แอบรักเธอยัยจอมแก่น(4)

เรียงร้อยเป็นเรื่องราว

"แน่ใจนะว่ากินน่ะ" นายเรียวส่งเสียงถามขึ้นมา
          เมื่อเห็นว่าแม่สาวน้อยที่นั่งกับเขาอยู่ในร้านเบเกอร์รี่ในห้างแห่งหนึ่ง กำลังตักขนมเค็กชิ้นที่สามเข้าปาก ใช่คะ อ่านกันไม่ผิดหรอกคะ ชิ้นที่สามคะ ชิ้นที่สาม แถมไม่ใช่ชิ้นเล็กด้วยนะคะ คุณผู้อ่านขา ลองนึกภาพขนมเค็กรูปทรงสามเหลี่ยมชิ้นโตสิคะ อ้า!...นั่นแหละคะ นั่นแหละ ที่แม่สาวน้อยหน้าญี่ปุ๊น หน้าญี่ปุ่นกำลังทานอย่างหน้าชื่นตาบานเลยล่ะคะ
          "กินแบบนี้เดี๋ยวได้อ้วนเป็นหมูกันหรอก" นายเรียวพูดเป็นแกมหยอก
          "อ้วนสิดี แต่เอ๊ะ..ไม่เอาดีกว่า แค่อวบ ๆ ก็พอ หุ่นจะได้น่ามอง"
          "แล้วจะให้ใครมองงั้นหรอ!" นายเรียวถามเป็นเชิงไม่พอใจเล็กน้อย
แหม! จะไม่ให้เกิดอารเช่นนี้ได้อย่างไรกันล่ะคะ ชื่อเรื่องมันก็บอกแจ่มแจ๋วขนาดนี้แล้วนี่คะ แต่พ่อพระเอกสุดเปอร์(เพอร์เฟ็ค)ก็ยังคงสงวนท่าทีเอาไว้อยู่คะ ของแบบนี้จะให้อาการหลุดได้อย่างไรกันล่ะคะ คุณผู้อ่านทั้งหลายของดิฉันขา ขืนบุ่มบ่ามไม่ดูตาม้าตาเรือ สาวเจ้าไม่เล่นด้วย มิต้องชีช้ำกะหล่ำปลีหรอกหรือเจ้าคะ เพราะฉะนั้นเรื่องแบบนี้มันต้องกั๊กฟอร์มกันไว้เยอะ ๆ คะ
          "ใส่ให้พี่เรียวดูไงล่ะ" แม่สาวน้อยพูดโดยที่ไม่ได้ใส่ใจคำพูดของตัวเองนัก แต่นายเรียวสิคะ หุบยิ้มแทบไม่ทันเชียวล่ะคะ
          "ศุกร์นี้พี่เรียวว่างไหม"
          "ว่างสิ พี่ไม่มีเรียน ทำไมหรอ"
          "จะชวนพี่เรียวไปเที่ยวน่ะ อีกอย่างเพื่อน ๆ ในกลุ่มชีสอยากเจอพี่เรียวด้วย"
          "ได้สิ"
หุ! หุ! จะไม่ให้นายเรียวแกตอบตกลงง่ายดายอย่างนี้ได้อย่างไรกันล่ะคะ ถึงไม่ได้เรียกว่าการออกเดท มีเพื่อนพ่วงท้ายไปด้วย ก็ถือว่าได้บรรยากาศสุนทรีย์ไปอีกแบบ อีกอย่างนายเรียวจะได้ทำคะแนนให้เพื่อน ๆ ของเจ้าหล่อน ช่วยเชียร์เขาอีกแรงด้วยไงล่ะเจ้าคะ 
          "อิ่มไหม" ต๊าย! ถามออกมาได้นะคะคุณเรียวขา ทานเสียขนาดนั้นน่ะ ถ้าไม่อิ่มก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้วนะคะ
          "ฮื่อ"
 ยังคะ ยังตอบไม่ได้ กำลังดื่มน้ำอยู่ ขืนพูดออกมาสิคะ สำลักน้ำแย่เลย ดีไม่ดีภาพลักษณ์ของนางเอ๊กนางเอกที่ดิฉันอุตส่าห์ปลุกปั้นมากับมือ จะขายไม่ออกเอานะคะ
          "อิ่มแล้ว แต่ซื้อกลับบ้านด้วยนะ เพื่อดึก ๆ หิวอยากกินเค็กขึ้นมาอีก" และเมื่อนายเรียวทำการชำระเงินเป็นที่เรียบร้อย ทั้งคู่จึงได้เดินออกจากร้านไป
          "เดินเล่นกันต่อไหม" นายเรียวเอ่ยถามเป็นเชิงชวน หลังจากที่ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเห็นว่ายังไม่มืดเท่าไรนัก
          "ดีเหมือนกันคะ"
          .   .   .
          "ชอบหรอ" เรียวถามเมื่อเห็นชีสกำลังจับจ้องอยู่ที่สร้อยคอที่ร้อยด้วยไข่มุกเม็ดเล็กสีเขียวมรกตด้วยท่าทีสนใจ
          "คะ แต่แพงมากเลย ขอดูเฉย ๆ ดีกว่า แค่นี้ชีสก็พึงพอใจในความงดงามของมันแล้วล่ะ ไปเถอะคะ ไปดูตรงอื่นกันบ้างดีกว่า" แล้วชีสจึงได้คว้ามือเรียวให้เดินมากับตน
          .   .   .
          "รอพี่อยู่ตรงนี้ก่อนนะ พี่ลืมซื้อของบางอย่างน่ะ" เรียวบอกแล้วจึงได้เดินออกไปจากตรงนี้ ที่เป็นใกล้ ๆ บริเวณที่จอดรถของห้าง....เวลาผ่านไปประมาณ20นาทีเห็นจะได้ เขาถึงได้เดินกลับมา
          "พี่เรียวไปซื้ออะไรมาน่ะ" เรียวไม่ตอบแต่ยื่นถุงใบจิ๋วส่งให้ชีส และเมื่อรู้ว่าภายในถุงคืออะไร แม่สาวน้อยจึงได้อุทานออกมาอย่างแปลกใจ
          "อุ๊ย! นี่มันหมายความว่าไงน่ะพี่เรียว" 
          "พี่ซื้อให้น่ะ"
          "เนื่องในโอกาสอะไรกันคะ"
          "เอ่อ....เนื่องในโอกาส....อ่อ! วันนี้อากาศดีทั้งวันไงล่ะ"
 ต๊าย! ว่าไปโน้นนะเจ้าคะพ่อพระเอกเจ้าขา แต่เอาเถอะคะ เจ้าหล่อนยินยอมรับสร้อยมุกเส้นนี้ก็ถือว่าโอเคแล้วล่ะคะ แม้จะแอบมีการอมยิ้มให้กับเหตุผลที่แสนจะน่าร๊าก น่ารัก ของคุณชายก็ตามเถอะ
          "ขอบคุณนะคะ"