคนนี้ หนูเข้าใจแม่เป็นอย่างยิ่งค่ะ แม่ชิงชังผู้ชายด้วยเหตุอันใด รอหนูสักพักนะคะ หนูจะกลับไปกราบขอขมาสิ่งที่หนูทำผิดพลาดทั้งหมดทั้งปวงที่ทำกับแม่ไว้ แม่อย่าโกรธและเกลียดชังหนูเลย หนูทำทุกสิ่งทุกอย่างไปด้วยความไม่เข้าใจชีวิตจริงๆ หนูว่า ฟ้าคงเห็นใจหนู จึงส่งคนดีๆ มาดูแลหนู และต่อไปนี้ ชีวิตคงไม่ผิดพลาดร้ายแรงเหมือนกับที่ผ่านมาอีก ยังรักแม่สุดหัวใจค่ะ ลูกสาวของแม่ ฉันอ่านจดหมายฉบับสุดท้าย อันเป็นกุญแจที่ไขเรื่องราวทั้งหมดและคลี่คลายปัญหาทั้งสิ้นนี้แล้ว รู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกเลยจริงๆ บ้านหลังนี้ร้าง ไม่ใช่เพราะคนตายจาก แต่เพราะคนจากบ้านไปเพื่อไปตั้งต้นชีวิตใหม่ที่ดีกว่าเดิม และได้เรียนรู้จากสิ่งต่างๆ ที่ผิดพลาดมาแล้ว บ้านร้าง ไม่น่ากลัวอีกต่อไป เพราะมีเรื่องราวที่อยู่ในนี้ มีเรื่องราวที่ทำให้หัวใจของฉันพองโตด้วยความรู้สึกอิ่ม อิ่มเหมือนได้รับรู้อะไรที่เป็นคำตอบให้กับชีวิตอย่างลึกซึ้ง จากประสบการณ์ของคนอื่นนี่เอง ปัง! ฉันสะดุ้ง ลมพัดหน้าต่างไม้ปิด ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะต้องเก็บสมบัติของเจ้าของบ้านหลังนี้ไว้ที่เดิม กลับเข้าสภาพเดิมของมัน บ้านหลังนี้ ไม่ใช่บ้านร้างธรรมดา แต่เป็นบ้านร้างที่มีเรื่องราว ฉันเดินออกจากบ้านหลังนี้ด้วยอารมณ์อาลัย และรู้สึกขอบคุณอย่างบอกไม่ถูก.
แดดเช้า 3 ต.ค. 2558 10:05 น. - ID 6811 
2607
2
0
5 มิถุนายน 2549 20:51 น. - comment id 91074
เคยเขียนเป็นกลอนไว้ที่นี่ค่ะ ... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem81167.html ........
5 มิถุนายน 2549 20:56 น. - comment id 91075
สิ่งที่มองเห็นอาจไม่ใช่อย่างที่คิด อย่าด่วนสรุปตัดสินใจอะไรๆจากการมองเห็นเพียงครั้งเดียว..ควรพิจารณาให้ครบโดยรอบทุกมุมก่อนจะตัดสินใจสิ่งนั้นเนาะ.. บ้านร้างมีสาเหตเพราะไปตั้งต้นชีวิตใหม่ แล้วคนร้างมีสาเหตจากไรน๊ะ..
5 มิถุนายน 2549 21:06 น. - comment id 91077
เขียนอีกน่ะ..จะตามอ่าน..
5 มิถุนายน 2549 21:37 น. - comment id 91078
สาวน้อยคนนั้นของแม่เด๊ยวนี้เป็นสาวสะพรั่งแล้วมั้งค่ะ...ชอบฟังเพลงค่ะ..
5 มิถุนายน 2549 21:42 น. - comment id 91079
... งืมๆๆๆ....เข้ากับยุคสมัย จริงๆ เวอร์ชั่นนี้... ^ ^ สวัสดีครับ พี่รุ่ง
5 มิถุนายน 2549 22:28 น. - comment id 91082
ขอเป็นแมวน้อยจมูกไวจมูกแดงได้อ่ะเปล่าสวัสดีคะพี่รุ่ง สบายดีนคะ โลกนี้มันช่างสดใสนะคะ อิอิ
8 มิถุนายน 2549 13:44 น. - comment id 91134
หมาป่ากะชายหนุ่น่าสนใจเหมียนกัลลค่ะ
8 มิถุนายน 2549 23:45 น. - comment id 91145
16 ธันวาคม 2554 09:36 น. - comment id 127870
เยี่ยมมากครับ ขอบคุณงานเขียนดีๆ มีมาอีกน่ะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