.. นักบริหาร ..

keekie

'ถึงมีผ้าห่ม .. แต่มันก็หนาว .. ถ้ายังว่างเปล่าอยู่อย่างนี้ ....... ' 
	เสียงริงโทนมือถือ .. ใครหนอปลุกเสือหลับแต่เช้า .. เดี๋ยวก่อนเดี๋ยวรู้เรื่อง .. 
	"ฮัลโหล .. "  กรอกเสียงขุ่นๆ ลงไปตามสาย ..
	"ไรวะ!! ยังไม่ลุกอีกหรอ .. แปดโมงแล้ว .. "  
	เอ .. เสียงแบบนี้ .. คุ้นๆ  .. 
	"เมื่อไหร่จะเปลี่ยนซะทีวะ .. ไอ้นิสัยนี้น่ะ .. " 
	แม่นแล้ว เสียงแบบนี้ไม่มีใคร .. บอสคนดีนั่นเอง ..
	"ตื่นแล้ว ๆๆๆ .. "  ฉันเสียงอ่อนเสียงหวาน .. แจ๊คพอตแต่เช้า 
	"มีประชุมสิบโมง ป่านนี้ยังไม่ลุก .. จะประชุมหรือป่าววะ? .. " 
	เสียงเสือดุ .. แหม .. ดุจริงๆ ..
	"ประชุมสิ .. อาบน้ำแต่งตัวแป๊บเดียว .. เดี๋ยวเจอกัน .. "
	ฉันรีบทำเสียงกระชุ่มกระชวย .. 
	"เออ .. ให้ไว ..  "  ส่งเสียงสำทับก่อนวางสาย .. 
	
	ฉันลุกจากที่นอน .. อาบน้ำ สระผม .. และแต่งตัว ..
	ระหว่างรอผมแห้ง เลยนั่งจิบกาแฟมื้อเช้า .. เปิดคอมต่อเนทซักหน่อย .. 
	เค้าเรียกบริหารเวลาเป็น .. อิอิอิ .. 
	'ถึงมีผ้าห่ม แต่มันก็หนาว .. ถ้ายังว่างเปล่าอยู่อย่างนี้ ...... '
	มาอีกแล้ว .. คราวนี้เป็นน้องเลขาคนดี .. 
	"พี่คะ .. วันนี้มีประชุมสิบโมงนะคะ .. พี่ลืมหรือป่าว? .. " 
	เสียงหวานแว่วมาตามสาย .. ฉันพลิกดูนาฬิกาข้อมือ .. 	เก้าโมง .. 
	"ไม่ลืมจ้ะ .. ไม่เกินเก้าโมงครึ่งเจอกันน้องปา .. "  ฉันตอบพลางคิดในใจ
	กะอีแค่ประชุมจะตื่นเต้นอะไรนักหนาว้าาา .. 
	"ค่ะพี่ .. ปากลัวพี่จะลืม .. รีบมานะคะ .. "  เสียงหวานกำชับก่อนวางสาย ..
	อ่ะๆๆๆ ไปก็ได้ .. ไม่อ่านแล้วกลอน .. 
	แหม .. ผมยังไม่ค่อยแห้งดี .. กาแฟยังไม่หมดแก้ว .. 
	ก็ต้องรีบลุกจากเก้าอี้ .. ปิดพัดลม .. ไปก็ได้ (ฟะ) ..
	ก้าวขึ้นรถ .. รีบบึ่งทำเวลา .. ก็บอกไว้ว่าถึงเก้าโมงครึ่ง .. 
	ก็ต้องถึงสิ .. 
	ฉันเปิดประตูก้าวเข้าบริษัทฯ .. ตรงเวลาเป๊ะ เก้าโมงครึ่ง .. 
	แต่คนอื่นเค้าเริ่มทำงานกัน แปดโมงครึ่ง .. 
	เอาน่า .. หยวนๆ .. 
	"หวัดดีค่ะพี่ .. "  เสียงทักทาย .. "วันนี้มาเช้านะคะ .. " 
	ฉันยิ้มรับพลางคิดในใจ .. 'ประชดป่าวเนี่ย? ..'
	หยิบเอกสารที่เตรียมไว้สำหรับเข้าประชุม .. 
	.. การบริหารงานภายใต้ระบบ ISO .. 
	ข้อมูลพร้อมพรั่งในสมอง .. เตรียมไว้สับเละ .. 
	เปิดประตูเข้าห้องประชุม .. ทุกคนพร้อมแล้วแม้แต่ประธาน .. 
	ก็แม่เสือที่โทรปลุกฉันเมื่อเช้านั่นแหละ .. ดูจากแววตาท่านแล้ว ..
	ท่าทางฉันจะโดนสับเสียมากกว่าล่ะมั้ง .. 
	"เอาล่ะ .. ทุกคนพร้อมแล้ว .. เริ่มได้ .. "   ท่านประธานกล่าวเปิดประชุม .. 
	"อายุเฉลี่ยคนไทยเรา เท่าไหร่? .."  ท่านเริ่มด้วยคำถาม .. 
	
