นกปีกหัก

มาเรียม

หลังจากที่ได้คุยกับเธอ....ฉันจับความคิดของเธอได้....เรามีความคิดที่คล้ายกัน เราอาจเป็นเส้นคู่ขนานที่ปลายทางไม่อาจมาบรรจบกันได้  หรือเราอาจเข้ากันได้ดี ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เอาล่ะในวันนี้จะเล่านิทานให้ฟัง...
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว น้านนาน นานจนจำไม่ได้ว่าจะเล่าอะไร ( ขำ ขำ  ^_^ )
ชายป่าแห่งหนึ่งใกล้กับปลายนา วิหกสีดำทะมึนบินวนอยู่ปลายนาเพื่อหาเศษฟางไปทำรัง เจ้าสีดำได้ฟางเพียงพอกับมันแล้ว จึงบินกลับรัง  
 
ระหว่างทางพลันได้ยินเสียงของลูกนก เสียงนั้นสีดำรู้สึกถึงความ เจ็บปวด ทรมาน สีดำรีบทิ้งฟางในปากทันที สีดำพยายามหาทิศทางของเสียง     ไม่นานนักสีดำก็มายืนอยู่ใต้ต้นตาล       ที่มีแสงแดดส่องอยู่รำไร      เบื้องหน้าสีดำมีนกน้อยสีขาวนวลนอนร้องด้วยความเจ็บปวดทรมาน ที่ปีกของนกน้อยตัวนั้นมีคราบเลือดติดอยู่ สีดำเข้าไปถามสีนวล       จึงได้รับคำตอบ ระหว่างที่สีนวลบินเล่นอยู่นั้น ชาวนาใจร้ายยิงเธอร่วงลงมา  ฉันไม่เข้าใจว่าเขาทำร้ายฉันทำไม ทั้งๆที่ฉันไม่เคยทำร้ายเขา   สีดำรู้สึกเห็นใจสีนวล
 
หลังจากวันนั้นเจ้าสีดำบินมาดูสีนวลทุกวัน  คาบหนอนมาฝากทุกวัน  สีดำทำรังให้สีนวลพักฟื้น  เจ้าสีดำมีความสุขที่ได้ทำอย่างนั้น  บางวันเจ้าสีดำมองดูสีนวลด้วยความห่วงใย  แต่ไม่กล้าเข้าใกล้สีนวล  สีดำได้แต่มองอยู่ห่าง ๆ  สีดำรู้ดีว่าเมื่อสีนวลหายดี  สีนวลก็จะบินจากไป...
 
สีนวลเริ่มมีอาการดีขึ้น  เธอขยับปีกของเธอ....  เธอบอกว่า  เธอเป็นห่วงชาวนา  ชาวนาเป็นคนเลี้ยงเธอมา  เธอยังรักชาวนาใจร้ายคนนั้น  ตอนนี้สีดำขยับปีกไม่ได้ สีดำมองดูสีนวล  เธอบินฉวัดเฉวียนอยู่บนฟ้า   ห่างออกไป  ไกลออกไป  จนลับขอบฟ้า  สีนวลจะไม่บินมาหาสีดำอีกแล้ว  คิดได้ดังนั้น  เจ้าสีดำรวบรวมความกล้า ขยับปีกบินตามสีนวลไป  ท่ามกลางแสงตะวันที่กำลังลับขอบฟ้า
เวลาผ่านไปหลายอาทิตย์  เจ้าสีดำยังคงบินหาสีนวลอยู่ทุกวัน  สีดำอยากเจอสีนวล  ที่ปากของมันมีหนอนตัวใหญ่ดิ้นอยู่     ถ้าเจอสีนวลมันคิดว่าสีนวลคงชอบ      แต่ยังไม่ทันได้เห็นเงาของสีนวล  เจ้าสีดำก็พบกับความโชคร้าย     พลั๊ก !!!!!!     สิ้นเสียงเท่านั้น  สีดำร้องด้วยความเจ็บปวด เสียงของสีดำดังไปทั่วบริเวณ  สีดำร้องเรียกหาสีนวล  มันโดนทำร้าย  ปีกที่รุ่งริ่งของมันมีหยดเลือดไหลริน มันบินถลาร่วงลงสู่พื้นดิน....
ที่ใต้ต้นตาล...สีดำกำลังนอนรอคอย  แต่สีดำไม่รู้ว่าจะคอยใคร  สีนวลก็บินจากไปแล้ว  แต่สีดำมีความหวังว่า  สักวันหนึ่งจะมีใครที่บินผ่านมาเห็น และเข้าใจสีดำตลอดไป....

ฉันเห็นใจนกสีนวล  ฉันเข้าใจนกสีดำ  ในบางครั้งฉันเป็นนกสีดำ  บางคราวฉันเป็นนกสีนวล  มีอยู่ครั้งหนึ่งฉันเป็นนกสีดำที่ปีกยังร้าว  นานเหมือนกันที่ปีกฉันจะพอบินได้ในท้องฟ้าแห่ง ความเงียบเหงา  ฉันบินไปเจอนกสีประหลาดตัวหนึ่ง  เธอปีกหัก  ฉันคุยเป็นเพื่อนเธอฉันอยากรู้วิถีการบินของเธอ  อยากรู้ว่าจุดหมายการบินอยู่ที่ใด...  เราเข้าใจกันเราบินไปด้วยกันเพียงปีกว่าเราเริ่มมีปัญหา  เธอบินไม่ทันฉัน  ปีกที่กว้างของเธอชนฉัน เธอเป็นนกที่มีกฎเกณฑ์ของการดำรงเผ่าพันธุ์ ที่ยุ่งยากซับซ้อนอยู่....  และด้วยนิสัยการบินส่วนตัวของเราทั้งคู่  ทำให้ฉันต้องบินจากเธอ...

สุดท้ายฉันก็กลายเป็นนกประหลาดที่ต้องบินบนท้องฟ้าแห่ง ความเงียบเหงาต่อไป.......อีกครั้งที่ฉันเจอนกน้อยสีสดใส...ฉันคิดว่าปีกเธอแข็งแรง  ทั้งที่ความจริงปีกของเธอยังพึ่งร้าวมาได้ไม่นาน  ฉันเข้าใจเธอ  เธอบินคล้าย ๆ กับฉัน  ฉันอยากชวนเธอบินไปด้วยกัน....อยากบินอยู่ข้าง ๆ เธอแต่ฉันคิดว่าเธอคงอยากบินคนเดียว...ไปซักพัก...
ตอนนี้ฉันบินอยู่ห่าง ๆ เธอ  ฉันเป็นห่วงเธอ    ฉันอยากให้ปีกเธอแข็งแรง     ฉันจะบินอยู่ห่าง ๆ เธอ    โดยทิ้งระยะห่างไว้อย่างสม่ำเสมอ    เผื่อวันหนึ่งเมื่อเราทั้งคู่มีปีกที่สมบูรณ์  ฉันจะชวนเธอบินไปสู่จุดหมายด้วยกัน....
๏เพราะว่าฉันและเธอ
อยากจะบินไปยังฟ้าไกล
สู่จุดหมายที่เรานั้น
อยากไปถึง....
จะบินไปด้วยกัน
แม้จะนานเพียงใด
จะบินไปด้วยกัน
แม้จะไกลเพียงใด
มี...มีเพียงสองเราท่ามกลาง
แสงของดวงดาว...แม้แสงดาวหมดฟ้า
ยังมีรักของเรานำทาง
    
       THE   END
๏ เนื้อเพลงของวง  พอส