แล้วเราก็เข้าใจกัน(ตอนที่6)

เรียงร้อยเป็นเรื่องราว

 ยายจ๋า! หวานส่งเสียงร้องเรียกผู้เป็นยายอย่างดีใจ พร้อมกับวิ่งเข้าไปหา
          คิดถึงยายจังเลย ร่างน้อย ๆ โผเข้ากอดยายด้วยความรู้สึกคิดถึงเกินจะห้ามใจ  
          ยายคิดถึงหวานหรือเปล่าจ๊ะ เด็กน้อยถามแกมประจบ ทำให้ผู้ที่อยู่ในบ้านอีกคน ต้องส่งเสียงกระแอมขึ้นด้วยความหมั่นไส้แกมเอ็นดู ก่อนจะโผล่ออกมาให้เห็น
          อะ! น้าษา ทันทีที่เห็นน้าสาว หวานรีบผละจากยายไปกอดน้าสาวทันที
          แหม!ช่างออดอ้อนฉอเลาะจริงนะ แม่หลานสาวตัวจ้อยของฉัน ไม่พูดเปล่าอุษายังขยี้ผมหลานสาวไปด้วยความเอ็นดู ทัศนัยที่ยืนอยู่โดยยังไม่พูดอะไรออกมาสักคำ เปิดยิ้มอย่างสุขใจกับภาพอันแสนอบอุ่นนี้
          พี่ษากลับมาจากต่างจังหวัดเมื่อไรกันครับ ทัศนัยเอ่ยถามขณะเดินเข้าบ้านกับทุกคน
          เมื่อคืนวาน
          แล้วหนนี้จะอยู่นานแค่ไหนครับ
          ตลอดชีวิต..ฉันทำเรื่องขออยู่ที่นี่เรียบร้อยแล้ว เป็นห่วงแม่น่ะ อุษาพูดพลางหันไปถามหลานสาวที่กำลังพูดกับยายอยู่ว่า
          คืนนี้หวานนอนกับยายนะจ๊ะ
          แล้วน้าล่ะหวานไม่อยากนอนกับน้าด้วยหรอ
          เวรน้าษาพรุ่งนี้จ๊ะ
          กิจการงานเป็นอย่างไรบ้างล่ะ อุษาเอ่ยถามขึ้นมา ตอนนี้ทั้งเธอและทัศนัยกำลังอยู่ตรงแปลงต้นโป๊ยเซียนหลังบ้าน ปล่อยให้หวานกับยายช่วยกันทำกับข้าวไป
          เรื่อย ๆ ครับพี่ ๆ ษาครับผมพอจะถามอะไรพี่หน่อยได้ไหม
          ว่ามาสิ
          ช่วงที่ปรางค์ยังอยู่ ยัยหวานมีปัญหาอะไรหรือเปล่า
          ไม่มีนี่ ยัยปรางค์มันเลี้ยงลูกของมันดีจะตาย รักราวกับไข่ในหิน
            มันเคยงอนฉันอยู่เป็นนาน เพราะไปตีลูกมันนี่แหละ แล้วว่าแต่
           แกเหอะมาถามฉันทำไม ยัยหวานมันดื้ออะไรกับแกงั้นหรือ
          แกมีปฏิกิริยาต่อต้านผมน่ะครับ
          แล้วได้ถามสาเหตุกับแม่เขาเปล่าล่ะ
          ถามครับ แต่แม่บอกว่าผมจะรู้ได้ด้วยตัวผมเอง
          อือ..แม่เขาก็พูดถูกแล้ว เมื่ออุษาพูดจบ จึงได้มีเสียงแจ๋ว ๆ ของแม่หลานสาวเรียกให้ทานข้าว
          น้าษาจ๋า! ยายเรียกทานข้าวจ๊ะ
ณ. ที่โต๊ะอาหาร..
          อร่อยจัง! หวานกล่าวออกมา
          เอ..แล้วระหว่างฝีมือยายกะพ่อของใครจะทำอาหารอร่อยกว่ากันนะ คำพูดของผู้เป็นยายทำให้หวานนิ่งเงียบโดยฉับพลัน
          ยายถามทำไมไม่ตอบล่ะหวาน อุษาถามหลานสาวด้วยน้ำเสียงฟังดูดุนิด ๆ  แต่หวานยังคงไม่ตอบ ก้มหน้าก้มตาเคี้ยวข้าวอยู่อย่างนั้น
          ทำตัวไม่น่ารักเลยนะเรา จะเกลียดพ่อเขาไปถึงไหน อดีตมันผ่านไปแล้วนะ
           อีกอย่างมันไม่ใช่เรื่องที่เด็กอย่างเราจะเข้าไปยุ่ง อุษาส่งเสียงดุหลานสาวที่ขณะนี้กำลังน้ำตาคลอหน่วย
          เป็นเด็กควรอยู่ส่วนเด็กอย่าทำตัววุ่นวายให้มากความ!
          แต่คนที่ตายเป็นแม่ของหนู! หวานโพลงใส่หน้าน้าสาวทั้งน้ำตา ก่อนจะลุกพรวดพราดขึ้นจากเก้าอี้
          ยัยหวาน!
          แม่ไม่ต้องตามไปโอ๋มันหรอกเคยตัว
ท่ามกลางบรรยากาศที่ตึงเครียด มีเสียงของทัศนัยถามออกมาว่า
          เป็นเพราะผมใช่ไหมครับ