	ทุกคนมองหน้าท่านประธาน .. อายุเฉลี่ยคนไทยเกี่ยวอะไรกับ ISO (ฟะ)? ..
	"เท่าไหร่? .. ใครรู้บ้าง .." ท่านถามย้ำ .. 
	"60 ครับ .. " เสียงมะพร้าวตอบอย่าง งงๆ .. มะพร้าวเป็น  R&D Supervisor  
	(R&D = Research and Development  ฝ่ายวิจัยและพัฒนา) 
	ทุกคนในบริษัทยกย่องเสมอว่า ไม่มีอะไรที่มะพร้าวไม่รู้ .. 
	"หนึ่งปีมี 365 วัน .. ถ้าเราจะตายตอนอายุ 60 ปี ก็เท่ากับเราจะมีชีวิตอยู่ ..
	บนโลกนี้ จากเกิดจนตาย  21,900 วัน .. "  ท่านคำนวณ .. 
	ฉันเริ่มสงสัย .. น่าจะมีอะไรไม่ชอบมาพากลเสียแล้ว .. กลิ่นตุๆ .. 
	"หนึ่งวัน มี 24 ชั่วโมง .. เวลานอนปกติของคนเราคือ 10 ชั่วโมง .. 
	ฉะนั้นเรามีเวลานอนตอนยังมีลมหายใจเท่ากับ 10 ชั่วโมง * 21,900 วัน 
	= 219,000 ชั่วโมง หารด้วย 24 ชั่วโมง = 9,125 วัน ฉะนั้นเวลาที่เราสามารถทำ
	ในสิ่งเพื่อสร้างสรรค์คุณค่าความเป็นมนุษย์ได้ตลอดชีวิตเรา คือ 
	21,900 - 9,125 = 12,775 วัน .."
	ฉันเริ่มตาลาย .. มึนเมากับตัวเลขแปลกๆ .. คงอาการคล้ายกับอีกหลายๆ คน .. 
	"ขอโทษนะคะ .. เรากำลังคุยกันเรื่องอะไรคะ? .. "  
	คุณหุย QC Manager (QC = Qulity Control ฝ่ายควบคุมคุณภาพ) อดถามไม่ได้ .. 
	
	"การบริหารเวลา .. "  ท่านประธานตอบด้วยความมั่นใจ .. 
	"แต่เราจะคุยกันเรื่องการบริหารงานภายใต้ ISO ไม่ใช่หรือคะ? .." 
	คุณหุยยังอดสงสัยไม่ได้ .. 
	"ก่อนที่เราจะเริ่มลงมือบริหารอะไร หากเราบริหารเวลาไม่เป็น .. 
	คุณว่าเราจะเอาเวลาไปบริหารอย่างอื่นได้ไหม? .. "  คำถามยอกย้อน ..
	ฉันถึงบางอ้อ .. วันนี้ไม่ใช่การประชุมซะล่ะมั้ง .. 
	เป็นรายการอบรม (บ่มนิสัย) แน่แท้ .. 
	และเป้าหมายไม่ใช่ใครอื่น .. ก็คนที่ท่านต้องโทรปลุกเมื่อเช้านั่นแหละ ..	
	
