เมื่อครั้งที่พวกเรายังเรียนหนังสือกันอยู่ เรามีความใฝ่ฝันมากมายอยากมีครอบครัวที่มีความสุข มีชีวิตที่มีคุณภาพ หรือไม่ก็อยากท่องเที่ยวไปทั่วโลก เราเข้าใจว่า ความใฝ่ฝันเหล่านี้จะเป็นจริงไม่ได้ ถ้าเราไม่มีเงิน และเราก็รู้ดีว่า การที่จะมีเงินได้เราต้องทำงานแลกมา เมื่อเรียนจบเราก็เริ่มหางาน บางคนไม่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานตามที่ตั้งใจไว้ แต่บางคนก็ทำได้สูงกว่าที่ตัวเองตั้งใจไว้ซะอีก คนกลุ่มนี้ยิ่งทำงานหนักมากขึ้นเท่าไร เงินทองก็ไหลมาเทมามากเท่านั้น จับอะไรก็เป็นเงินเป็นทองไปหมด เพลิดเพลินกับการทำงาน เพลินกับเงินที่ไหลเข้ามาโดยลืมคิดไปว่า เป้าหมายชีวิตที่ตัวเองต้องการนั้น คือชีวิตที่มีคุณภาพต่างหาก ไม่ใช่เงินไม่ใช่แค่งานเท่านั้น พี่คนหนึ่งของผมมีสามีเป็นหมอ สามีของเธอย้ายไปอยู่ตำแหน่งที่สูงขึ้นที่โรงพยาบาลประจำจังหวัดแห่งหนึ่ง นอกจากนี้เขายังเปิดคลินิคข้างๆโรงพยาบาลอีกด้วย เธอไม่เคยมีปัญหาเรื่องเงินเลย บ้านของเธอมีครบทุกอย่างจริงๆ ยกเว้นอย่างเดียว ไม่มีพ่อบ้าน ไม่สามารถไปเที่ยวไกลๆได้ เพราะวันหยุดแต่ละวันที่ปิดคลินิคไป หมายถึงเงินที่ต้องหายไปหลายหมื่นบาท นี่แหละคับวิถีชีวิตของคนที่ประสบความสำเร็จอย่างสุดโต่ง เมื่อทำงานหนักขึ้นๆ รายได้ก็เข้ามามากขึ้นๆ จนหลายคนเข้าใจว่ารายได้คือดัชนีชี้วัดความสำเร็จของชีวิต และมีความสุขที่เห็นดัชนีพุ่งสูงงขึ้นๆ โดยลืมไปว่าแท้จริงแล้วสิ่งที่เราต้องการความสำเร็จในชีวิต ความสำเร็จในครอบครัวต่างหาก ภาพความสำเร็จของคนกลุ่มนี้จึงเหมือนจิ๊ดซอว์ที่ใกล้จะเสร็จ แต่ไม่สมบูรณ์ เพราะจิ๊กซอว์บางชิ้นหายไป จิ๊กซอว์ตัวสุดท้ายของภาพความสำเร็จในชีวิตคุณ คุณได้เจอมันแล้วหรอยัง???
3 มีนาคม 2549 08:39 น. - comment id 89873
บางครั้ง การที่เราต้องเดินทางไปข้างหน้า ไปหาจุดหมาย ในใจเราจะคำนึงถึงแต่เส้นทางที่จะนำพาเราไปสู่จุดหมายที่ตั้งไว้ จนอาจจะลืมใส่มรกับ สัมภาระที่เราแบกมาด้วยว่ายังอยู่ดี อยู่หรือเปล่า ลืมสนใจบรรยากาศข้างทาง เพราะมัวแต่ระวังว่าก้าวแต่ละก้าวต้องมั่นคง ไม่ทำให้ล้ม คนบางคนชีวิตมีคาวมสุขได้เพราะรู้สึกว่าตัวเองมีค่า ด้วยการทำงาน คนบางคนชีวิตมีความสุขได้ด้วยการละวาง ก็แล้วแต่วิถีนะคะ ว่าไหม
13 มีนาคม 2549 11:57 น. - comment id 90029
ได้รับเมลแล้วจ้า ขอบคุณมากที่ตอบ ตั้งใจใช้ชีวิตให้มีความสุขมากๆล่ะ