	"อ่ะ .. สมมติว่า อายุ 30 .. คุณใช้เวลาอยู่บนโลกนี้มากี่วันแล้ว? .. " 
	ท่านถาม พลางเขียนตัวเลขบนไวท์บอร์ด .. 
	" .. 30 ปี * 365 วัน = 10,950 วัน คนอายุ 30 ปี ใช้ชีวิตมา 10,950 วันแล้ว .. 
	จากตัวเลขที่คำนวณไปเมื่อกี้ .. สมมติคนอายุ 30 ปีคนนี้ นอนวันละ 10 ชั่วโมง ..
	เท่ากับเขาจะเหลือเวลาสร้างสรรค์คุณค่าความเป็นคนบนโลกนี้อีก 
	12,775 วัน - 10,950 = 1,825 วัน .. เท่านั้น .. " 
	" .. คุณ Business Development Manager .. "  
	ท่านประธานเรียกเสียเต็มยศ .. ประชดแน่นอน .. 
	"ตอนนี้คุณอายุเท่าไหร่แล้ว? .. "  เสียมารยาทโดยแท้ ถามอายุกันกลางที่ประชุม .. 
	
	ฉันนั่งเฉย .. จะตอบทำไมก็รู้ๆ กันอยู่ .. 	
	
	"คุณคิดว่าเวลา 1,825 วันนี่มากไปไหม? สำหรับทำสิ่งที่คุณอยากทำ .. 
	สำหรับทำสิ่งที่มีคุณค่าแก่ชีวิต .. 1,825 วัน * 24 ชั่วโมง = 43,800 ชั่วโมง 
	.. มันมากไปไหม? ..."  ท่านประธานถาม .. 
	"นั่นเป็นเหตุผลที่หลายต่อหลายคนนอนน้อยกว่า 10 ชั่วโมงต่อวัน .. 
	เพราะเขาเหล่านั้นสำนึกเสมอว่า .. เวลาที่เราทำงานจริงๆ มันเหลือน้อยต่อน้อย .."
	"เอาล่ะ .. ลองกลับไปสร้างวิธีการบริหารของตัวเองให้เหมาะสมก่อน 
	วางแผนให้ดี .. ให้แน่ใจเสียก่อนว่า เราบริหารเวลาของตัวเราได้ดีแล้ว .. 
	พรุ่งนี้เราจะมาคุยกันต่อ .. เรื่องการบริหารอย่างอื่น .. ปิดประชุมแค่นี้"  ..
	แล้วท่านก็เดินออกจากห้องประชุม .. 
	ทุกคน มองหน้าสบตากัน งงๆ .. เรื่องอะไรกันเนี่ย? .. 
	มีเพียงฉันที่รู้ว่า .. รายการนี้เป็นรายการ .. อบรม .. 
	แล้วก็ฉลาดเสียด้วย ..
	เปิดประชุมมาก็พูดๆๆๆ .. พอพูดจบก็ปิดประชุม .. 
	ไม่ให้โอกาสคนอื่นเขาได้พูดมั่ง .. 
	ตอนนี้ทุกคนทยอยเดินออกจากห้องประชุมเพื่อทำงานในหน้าที่ของตนเอง
	มีเพียงฉันที่นั่งหมายมาดในใจ .. 
	พรุ่งนี้ .. 
	จะมีประชุมอีก .. คราวนี้คงเป็นโอกาสของฉันได้พูดมั่งล่ะ .. 
	เวลาที่ใช้ในการทำงานของฉันยังเหลืออีกสองหมื่นกว่าชั่วโมง ..
	ขอแค่สักชั่วโมงก็พอในการนั่งคิดหาข้อมูลในการประชุมสำหรับวันพรุ่งนี้ .. 
	และใช้เวลาสักครึ่งชั่วโมงก็พอในการนั่งเขียนเรื่องนี้ ..
	
	อ้อ และอีกสักครึ่งชั่วโมงก็พอในวันพรุ่งนี้ ..
	สำหรับเล่าเรื่องที่ฉันจะเป็นคนพูดในที่ประชุมพรุ่งนี้เช้า .. 
	คงไม่เสียเวลาเท่าไหร่หรอกมั้ง ..